Χριστουγεννιάτικη κάρτα

Ό,τι είναι μες τη φαντασία μου το ζω.

Ναιαιαιαιαι!!!!!!

γιατί παρακαλώ;

Γιατί θα πρέπει σε κάποιους άλλους πλανήτες να ζουν πλάσματα περίεργα;

Πλάσματα άγνωστα με πλοκάμια χταποδιού

με σώμα ίσως πετεινού 

και με φωνή ίσως γουρουνιού;

Εεεεεε λοιπόν....εγώ

με τη Χριστουγεννιάτικη κάρτα που κρατώ

έφτιαξα έναν....λαγουδοπλανήτη.

Αυτός ο λαγουδοπλανήτης είναι μέσα στο μυαλό

αλλά μπορεί και κάπου μέσα στο σύμπαν ,... ποιος το ξέρει αυτό;

Η Χριστουγεννιάτικη κάρτα παιδιά

με έκανε δημιουργό.

Σα να είμαι εκεί.

Είμαι ένας λαγούδος και εγώ

σε αυτό το χιονισμένο χωριουδάκι

και πήγα στην πλατεία με τη μαμά μου και το μικρό μου αδερφό 

να βάλω το δωράκι μου στο δέντρο το ψηλό

που είναι στολισμένο για να καλωσορίσει

το μικρό Χριστό!

το δενδράκι μας

 Όλα τα παιδιά πουλάκια

πάνω στα γυμνά κλαράκια

πιάνει το καθένα θέση

στη μεριά που του αρέσει

για ένα μήνα μοναχά.

Μετά θα γίνουν αλλαγές 

πλησιάζουν οι γιορτές.

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά

κι ως που αλλάζουν τα νερά

θα κρεμιούνται απ 'τα κλαράκια

στολιδάκια λαμπερά

με χρυσόσκονη ψηλά

που θα τα 'χουμε όλα φτιάξει

με δικά μας υλικά!

Μια πρόσκληση- πρόκληση

Έιιι 

κοιτάξτε με παιδιά

έβαλα και αθλητικά

παρατήστε τα επιτέλους

smartphone, tablet, mp3

καταντήσατε νωθροί.

Σας περιμένω στην πλατεία

αν θέλετε συμμετοχή

τα πατίνια σας, κι εκεί.

Να δούμε ποιοι 'ναι πιο καλοί

οι μεγάλοι ή οι μικροί;

Η ταχύτητα μετράει

παίζει ρόλο η αντοχή

αλλά ... στο διαγωνισμό αυτό

κι η τεχνική έχει μερτικό.

Εμπρός λοιπόν, σας προκαλώ!

Τα βατραχάκια

κοα- κοά κοά κοά 

βγαίνουμε και στη στεριά

και μετά πάλι ξανά 

μεσ τη λίμνη με βουτιά!

κοά κοά κοά κοά

πλησιάστε πιο κοντά

θα 'ρθουν κρύα, θα 'ρθουν χιόνια

πάλι θα μας ξαναδείτε

σαν θα 'ρθουν τα χελιδόνια

κοά κοά κοά κοά

το ξέρουμε πολύ καλά

μας αγαπάτε βρε παιδιά

με ψαλίδια, με μπογιές και με χαρτιά

εκατομμύρια βατραχάκια στα σχολειά!

κοά κοά κοά κοά 

κοά κοά κοά κοά..

Κι όταν η πριγκίπισσα  κοιμήθηκε

έπεσαν όλοι...σε βαθύ ύπνο.

- Δηλαδή κυρία, πότε θα ξυπνήσουν;

- Μόνο όταν έρθει ξανά

ο μάγος ο Ηλιανάρ

και όλους θα τους αγγίξει με το άσπρο του φτερό.

Γιατί....., έρχονται δύσκολοι καιροί

και κοιμισμένοι ούτε που θα νιώσουν πόνο, στεναχώρια, ντροπή.

Δεν θα πεινάσουν,δεν θα κρυώσουν,δεν θα σκοτωθούν

γιατί ήρθαν οι καιροί του κακού μάγου Ζαντάρ

χρόνια περίμενε ,στα υπόγεια παλάτια του στο Κατάρ.

Δεν υπολόγισε όμως ο αφελής

ότι ο Ηλιανάρ είναι λάτρης της ζωής.

Βρήκε τον τρόπο, με τον ύπνο το βαθύ

πάρα πολλοί άνθρωποι κι η πριγκήπισα μαζί

να μη τη νιώσουν του Ζαντάρ την οργή.

