Κοίτα τα δεντράκια που έφτιαξα μαμά
δεν είναι καταπληκτικά;
Κρίμα, τα δεντράκια στο δρόμο μπροστά
είναι σαν τα χταπόδια του ψαρά
αυτά που πετάει το μεσημέρι αργά,
όταν μαζεύονται οι γάτες απ' τη γειτονιά.
Βλέπεις τα πάνινα λουλούδια που έχω φτιάξει;
Όλα... υπόλοιπα απ' τα ραφτικά σου
τρεις μέρες τα έφτιαχνα..., κρυφά σου.
Έλα..., πάμε στο δρόμο, θέλω βοηθό
πάρε τη σκάλα απ' το φωταγωγό,
εσύ θα με προσέχεις, θα κρατάς την κόλλα
κι' εγώ... θα ντύνω τα δεντράκια...
                                             έλα τώρα!!

Βγαίνουν... τους βλέπετε παιδιά;

Εδώωω.. είμαστε Γκίλι, στη στεριά!

Πρόσεξε μη βγεις απ' τη λεκάνη

ακούνητος , μέχρι να σε βγάλει.

Πότε έπεσε και δεν τον πήραμε χαμπάρι;

Θα πήγε ως πέρα στην προβλήτα

κυνηγώντας τη γάτα,τη Φιφίκα.

Με το ' να χέρι σύρε τη λεκάνη...Ζαβούού

φτάνουν τα πόδια σου και το' άλλο χέρι

κολύμπι σαν εσένα άλλος δεν ξέρει!

Αφιερωμένο στο Νικόλα

Του πειρατή ο παπαγάλος

Είμαι ένας παπαγάλος τρομερός
έχω κοφτερό μυαλό
γιατί....μαθαίνω πράματα ένα σωρό
απ' το καλό μου αφεντικό.
-Κοίτα Μπίλι πριν δέσουμε άγκυρα...,ξέρεις εσύ
 Με ένα πέταγμα πάνω από το νησί
θα δεις τι "παίζει"......
αν είναι φιλικό
αν είναι επικίνδυνο,εχθρικό.
                                                               
                                                                   Βασίζομαι σε σένα    
                                                                  μπορώ να σε εμπιστευθώ.
                                                                -Σε τούτο το νησί είχαμε ξανάρθει
                                                                  αλλά.....ο βοηθός του Τζακ είχε μαζί του
                                                                                                              λάθος χάρτη.
                                                                  Έτσι,δε βρήκαμε το μέρος το σωστό
                                                                  για...τον κρυμμένο θησαυρό.
                                                                  Μέσα στο αμπάρι 10 μέρες ο βοηθός
                                                                 πείναγε και διψούσε διαρκώς
                                                                 αλλά...αυτή η τιμωρία ευτυχώς,
                                                                τον έκανε να βρει το χάρτη το σωστό
                                                                φθηνά τη γλίτωσε από του Τζακ το θυμό.
                                                                Να 'μαστε τώρα πάλι εδώ
                                                                και...
                                                                πέταξα γρήγορα ψηλά
                                                                μα... γύρισα απότομα από τη δυνατή φωνή
                                                                του Τζακ που φώναξε: Μπίλιιι... μη μείνεις για φαΐ.
                                                              Ο πιο γενναίος πειρατής είναι ο Τζακ
                                                               και τι μεγάλος φαίνεται,
                                                               γεμίζει όλη την πλώρη
                                                               ξεχωρίζει από τους άλλους με τα παρδαλά του ρούχα
                                                               και...την παράξενη καπελαδούρα.
                                                               Στο κατάστρωμα όταν πέρα-δώθε τριγυρνάει
                                                               και όλα να 'ναι στην εντέλεια ζητάει
                                                               το δεκανίκι πόσο δυνατά χτυπάει!
                                                               Απομακρύνθηκα απ' το πλοίο αρκετά
                                                               γυρίζω να το δω για τελευταία φορά
                                                               μια... μπαλίτσα κόκκινη φαίνεται μοναχά.
                                                               Είναι ο Τζακ μπροστά στην πλώρη
                                                               και αυτό εμένα...πολύ με δυναμώνει!!!

 

Ευγνωμοσύνη στο φως

Υπόκλιση συλλογική με του ανέμου την πνοή.

.....Αγαλλίαση για μένα και

ευχαριστώ για το δημιουργό

που μ' αξιώνει να το νιώσω, να το δω.

 Τι ωραίο το φουστάνι σου Μαρία! 

- και το δικό σου τέλειο Ευτυχία!

-Τι λες; αλλάζουμε καπέλα μετά;

-Πάμε πρώτα στη λιμνούλα να καθρεφτιστούμε

να δούμε πώς είμαστε με αυτά;-

-Αν είμαι λέει;...άντε βιάσου, πάμε τώρα

κοίτα από κει τα σύννεφα,... μάλλον έρχεται μπόρα.