Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ

                                   ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ



Όλα τα αερικά
από τα παραμύθια βγείτε
για μία μόνο βραδιά
πρέπει να ενωθείτε
και με γιγάντια κόσκινα να εξοπλιστείτε,
πάνω από τον ουρανό σε κυκλικό στεφάνι , θ' απλωθείτε.
Έχετε σπουδαία αποστολή.
Η ΑΓΑΠΗ σας καλεί
γιατί έχει δεσμευτεί
να εκπληρώσει μία υπερευχή.

Ένα τραγούδι, το ίδιο κάθε πρωί
σε όλα τα σχολεία στη γη
και με την ίδια μουσική
στριφογύριζε συνέχεια στης Αγάπης το μυαλό
είκοσι βράδια άυπνη, δεν είχε αναπαμό.

“ Εσύ Αγάπη το μπορείς
στα πέρατα της γης να απλωθείς
διώξε τον πόλεμο, την πείνα, την αρρώστια μακριά  { τραγουδιστά}
σου το ζητάμε όλου του κόσμου τα παιδιά”.

Η Αγάπη πήρε του ρόλου της την ευθύνη
έπρεπε οπωσδήποτε κάτι να γίνει.
Γι αυτό σας κάλεσε αερικά
δίχως σπουδαίους βοηθούς
δεν γίνονται πράγματα σημαντικά.
Εκατομμύρια ,όπως ξέρετε, οι κουραμπιέδες ετούτες τις μέρες
νοικοκυρές, ζαχαροπλάστες, φουρναραίοι, βιομήχανοι γλυκών
στο έθιμο των Χριστουγέννων, πάλι δήλωσαν ,παρών.
Ζάχαρη άχνη περισσευούμενη, χυμένη
σε τραπέζια, σε βιτρίνες, σε πάγκους, σε ταψιά
σε πιάτα, σε πιατέλες και σε άπειρα κουτιά....

Και... έτσι ήρθε η ιδέα αερικά μου.

Μάζεψε όλη τη ζάχαρη η Αγάπη με... δικά της μαγικά
τη συγκέντρωσε πάνω από τον ουρανό σε στεφάνι, κυκλικά.
Από 'κει πάνω εσείς με τα γιγάντια κόσκινα
θα πασπαλίσετε την Άγια Νύχτα ζάχαρη άχνη...
κάπου... θα γίνει χιόνι
αλλού...θα πέσει πάχνη...
κι' όλη η γη ουσία αγάπης ραντισμένη
μέρες καλύτερες θα περιμένει!

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2020

Οι αριθμοί είναι μπελάς

 Ύπνος και αριθμοί

Δεν μπορώ να καταλάβω
γιατί η γιαγιά Αθανασία
παραπονιέται στη μαμά
ότι δεν την παίρνει ύπνος
κι ας μετράει κάθε βράδυ
προβατάκια στη σειρά
που κατεβαίνουν για τη στάνη
από μια όμορφη πλαγιά.

Κι άμα μετράει προβατάκια
είναι υπνωτικό;
Αυτό το λένε οι γιατροί;
Ή είναι κάποιο κόλπο
και το κάνουνε αυτοί
που με τα χάπια έχουνε
σαν τη γιαγιά Αθανασία
σχέση πολύ κακή;

Το κατέβασμα στη στάνη
από την όμορφη πλαγιά
μήπως αυτόν που θέλει ύπνο
τον κάνει να ανησυχεί
γιααα.. οτιδήποτε κακό 
μπορεί να τους συμβεί;
Μπορεί να υπάρχει λύκος
κρυμμένος κάπου εκεί.
Να κι άλλη αγωνία
τραβάει η αϋπνία....


Ααααχ... γιαγιά Αθανασία
γαλατάκι πιες ζεστό
με μελάκι , όπως εγώ
ο ύπνος θα 'ρθει γρήγορα
τα βλέφαρα θα κλείσει
καιαι... προβατάκια σ' όνειρο
άμα τύχει και δεις
μην αρχίσεις να μετράς
οι αριθμοί είναι μπελάς.





Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2020

Παγκόσμια ημέρα Αποταμίευσης

 Παγκόσμια ημέρα Αποταμίευσης

Την κάθε μέρα που περνά
μαθαίνω πράματα πολλά
γράμματα και αριθμοί
μου δίνουν απαντήσεις
που είναι περισσότερες 
από τις ερωτήσεις.