Θα ' ρθει λοιπόν με τ' άσπρο του φτερό

το βουτηγμένο μεσ τ' αθάνατο νερό

όλους τους κοιμισμένους θα ξυπνήσει

μια άλλη εποχή

με ύμνο στη ζωή

θ' αρχίσει!

-Πάλι βρέχει...

-Πάλι δεν θα βγούμε βόλτα...-Μη σκας, καθώς δε μας θέλουν να γυροφέρνουμε κι οι δυο

καθότι ,χτες το είδες, έστρωσαν και το καθιστικό

καθότι ,χτες το είδες, έστρωσαν και το καθιστικό

θα τη βγάλουμε μάλλον στην κουζίνα και στο χωλ

ετοιμάσου για ... τιγκαρισμένα μπωλ.

-Έχεις δίκιο Ρόκυ, έτσι θα γίνει τελικά

απλά δε θέλω να κρατήσει η βροχή ως αργά

το απόγευμα έχω μια συνάντηση σημαντική

δεν θέλω η γούνα μου με τίποτα να βραχεί.

-Αχάάά....ραντεβουδάκι δηλαδή κυρία Ριρή;

-εεεεεε... δε βαριέσαι..., μια πρόσκληση είναι απλά

ένας φίλος από τα παλιά

μου μήνυσε ότι θέλει να με δει

με ειδοποίησε η ξαδέρφη μου η Βλασία

τον βρήκε πέρα, στη μεγάλη εκκλησία.

-Στη Ραφήνα η βροχή

δεν κρατάει ποτέ πολύ.

Το απόγευμα Ριρή,άκου με εμένα

όχι μόνο δεν θα βρέχει, αλλά

όλα τριγύρω θα 'ναι στεγνά και καθαρά

Θα 'ναι η γούνα σου στην πένα

αχ... φιλενάδα μου καλή...

μετά από τη συνάντηση αυτή

να πάψεις να 'σαι πλέον μοναχή..

ΤΟΥΙΤΙ

 Με ζηλεύει ο γατούλης
που 'μαι όμορφος πολύ
καθώς είμαι και πουλί
δεν μπορεί να κρατηθεί.

Απ' τη μία με κυνηγάει
μάλλον επειδή πεινάει
αλλά... νομίζω τελικά
με αγαπάει βρε παιδιά.
Πολλές φορές μ' έχει γραπώσει
με τα νύχια τα γαμψά
κι εκεί που λέω... ωχ γιαγιά
θα με κάνει μια χαψιά,
αυτός με αφήνει τελικά.

Παίζουμε μαζί κρυφτό
κι άμα με βρει, κυνηγητό
που είναι τόσο φοβερό!
πολλές φορές κινδύνεψα
να...ξεπουπουλιαστώ.
Κι αν χάνω κα 'να δυο φτερά
καλό μου κάνει τελικά
τ' ανανεώνω, βγάζω άλλα πιο καλά
κι αρέσω,πιο πολύ αρέσω
στο γατούλη, στη γιαγιά, σε σας παιδιά!

Ταξιδεύοντας το "εγω" μου
φτιάχνω σχέδια πολλά
κι ετούτη εδώ η ζωγραφιά
εγώ με κύματα μακριά μαλλιά
δεν έγινε τυχαία φυσικά.
Ήθελα όπως βγαίνουν τα όνειρά μου απ' το μυαλό
να..., τα απεικονίσω μ' ένα τρόπο παιδικό.
Σε θάλασσα πολύχρωμη ωραία ν' αρμενίζουν
κι ας είναι και παράταιρα, διόλου μη σας ξενίζουν...
Όλα αυτά που βλέπετε , κάτι συμβολίζουν.
Δράκοι, αστερίες και ψαράκια
είναι όλα βοηθοί
το κάστρο μέσα στο βαρκάκι 
από φορτίο πολύ βαρύ
γίνεται αμέσως ελαφρύ!
Σαν η αγάπη κυβερνάει
πόσα τα βλέπω μπορετά!
Μετακινώ βράχους και κάστρα
δάση ανήλια και πυκνά τα καταργώ
λοφάκια μ' ελαιόδεντρα δημιουργώ
και σεργιανίζω, στη στεριά και στο γιαλό
.............................................................
ταξιδεύοντας το "εγώ"μου
λέω είναι το "γιατρικό" μου
διώχνω τη θλίψη μακριά
και αγαπώ τη μοναξιά!

Μοναξιά..

 Κάπου ,σε παιδικό νομίζω παραμυθάκι( το -ακι, αναφέρεται στο μέγεθός του), είχα διαβάσει πως οι αστερίες είναι αστέρια που έπεσαν από τον ουρανό γιατί ήθελαν λέει να ζήσουν στο νερό.

