φύλλα φθινοπωρινά

 Κι από το ίδιο δέντρο

το κάθε φυλλαράκι

είναι μοναδικό

και μόνο το φθινόπωρο

το βλέπουμε αυτό.

Πριν όλα ήταν πράσινα

Άνοιξη, Καλοκαίρι

μόνο μεγάλα και μικρά

καμμία άλλη διαφορά.

Ο ήλιος όμως κι ο καιρός

αφού συνεργαστήκαν

τα έντυσαν με χρώματα

όλα τα φυλλαράκια

Αυτά τα διαφορετικά

τα νέα τους ρουχάκια

τα άλλαξαν πολύ

θα φύγουν κι απ' το δέντρο

δεν θα 'ναι όλα μαζί

θα πέσουνε στη γη.

Μαααα... πριν να γίνουν χώμα

μάζεψα μερικά

κι έφτιαξα κολλιεδάκι

δώρο για τη μαμά.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ

 

Φθινοπωρινό

Η γιαγιά η Ευταλία
με το ζόρι περπατά
πώς σκαρφάλωσε στη μάντρα!
Σα να έβλεπαν τη γάτα.
Απορήσαν τα παιδιά.
Κι από 'κει από τα ψηλά
γρήγορα έκοβε σταφύλια
που έβαζε μες την ποδιά.
Μια στιγμή κατά το σπίτι
με ανησυχία κοιτά
και αμέσως "Σσσσσ...τους λέει, τσιμουδιά
μη μας πιάσει η μαμά".
Κατέβηκε από τη μάντρα
πιο προσεχτικά
γιατί με το' να χέρι
κράταγε την ποδιά
σακούλα γεμισμένη
κάτω από την κοιλιά.
Πίσω στη βρύση πήγε
ακούστηκαν νερά
και γύρισε γελάμενη
με μάτια αστραφτερά.
Αδειάζει στο τραπέζι
ό,τι είχε στην ποδιά
σταφύλια και νερά
και λέει "τι κοιτάτε;
ορμάτε βρε παιδιά
δεν ξέρουν τα πουλιά;"

Σταφύλια έφαγε η γιαγιά
λίγα, όχι όπως τα παιδιά
στην καρέκλα την πλάτη ακουμπά
κοιτάει ψηλά
"σ' ευχαριστώ "της λέει "κληματαριά μου
που γλυκαίνεις την καρδιά μου".