Αυτή η σπουδαία η δουλειά
γίνεται στο σχολείο
αλλά όπως λέει κι η μαμά
την κάθε μέρα που περνά
μαθαίνω πράματα πολλά...
απ' ό,τι ακούσω, ό,τι δω
ό,τι μυρίσω, ό,τι γευτώ
απ' ό,τι πιάσω, ό,τι αγγίξω
ό,τι κρατήσω, ό,τι αφήσω
για ό,τι με κάνει να χαρώ
για ό,τι με κάνει να δακρύσω
το πότε πρέπει να μιλώ
πότε να σιωπήσω.

Όοολα αυτά τα πράματα
μαζεύονται καιρό
και έχω καταλάβει
θααα...συνεχίσει αυτό.
Βρίσκουνε θέση σε δύο καθιστικά
το ένα το μυαλό μου, το άλλο η καρδιά.

Σήμερα λοιπόν μου...ήρθε
για την αποταμίευση να πω
κάτι διαφορετικό.
Όοοο,τι έχω μάθει μέχρι τώρα
και ό,τι θα μάθω στο μετά
έτσι όπως γίνονται πολλά
κι ωραία φυλαγμένα
αυτό είναι αποταμίευση
να Ξέρεις, 
πιο σπουδαίο απ' τα λεφτά για μένα.

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2020

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΠΑΝΑΚΗΣ

 