Κι η άγκυρα στη βάρκα που έδεσε μοναχή 
σε παραλία ερημική, 
έχει του αστερία τη μορφή

στο κάθε αγκυροβόλι το μοναχικό
πάντα , να ξέρεις, θα σε συντροφεύει ένα αστέρι
κι εκείνο θα φροντίσει να σου φέρει
εκείνο που πραγματικά η ψυχή σου θέλει.

 Θέλεις να μ' ακολουθήσεις;
Όταν φύγω από' δω,θα 'ρθεις κοντά μου και θα δεις το σπίτι που θα μπω.
Είναι το σπίτι της γιαγιάς, μόνο το Καλοκαίρι είμαι εδώ.
Να 'ρχεσαι όποτε θες. Σε προσκαλώ.
Θα σου αφήνω κομματάκια από ψωμί και κουλουράκια στο μπαλκόνι
και θα 'χω το παράθυρό μου ανοιχτό για να 'μπεις άμα θες και στο δωμάτιό μου
θα παίξουμε με τα παιχνίδια μου, θα πιείς από το δροσερό χυμό μου
θα σου δείξω και ένα παραμύθι με πολλά πουλιά
που βγάζει το καθένα μια διαφορετική λαλιά
όταν πατάω κάτι χρωματιστά κουμπιά. 
Αυτά είναι ψεύτικα, ζωγραφιστά πουλιά.
Θα το καταλάβεις και εσύ
γιατί εσένα σ' αγαπώ τόσο πολύ.
Εσύ όταν πετάς
νιώθω στον ουρανό ψηλά με πας 
καταλαβαίνω , κάτι θέλεις να μου πεις
σαν έρχεσαι κοντά μου και μου κελαηδείς.

Η αυτοπεποίθηση

Πάλι με μάλωσε μου είπε δεν μπορείς
αυτά που ξέρεις είναι λίγα
αυτά που κάνεις είναι άσχημα, μικρά
πρέπει να προσπαθήσεις ίσως πιο πολύ
κι αν δεν τα καταφέρεις, πάρ 'το απόφαση μικρή
κάνε μέχρι εκεί που είναι εύκολα ,μη σκας 
άσε τα δύσκολα, το χρόνο σου χαλάς.

Στεναχωρήθηκα, μαζεύτηκα στη γωνιά μου
άνοιξα πάλι τα τετράδιά μου
ήθελα όπως τα πιο πολλά παιδιά κι εγώ
να πάρω Α με αυτοκόλλητο από την κυρία.
Θα προσπαθήσω ,κι ό,τι κάνω ,στη μαμά
δεν θα το δείξω, μη μου χαλάσει την καρδιά.

Αφιερωμένο στο νηπιαγωγείo St.George

 Πολύ μεγάλο ήταν το φεγγάρι στ' όνειρό μου 
και είχε μέσα του χωρέσει το σχολειό μου.
Πάνω του ξαπλωμένη η κυρία
φαίνονταν να κοιμάται κρατώντας μια καρδιά
και την κουνούσε πάνω από κάτι σπίτια ψηλά
που ήταν όλα με παράθυρα πολλά
κι ας ήταν νύχτα, ήταν όλα φωτεινά!

Δεν είναι ξύπνιοι οι ανθρώποι μη γελιέσαι μου είπε το φεγγάρι
αυτό το φως που βλέπεις μέσ τα σπίτια δεν υπάρχει
είναι το φως της γνώσης, της αλήθειας που σκορπάει η καρδιά
μέσα στα σπίτια όλοι παραδομένοι είναι, στου ύπνου την αγκαλιά...
βλέπουν όπως και 'συ όνειρα φωτεινά
γιατί όλο φως σκορπάει της κυρίας η καρδιά!

 Αλλιώς δεν ισσοροπείς
πάνω στο σρογγυλό της γης.

Μόνο με το' να πόδι πολύ συχνά και στέρεα αν πατείς
με τ' άλλο χορευτικές κινήσεις αν επιχειρείς
κι όταν κοιτάς ψηλά τις έναστρες βραδυές
αν οι ευχές σου είναι για όλους προσευχές
τότε αισθάνεσαι άγγελος επί της γης
πρόθυμος να σκορπάει φως ζωής!

Η τσαγιέρα

Εκείνη την τσαγιέρα εκεί
τη βάφτισα λυχνάρι...

