Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Τι πειράζει Γκαμπριέλα
που δεν σ' αρέσαν τα καπέλα;
Τα άλλαξε η θεία Στέλλα
ήρθε χθες απ' την Καστέλα
σου έφερε μια κορδέλα
και μια υπέροχη ομπρέλα
που γύρω- γύρω έχει δανδέλα.
Έλα επιτέλους,... χαμογέλα
βάλε στην άκρη τα πινέλα
και δος μου απ' τη βιτρίνα μια πιατέλα
δεν θέλω να καεί η καραμέλα...
Αυτό το κέικ με τη nutella
και μια μπάλα στρατσιατέλα
από γεύση θα 'ναι τρέλα!
- Ντριιινννν
- Ανοίγω εγώ μαμά, σου φαίνεται η μπανέλα
ηρέμησε, θα σκάσεις σαν σαμπρέλα!

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015





 Μιά φορά κι έναν καιρό
σ' ένα πανέμορφο σπιτάκι 
στο καταπράσινο λοφάκι
ζούσε ένα λυπημένο κοριτσάκι.
Όλα γύρω ήταν μια ζωγραφιά
το ποταμάκι κυλούσε χαμηλά
κι ο ήλιος έπαιζε με τα σύννεφα και τα βουνά.
"- πώς είναι δυνατόν με τόση ομορφιά ολόγυρά σου
με την αγάπη από το μπαμπά, από τη μαμά σου
να μην παίζεις και να μην γελάς;
Είσαι άρρωστη ή είσαι κακός μπελάς;
Τη ρώτησε μια μέρα ο ταχυδρόμος
δε στάθηκε ν' ακούσει την απάντηση όμως...
Το ίδιο βράδυ, έγραψε ένα γράμμα 
για τη μοναξιά που βάραινε την καρδιά της
γιατί δεν ήταν κανένα άλλο παιδί εκεί κοντά της.
................................................................
Περίμενε..., περίμενε... λίγες μέρες,
να 'τος ξανά ο ταχυδρόμος
του 'δωσε το γράμμα και του είπε: 
" είναι εδώ η απάντηση για την απορία που είχατε
και... άμα το διαβάσετε...
τότε θα καταλάβετε.''

το δενδράκι μας


Γίναν τα πλεούμενα πουλιά
είναι που το θέλει η καρδιά
σύννεφα κι αφρισμένα κύματα ένα
στο ρευστό κι αιθέριο γαλάζιο, όριο κανένα.

Άσε να σε πλανέψει γύρω η ομορφιά
εκτός από τα "πρέπει", τα "μήπως" και τα "θα"
γυρεύει μερτικό και η καρδιά.
Αν την αφουγκραστείς ευλαβικά
η κάθε μέρα σου θα είναι πιο γλυκιά!

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

Για τη γιορτή της μητέρας
( για παιδιά από 5- 10 ετών)

Μεγάλωσα και μόνος μου μπορώ
να πλυθώ, να ντυθώ, γενικά να ετοιμαστώ
για να πάω με το μπαμπά στο σχολείο.

Όταν γυρίζω σπίτι, υπάρχει πάντα φαγητό
φροντίζει η μαμά γι αυτό.
Το απόγευμα διαβάζω αλλά έχω βοηθό
βρίσκει τη λύση η μαμά άμα δυσκολευτώ.
Γιορτές, βόλτες, θέατρο, σινεμά;
τις περισσότερες φορές πάω με τη μαμά.

Όταν αρρωσταίνω και έχω πυρετό
άμα κάτι με κάνει και ανησυχώ
η μαμά γρήγορα το καταλαβαίνει
πάντα κάτι κάνει,... και το πρόβλημα μικραίνει.

Και... το βράδυ όταν πάω να κοιμηθώ
η μαμά μου πάντα έρχεται να με καληνυχτίσει.
Τότε ,ζητάω λίγο δίπλα μου να καθίσει
κι ας μη μιλήσει, φτάνει αγκαλιά να με κρατήσει
νομίζω η μυρωδιά της κάπως με  κοιμίζει....