Την άλλη μέρα, μετά την Πρωτοχρονιά
έχουν γενέθλια η Δανάη και ο Θωμάς.
Στο πάρτι τους είμαστε καλεσμένοι
τέσσερα παιδιά από την πολυκατοικία
δύο ξαδέρφια τους από τον Πειραιά
και μία άλλη κοπέλα που είναι πιο μεγάλη από μας
αλλά…, δεν ξέρω τι την έχουν η Δανάη κι ο Θωμάς.
Τρίτη χρονιά.
Να ‘μαστε πάλι.
Χτυπάμε το κουδούνι εμείς
κι ακούμε που ανεβαίνει από τις σκάλες
με τα παιδιά του ο κύριος Παντελής.
Πάλι συγκεντρωμένοι στο σαλόνι.
Όλα πολύ ωραία στολισμένα
τα δίδυμα με ρούχα γιορτινά
με παιχνίδια στα χέρια τριγυρνάνε
είναι τα δώρα τους, μας τα δείχνουν
κι αμέσως τα παρατάνε.
-« Αλέκα! Τι κάνεις; Χρόνια έχω να σε δω»
λέει σε μία κυρία ο κύριος Παντελής
που κι εμένα δε μου φαίνεται να την έχω ξαναδεί.
-«Καλή Χρονιά! Καλά είμαι! Ευχαριστώ»
απαντάει η κυρία Αλέκα.
Ο κύριος Παντελής κρατάει το πιάτο του κοιτάζοντας τα φαγητά
που είναι απλωμένα στο τραπέζι.
Παίρνει λουκανικοπιτάκια, 4 καναπεδάκια με αυγά
και από την πολύχρωμη σαλάτα με βίδες ζυμαρικά.
Μετά από την τρίτη πιρουνιά;
Μπορεί να μη μέτρησα και καλά,
λέει στην κυρία Αλέκα:
« Πάντα στο πάρτι αυτό,. το φαγητό
έχει κάτι το διαφορετικό. Δεν είναι απλά γιορταστικό
είναι…είναι ένα ξάφνιασμα μπορώ να πω.»
-« Μμμμ! Τώρα που το λέτε» την ακούω να του λέει
«αυτό που τρώω τώρα δεν είναι συνηθισμένο τυροπιτάκι»,
παίρνει άλλο ένα και προτού δαγκώσει , το ανοίγει.
Ανακαλύπτει μπακαλιάρο και πιπεριά μαζί με το τυρί.
Στο πρόσωπό της εγώ βλέπω
«ό,τι ωραίο» δεν άκουσα να πει.
Ο κύριος Παντελής ξαναγεμίζει το πιάτο του.
Βάζει παστίτσιο, τέσσερα σαν της κυρίας Αλέκας τυροπιτάκια
και ένα βουνό από μία πράσινη σαλάτα
που είναι σερβιρισμένη
σε πολύ μεγάλη πιατέλα βαθιά.
Εγώ τον κοιτάζω.
Ούτε που ασχολούμαι με κούκλες
ή με παιχνίδια στα κινητά.
Ξέρω πόσο λαίμαργος είναι. Πόσο καλοφαγάς!
Μου αρέσει. Είναι πολύ χαρούμενος. Δεν ησυχάζει…
εκεί που τρώει, βρίσκει και μπαίνει πού και πού
σε ό,τι παιχνίδι παίζουν τα παιδιά.
Περιμένω ν’ ακούσω  τι θα πει.
Το βλέπω, με την κυρία Αλέκα θέλει να το μοιραστεί
αυτό που σκέφτεται. Τον καταλαβαίνω. Δεν είμαι μικρή.
Και πραγματικά. Μιλάει και ‘γω τεντώνω αυτί.
« Κυρία Αλέκα!..Μμμμμ! τι σαλάτα είναι αυτή!
Σπανάκι, πορτοκάλι, μανταρίνι!..μμμμ!!! καρύδι, μέλι, λεμόνι
φλούδες πεκορίνο από τυρί και κόκκοι πιπέρι…
τι απόλαυση! τι γεύση! Τι απρόβλεπτοι συνδυασμοί!
Ποιος είχε την ιδέα; Ποιος την έφτιαξε; Ποιος;
Πρέπει να τον συγχαρώ.»
Τι λόγια ακούω πάλι από τον άνθρωπο αυτό!
Πόσο πολύ αγαπάει ο κύριος Παντελής το φαγητό!
Ξαναγεμίζει το πιάτο του.
Μόνο με σαλάτα φτιάχνει ένα μεγαλύτερο βουνό.
-«Αααα! με ξεσηκώνετε, θα φάω και εγώ
που το σπανάκι δεν το τρώω ποτέ ωμό»
λέει η κυρία Αλέκα και παίρνει σαλάτα και αυτή.
Βάζει στο πιάτο της αρκετή.
Τρώει πρώτη, τρώει δεύτερη, τρώει Τρίτη, τέταρτη μπουκιά
αδειάζει τελικά το πιάτο της.»
-« Έχετε δίκιο», λέει στον κύριο Παντελή
« η σαλάτα είναι καταπληκτική.
Μήπως έχουν προσλάβει για το πάρτι
chef;
Αυτό είναι πιάτο επαγγελματία
κάποιου που έχει σπουδάσει γαστρονομία.»
-«Χα! Θαα ρωτήσω τους οικοδεσπότες.»
λέει ο κύριος Παντελής
και πάει αμέσως στην κουζίνα.
Εγώ, για να βλέπω, ν’ ακούω πιο καλά
πλησιάζω την κυρία Αλέκα.
Κάθομαι στον καναπέ.
Γυρνάει ο κύριος Παντελής στο σαλόνι με παρέα.
-« Νααα σας συστήσω κυρία μου,
από ‘δω ο κύριος Σπανάκης.
Chef.
-“ Σπανάκης! Χαίρομαι που σας άρεσε η σαλάτα
BC
ειδικότητά μου ό,τι έχει να κάνει με σπανάκι
υποχρέωση και χαρά μου να δημιουργώ με αυτό
είναι…και το όνομά μου βλέπετε.
Το λαχανικό αυτό  είμαι εγώ.»



 







Ο ΗΛΙΟΣ … αλλιώς

Με τις γκρίζες πολυκατοικίες γύρω- γύρω στενεύομαι

μία πολύχρωμη μικρή πόλη ονειρεύομαι.

Αυτή έχει δρόμους λίγους και φαρδιούς

για τα τρένα, τα λεωφορεία, σταθμούς έχει σκεπαστούς.

Τα αυτοκίνητα είναι λιγοστά

και τα ποδήλατα πολλά.


Στην πολύχρωμη μικρή πόλη που ονειρεύομαι

οι άνθρωποι περπατούν πολύ

και κάνουν τις δουλειές τους μ’ ευκολία

αφού είναι στα σπίτια τους κοντά

μαγαζιά, τράπεζες, υπηρεσίες του δήμου, σχολεία.

Στους δρόμους αραιά και που κυκλοφορούν

αυτοκίνητα και λεωφορεία.


Στην πολύχρωμη μικρή πόλη που ονειρεύομαι

μάλλον Σαββατοκύριακα θα είναι

γιατί έχω καταλάβει μεγάλη αλλαγή

από την κίνηση την καθημερινή.