τα παραθύρια άνοιξα
για να' μπει το φεγγάρι.
Σαν το 'δα που χαμήλωσε 
μέσα στο περιβόλι......
νεράιδες θα το κάλεσαν
είπα με το μυαλό μου
διψάσανε και ήρθανε να πιουν εδώ νερό
και γύρω απ'το πηγάδι μας,σαν τον παλιό καιρό
στήσαν ξανά χορό, δίχως να πιάνονται, κυκλωτικό.
Θροϊσματα περίεργα σε κάποιες φυλλωσιές
ήχοι τρεχούμενου νερού,ψιθυριστές λαλιές...
Μακρυμαλούσες κόρες, κρύβομαι δεν θα βγω
φοβάμαι γιατί παίρνετε τ' ανθρώπου το μυαλό
ένα μονάχα θέλω, αυτό μόνο ζητώ
τη χάρη του χορού σας,ρίξτε μου στο λυχνάρι
και όταν του το γυρεύω,χατήρια να μου κάνει!

Παίζοντας στην κουζίνα

Είπε  η μαμά:..."καιρός ήτανε πια
τώρα που όλα τα λαχανικά
είναι φρέσκα, ώριμα, λαχταριστά
να... απολαύσουμε τα γεμιστά.

Έβγαλε στο νεροχύτη και έπλυνε ντομάτες
κολοκύθια, μαϊδανό, δυόσμο, μελιντζάνες
και σε μια κατσαρόλα μεγάλη
έβαλε ψιλοκομμένα κρεμμύδια
που μου φάνηκαν πάρα πολλά...
πώς χάνονται; δεν φαίνονται όταν τρώω γεμιστά.
Εγώ έπαιξα με το ρίζι σ' ένα στρογγυλό ταψί
μου αρέσει να το πιάνω, να το ρίχνω σα βροχή
ακούγεται ωραία όταν πέφτει, όταν σκορπάει
και τα σχέδια που είχα κάνει πριν μες το ταψί, μου τα χαλάει....
Το πιο ωραίο απ' όλα όμως στο παιχνίδι αυτό
είναι που η μαμά δεν επεμβαίνει
ας γεμίζει ρίζια όλο το τραπέζι.
Χαίρομαι πολύ που με καταλαβαίνει!
Πρέπει να έπαιξα πολλή ώρα με το ρίζι
αφού... το φαγητό στο φούρνο, άρχισε να μυρίζει
κι εγώ ούτε που το μύρισα, αλλά η κυρία Μαίρη
που ήρθε από δίπλα, είπε στη μαμά:
" Τασία, έσπασε η μύτη μου, απ' τα μυρωδικά
θέλω κι εγώ ένα πιάτο από τα γεμιστά."

Ένα κάστρο όλο γλύκα

 Αφού σ' αρέσουν Νίκο μου
τόσο τα μπισκοτάκια
αφού,τη σοκολάτα και τη σαντιγύ
δεν τις αγαπάς τόσο πολύ....
και... γλάσσο, διακοσμητικά πού να βρούμε εδώ στην εξοχή...
μου 'ρθε μια ιδέα χθες στην ηλιοθεραπεία
από εσάς που χτίζετε στην παραλία
και.... έφτιαξα κι εγώ ένα κάστρο από... μπισκότα
που μέσα η κρέμα, θυμίζει λίγο πανακότα.
Εγώ πιστεύω τα γενέθλιά σου αυτά
θα ξετρελάνουν όλα τα παιδιά.
Το κάστρο θα... γκρεμίζεται σιγά σιγά
όλοι θα λένε...μμμμμ!!! τι γεύση!! θεϊκιά!
κι εγώ θα υποσχεθώ την άλλη τη φορά
για μια άλλη έκπληξη, στο πάρτυ του Θωμά.

Ένας ντροπαλός κούνελος θα είναι ο βασιλιάς
για λίγο καιρό μόνο, ευτυχώς για μας.
Καθώς τον είδα είπα: "Δε μπορεί
είναι αδύνατον να επιβληθεί
η χώρα, θα αποσυντονιστεί."
"Μη μένεις στην εικόνα του"
μου είπε η κουκουβάγια
"είναι για πράματα πολύ μεγάλα
και άλλη φορά που ήταν ξανά εδώ
άλλαξε όψη το βασίλειο.
Από άκρη σε άκρη δικαιοσύνη
και όλα γίνονταν δίχως βιασύνη
αφού όταν ήρθε ο καιρός να φύγει
όλοι στεναχωρήθηκαν. Ήθελαν να μείνει"
Μακάρι να 'ναι έτσι τι να πω; 
Πάντως ο μανδύας της αλεπούς 
τον ανεβάζει, του δίνει αυτό το κάτι
αυτό που ορίζει την πρώτη θέση στο παλάτι.