Τρίτη 5 Μαΐου 2015

Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας και τις όμορφες βαρκούλες

που έφτιαξαν στο νηπιαγωγείο S. George:

( με το ποιηματάκι γραμμένο  πάνω στην καρδούλα από τη νηπιαγωγό)

Πες ότι είσαι το βαρκάκι
κι εγώ είμαι το ναυτάκι
χωρίς εσένα δεν μπορώ
στη θάλασσα να ξανοιχτώ.

Και ήσυχη και θυμωμένη
να ταξιδέψω περιμένει
κι εσύ μανούλα μου καλή
καπετάνισσα σωστή
με ορμηνεύεις να μπορώ
στη θάλασσα να μην πνιγώ.

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Για παιδιά άνω των 9  ετών

Τώρα που είμαι μοναχός μου στο δωμάτιό μου
και οι άλλοι πήγαν δίπλα στο νουνό μου
τώρα θα γράψω στο ημερολόγιό μου.
Αυτό που έγινε σήμερα στην παιδική
μ' ενόχλησε, με ανησύχησε πολύ
και, επειδή δεν θέλω να το ξεχάσω
πρέπει οπωσδήποτε στο ημερολόγιό μου να το γράψω.

Αυτός ο κύριος που γυρόφερνε τη μαμά
κι όλο της γέλαγε και της μίλαγε γλυκά,
αυτός που κάθισε στο διπλανό τραπέζι
και της είπε: "άκουσέ με", " κοίταξέ με", ο μικρός παίζει,
αυτός θα μας βάλει σε μεγάλο μπελά.
Νομίζω ότι τον έχω δει στη δουλειά του μπαμπά
και... είμαι σίγουρος, κάτι ζητάει από τη μαμά μου
και μάλιστα κρυφά από το μπαμπά μου.
Η ανησυχία μου σήμερα στην παιδική
έγινε πολύ μεγάλη
όχι όπως στο σχολείο μην κάνω λάθη...
σήμερα εγώ φώναζα" κοίτα με", "κοίτα με μαμά"
" κοίτα με πόσο πάω ψηλά"
και η μαμά δε μου 'δινε καμία σημασία
μάλιστα, όταν ήμουν στην τσουλήθρα είδα
ότι έβγαλε ο κύριος κάτι από ένα κουτί σαν κασετίνα
μάλλον βραχιόλι ή ρολόι, δεν έβλεπα και καλά
της το έβαλε στο χέρι και η μαμά
γύρισε και... τον αγκάλιασε σφιχτά.
Έφυγα από την τσουλήθρα και πήγα στη μαμά
είπα ψέματα..., ότι με πόνεσε η κοιλιά
αυτός, "στραβομουτσούνιασε", μου είπε: " θα περάσει,
ξεκουράσου στο παγκάκι
να κεράσω ένα τοστάκι;"

Τα " πήρε" αμέσως η μαμά.
Του 'ριξε μια άγρια ματιά
άφησε στο τραπέζι μας λεφτά
και φύγαμε χωρίς κουβέντα καμιά.
Εγώ ανησύχησα πολύ με ολ' αυτά
και της είπα όταν ήρθαμε στο σπίτι:
"Μαμά μου, με αυτόν τον κύριο στο διπλανό τραπέζι
μήπως;... μήπως... δεν ξέρω,... κάτι -παίζει-;
αυτός δεν δουλεύει μαζί με τον μπαμπά;"
" Δεν ξέρω, δεν τον έχω δει άλλη φορά"
αυτό μου είπε η μαμά
και  'γω της είπα: " Μακάρι να 'ναι και η τελευταία
εμείς στην παιδική δεν έχουμε ανάγκη από παρέα"
--Σωτήηηρη, έλα... φέραμε τούρτα παγωτό
-- Έρχομαιαι.... ( να κρύψω το ημερολόγιο, πωπώ!!:
                           μην έρθει κάποιος κατά 'δω.)