Τότε οι άνθρωποι,

βγάζουν από τα γκαράζ τα αυτοκίνητά τους

τα συνδέουν με μία πρίζα που είναι μέσα σε κουτί

σαν αυτό που έχουμε εμείς για τη ΔΕΗ

και όλοι δίνουν εντολές από μακριά

πατώντας κουμπιά μόνο. Στα κινητά.

Κάποιον τον άκουσα που είπε

όταν έκανε αυτή τη δουλειά

κοιτώντας προς τη στέγη του ψηλά

ήλιε, μας έσωσες πραγματικά!

Ένας άλλος αφού τελείωσε με το αυτοκίνητο

ασχολήθηκε με την χορτοκοπτική του μηχανή

που πρόλαβε και φορτίστηκε στο πι και φι

απ’ όταν αυτός σταμάτησε  στο κινητό του να πληκτρολογεί.

Μετά έκοψε σε μια μεριά μόνο του κήπου χόρτα

που εμένα από πριν ψηλά δεν μου είχαν φανεί

και  αν δεν άκουγα τη φασαρία από τη μηχανή

δεν θα καταλάβαινα ότι είχαν κοπεί.

Το κατάλαβα όμως ότι η δουλειά του είχε γίνει

και ότι αυτός ευχαριστημένος είχε μείνει

 από αυτό που έκανε γιατί,

γονάτισε, σήκωσε τα χέρια

γύρισε προς τον ήλιο και είπε:

Άλλαξες τη ζωή μου

όλα γίνονται γρήγορα και οικονομικά

σε ευχαριστώ , σε ονοματίζω βασιλιά !

Και… μία κυρία, άλλη φορά μες τ’ όνειρό μου

εκεί που φόρτιζε το αυτοκίνητό της

είπε σε ένα κορίτσι που ήταν κοντά της:

-«Θυμάσαι Αθηνά; Θυμάσαι ποιος ήταν ο Ρα;

-« Ο Ρα; Δεν μου λέει κάτι. Όνομα είναι αυτό;»

ρώτησε το κορίτσι.

«Ναι» ,της είπε η κυρία

« Ο θεός ήλιος, τον λάτρευαν οι Αιγύπτιοι

το κάνατε στην ιστορία.

Χα! Οι Αιγύπτιοι πριν 7000 χρόνια

κατάλαβαν  του ήλιου την αξία.

Και ‘μεις τα καταφέραμε.

Με την επιστήμη, με την τεχνολογία

ακόμα μεγαλύτερη του δώσαμε αξία.

Έλα Αθηνά, φορτίσαμε

μπες στο αυτοκίνητο στην εξοχή να ξεχυθούμε

τα χρώματα, τις μυρωδιές, τους ήχους της να χαρούμε!


Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020

φύλλα φθινοπωρινά


 Κι από το ίδιο δέντρο
το κάθε φυλλαράκι
είναι μοναδικό
και μόνο το φθινόπωρο
το βλέπουμε αυτό.
Πριν όλα ήταν πράσινα
Άνοιξη, Καλοκαίρι
μόνο μεγάλα και μικρά
καμμία άλλη διαφορά.
Ο ήλιος όμως κι ο καιρός
αφού συνεργαστήκαν
τα έντυσαν με χρώματα
όλα τα φυλλαράκια
Αυτά τα διαφορετικά
τα νέα τους ρουχάκια
τα άλλαξαν πολύ
θα φύγουν κι απ' το δέντρο
δεν θα 'ναι όλα μαζί
θα πέσουνε στη γη.
Μαααα... πριν να γίνουν χώμα
μάζεψα μερικά
κι έφτιαξα κολλιεδάκι
δώρο για τη μαμά.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ

 



Φθινοπωρινό

Η γιαγιά η Ευταλία
με το ζόρι περπατά
πώς σκαρφάλωσε στη μάντρα!
Σα να έβλεπαν τη γάτα.
Απορήσαν τα παιδιά.
Κι από 'κει από τα ψηλά
γρήγορα έκοβε σταφύλια
που έβαζε μες την ποδιά.
Μια στιγμή κατά το σπίτι
με ανησυχία κοιτά
και αμέσως "Σσσσσ...τους λέει, τσιμουδιά
μη μας πιάσει η μαμά".
Κατέβηκε από τη μάντρα
πιο προσεχτικά
γιατί με το' να χέρι
κράταγε την ποδιά
σακούλα γεμισμένη
κάτω από την κοιλιά.
Πίσω στη βρύση πήγε
ακούστηκαν νερά
και γύρισε γελάμενη
με μάτια αστραφτερά.
Αδειάζει στο τραπέζι
ό,τι είχε στην ποδιά
σταφύλια και νερά
και λέει "τι κοιτάτε;
ορμάτε βρε παιδιά
δεν ξέρουν τα πουλιά;"

Σταφύλια έφαγε η γιαγιά
λίγα, όχι όπως τα παιδιά
στην καρέκλα την πλάτη ακουμπά
κοιτάει ψηλά
"σ' ευχαριστώ "της λέει "κληματαριά μου
που γλυκαίνεις την καρδιά μου".
 

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2020

Πρόσκληση

                                               
    ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Κάλεσε ο κήπος τα παιδιά                                              
να 'ρθουν να τον φροντίσουν
θέλησε χέρια καθαρά

πατήματα ελαφριά
χαρές, πείσματα βιαστικά,
στης Άνοιξης το έμπα...
Ααα! είμαι πολύ τυχερός
νογάει μες τη χαρά του
έτσι όπως βλέπω τα παιδιά
να με περιποιούνται....
και... αν πέσουν λίγα δάκρυα

από μικροχτυπήματα
ή κι από κοντραρίσματα
δώρα θα 'ναι για μένα
θείας ευλογίας στάλες
θα 'χω σοδειές πιο καρπερές
κι αφύσικα μεγάλες.

Παρασκευή 1 Μαΐου 2020

Πρωτομαγιά

                                 
                                             Πρωτομαγιά   2020

Δες τα, απ' τα κάγκελα έξω
             τα αγριολούλουδα
δίπλα απ' το πάρκο το κλειστό
                που περπατάς
μόνο ασπροκίτρινα.Ας είναι,
              μην τα προσπερνάς
στάσου και κόψε λίγα...
Είδες τι ωραία πλέκονται
τα τρυφερά βλαστάρια;
Τι εύκολα φανέρωσες
τ' άνθη μες απ' την πλέξη;

Φόρα το το στεφάνι σου
πέτα την κάθε σκέψη
άσε την αλαφράδα
του Μάη, να σε μαγέψει.



Τετάρτη 22 Απριλίου 2020

Ο Καροτένιος



                                                   Ο Καροτένιος

Ακούτε Καροτένιος
λέτε ποιος είναι αυτός;
Και μάλλον πάει ο νους σας
πως είναι ένας λαγός.

Όμως δεν είναι έτσι
κι οι άνθρωποι τρώμε καρότα
είναι λαχανικά πολύ υγιεινά
και δίνουν χρώμα, γεύση
ψητά, βραστά και ωμά.

Ο κύριος Μένιος
ποτέ δεν τρώει φασόλια
αν δεν βράσουν μαζί τους
δύο-τρία καρότα.

Ο κύριος Μένιος
στη λαχανοσαλάτα και στη μαρουλοσαλάτα
θέλει πάντα καροτάκι
να 'ναι στον τρίφτη περασμένο
από 'κείνη τη μεριά
που τα κομμάτια του θα βγαίνουν
περισσότερο χοντρά.
Νααα.. τα νιώθει, να τα σπάει
η κάθε σαλατομπουκιά
να έχει γεύση που θα ενώνει το καρότο
με διάφορα λαχανικά αλλά και μυρωδικά.

Ο κύριος Μένιος
από μικρός το ένιωσε
πως το καρότο δένει
χυλώνει το φαί
στο κοκκινιστό από χρόνια
στη γυναίκα του έχει πει
στο μοσχάρι να προσθέτει
δύο καρότα απ΄την αρχή.

Ο κύριος Μένιος
όταν βγαίνει για ουζάκι ή για κρασί
ό,τι μεζέ και να του φέρουν
δεν θα τον ευχαριστηθεί
άμα δεν εχει στο τραπέζι
μπαστουνάκια καροτί
ραντισμένα με ξυδάκι.
Καιαι.. το χρώμα του καρότου
φαίνεται να μην μπορεί
μάλλον ν'... αποχωριστεί.
 Στους φίλους του έχει πει
για να δικαιολογηθεί
ότι με τα μπαστουνάκια
κάπως το καθυστερεί
με το πιοτό και το φαί.
Η διασκέδασή του λέει, διαρκεί.

Ο κύριος Μένιος
πριν τρία χρόνια
σε μία ψαροταβέρνα στον Ισθμό
έφαγε πρώτη φορά καρότο γλυκό.
Εεεεε.. από τότε
στον καφέ του τον απογευματινό
από τις εφτά, τις πέντε μέρες
καρότο γλυκό έχει για συνοδευτικό.
Τις άλλες δύο, Σάββατο και Κυριακή πρωί
πίνει χυμό πορτοκάλι και καρότο μαζί.

Μετά από όλες αυτές
του κυρίου Μένιου τις συνήθειες τις διατροφικές
είναι άλλο τ' όνομά του.
Το άλλαξε η πεθερά του
και με αυτήν συμφώνησαν
όλοι όσοι ζουν κοντά του.
Είναι ο Καροτένιος.
Μόνο στα επίσημα χαρτιά φαίνεται Μένιος.





Με παρέα τον Συνταγούλη


                                          Με παρέα τον Συνταγούλη

Είμαι κουρασμένος μαμά
μπορεί ο πυρετός να έφυγε , αλλά
εγώ δεν έχω όρεξη καμιά
ούτε για παιχνίδι ούτε για τηλεόραση
ούτε για διαβάσματα ούτε για μουσική.
Εδώ, μέσα στα σκεπάσματα που είμαι ζεστά
θέλω να ακούσω μόνο, με τα μάτια κλειστά.
Έρχεσαι δίπλα μου να μου διαβάσεις σε παρακαλώ;
Άσε, φτιάχνεις μετά το φαγητό
μόνο το Συνταγούλη πάρε που οι ιστορίες του είναι μικρές.
Το ξέρω, δεν θα βαρεθώ με αυτές.
-Να 'μαι με τον Συνταγούλη αφού αυτόν προτιμάς.

Ν' αρχίσω με τον Καροτένιο ή θέλεις τον κύριο Σπανάκη;
-Όχι, θέλω το άσπρο λαχανάκι.

---   Ήμουν λαχανάκι άσπρο και φουντωτό
σ' ένα περιβόλι μακριά από την πόλη, σ' ένα χωριό
και μεγάλωνα..μεγάλωνα ώσπου ένα πρωϊνό
με έκοψε ο κυρ- Θανάσης, μ' έβαλε στο αγροτικό
κι αφού κάναμε χιλιόμετρα πολλά
εγώ, κι' άλλα λαχανικά
πράσα, καρότα,κουνουπίδια, ραπανάκια
λάχανα, μαρούλια, αντίδια, σπανάκια
μας έβαλε στον πάγκο του στη λαϊκή
εγώ όμως πολύ λίγο  έμεινα εκεί.
Με αγόρασε πρωί-πρωί η γιαγιά σου
γιατίίί...ορέχτηκε λαχανοντολμάδες ο μπαμπάς σου
και...αφού ποτέ δεν φτιάχνει η μαμά σου
την Κυριακή στη γιαγιά, ετοιμάσου.
Λαχανοντολμάδες αυγολέμονο θα γίνω
ξέρω, με αυτή τη συνταγή μεγάλη ευχαρίστηση δίνω.
Έχει τη δική της ξεχωριστή νοστιμιά
όλοι θα χαϊδεύετε τη γεμάτη σας κοιλιά
και...
όταν αδειάσουν όλα τα πιάτα, δεν θα υπάρχω πια
όλοι θα πείτε μπράβο στη γιαγιά
κι εκείνη θα υποσχεθεί ότι θα ξαναφτιάξει
λάχανο πάλι  από τη λαϊκή  θα αγοράσει.





                                     


Παρασκευή 3 Απριλίου 2020

Κρυμμένο γαλάζιο

                   


                                             Κρυμμένο γαλάζιο

Εσείς που ψαλιδίζετε
τ' απέραντο γαλάζιο
γιατί απ' τα ψαλιδίσματα
δε βλέπω κομματάκια;
Πως θα 'θελα να τα 'βλεπα
πάνω σε στέγες, στις αυλές
στους δρόμους, στις πλατείες
απιθωμένα στα σπαρτά
στ' αδούλευτα χωράφια!
Τι ωραία θα'ταν στα νερά
τόσο μικρά βαρκάκια
κι εκεί που παίζουνε παιδιά
γαλάζιος χαρτοπόλεμος
γύρω τους να χορεύει!

Πανί δεν ειν' ο ουρανός
μου 'πε ένα χελιδόνι
είναι το σπίτι του θεού
ειν' η πνοή της πλάσης
μαθές τα ψαλιδίσματα
σκορπίζουν την αγάπη
που κρύβει το γαλάζιο της
μες της ψυχής τα βάθη.

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

Παίζω και...Μαθαίνω

                                             

                                          Π Α Ι Ζ Ω    και ... Μ Α Θ Α Ι Ν Ω
( για παιδιά έως 7 χρονών)

Εγώ μαμά,
στο σπίτι της Ελένης
δεν πάω άλλη φορά.

Όλα τα παιχνίδια
τα παίρνει αυτή.
Άρπαξε από τα χέρια μου
όλα τα ζωάκια
δεν με 'αφησε να κάνω
πύργο με τα τουβλάκια.

Χάλασε το δεντράκι.
Έβαλα στις τρυπούλες του
λίγα μηλαράκια.

Εγώ, δεν χαλάω τις κούκλες της
δεν μιλάω όταν τους μιλάει
αυτή όμως τα παιχνίδια μου
πάντα μου τα χαλάει.

Κάνει και την καλή νεράιδα. Σιγά.
Χτυπάει με ένα χρυσό ραβδί
λέει: έλα κολοκύθι
γίνε άμαξα γι αυτή
που ο πρίγκηπας θα παντρευτεί
και... βάζει ρόδες μόνη της
άλογ' από μπροστά
το κολοκύθι προχωράει
πάει να βάλει τη Σταχτοπούτα
αλλά αυτή δε χωράει.
Η Ελένη θυμώνει
με το χρυσό της το ραβδί
το κολοκύθι μαλώνει
επειδή δε μεγαλώνει.

Εγώ, μίλησα σήμερα μαμά.
Μπήκα στο παιχνίδι της.
Δεν το 'χω κάνει άλλη φορά.
Της είπα:Δεν μεγαλώνουν τα παιχνίδια
δεν είναι παιδιά
κάνε μία μικρή κούκλα Σταχτοπούτα
μη γίνεσαι Ελένη νεράιδα κακιά.

Ξέρεις τι έκανε;
Φύγε μου είπε.
Δεν σε έχω φίλο
δεν θα έρθεις στο σπίτι μου ξανά.

20/ 03/ 2020

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020

Του σχολείου η μαγεία

                                                    " ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ η  ΜΑΓΕΙΑ"
( Φελιτσιτά: Χελώνα,  Μπάφαλο: Ιπποπόταμος, 
Πίτσι: Καμηλοπάρδαλη)

Έγιναν αλλαγές
.
Ο Μπάφαλο και η Πίτσι
κάθονται στο τελευταίο θρανίο στη μεσαία σειρά
και ευτυχώς δεν έφεραν αντίρρηση καμμιά
αφού η δασκάλα η κυρία Φελιτσιτά
μίλησε πρώτα μαζί τους και με τα άλλα παιδιά.
Ο Μπάφαλο και η Πίτσι
όπου κι αν κάθονταν πριν
δίχως να το θέλουν ενοχλούσαν
όσοι ήταν πίσω τους
να δουν στον πίνακα και πολλούς συμμαθητές
δεν μπορούσαν
τεντώνονταν, σηκώνονταν, στριφογυρνούσαν
κι όταν κουράζονταν..., παρατυπούσαν.
Κάποιες φορές κοιμόντουσαν
πολλές φορές μόνο γιααα... τα δικά τους μιλούσαν
και....το παρατραβούσαν
σε ερωτήσεις της δασκάλας σπάνια απαντούσαν.
Έγιναν αλλαγές
και αφού όλοι είχαν λόγο για αυτές
- είχαν διαλέξει θρανίο, θέση, διπλανό, σειρά-,
είπαν με το θέμα αυτό
να ασχοληθούν δύο μήνες μετά
αν δεν προκύψει κάτι επείγον φυσικά.
" Τα φυτά έχουν ρίζες, κι όμως απλώνονται παιδιά"
λέει η κυρία Φελιτσιτά.
" Για εμάς που κινούμαστε με τόση ευκολία
και που μας τρέφει η επικοινωνία
ακόμα και οι αλλαγές στις θέσεις μας στην τάξη έχουν αξία.
Εδώ, όλοι μαθαίνουμε από όλους
αυτή 'ναι του σχολείου η μαγεία".