Στο πάρκο ( ποντικοί, παπούτσια, φωλιά)

 Στο Πάρκο      (τεχνική Ροντάρι )

" Για μας είναι ντροπή
γι αυτούς είναι καμάρι"
τιτιβίζει ένα κοτσύφι
και καλεί όλα τα πουλιά
στου πάρκου τη γνωστή μεριά
που μαζεύονται όταν είναι 
κάτι να συζητηθεί.
Γοργοπέταξαν και φτάσαν
κάπου εικοσιπέντε
έρχονται κι άλλα από παντού
δίχως βιασύνη ,πιο αραιά.
Μαύρα σημάδια στα ψηλά
θα 'ναι καμμιά δωδεκαριά.
Ρωτάει ένας σπουργίτης
το ανήσυχο κοτσύφι:
" Σε τι αναφέρεσαι ακριβώς;
Μίλα μας πιο καθαρά
ποιοι καμαρώνουν και γιατί;
Τι είναι για εμάς ντροπή;"
-- " Οι ποντικοί, οι ποντικοί" 
απαντάει το κοτσύφι
" κουνιαρίζονται, γελάνε
στήσαν κούνιες στα δεντρά.
ακούστε τι τραγούδι λένε:
(γίναμε και 'μεις πουλιά
τι καλά είναι στα ψηλά!) "
-- "Τιιιι; κούνιες; Πώς τις έφτιαξαν;
τα είδες και τα άκουσες
σίγουρα ολ' αυτά;"
ρωτάει ένας κορυδαλλός.
" Δεν τα πιστεύω αν δεν τα δω,
τέτοιο τραγούδι, θέλω να το ακούσω
από ποντικό."
-- "Ελάτε, ακολουθήστε με
ψέματα δε λέω εγώ" 
απαντάει το κοτσύφι.
Πετάει, το ακολουθάνε
φτάνουν στις καστανιές
και βλέπουνε μπροστά τους
στο πρώτο το χοντρό κλαδί
αυτό, το πιο κοντά στη γη
τρία παπούτσια αθλητικά
κρεμασμένα με σχοινιά
να κουνιούνται πέρα- δώθε.
Μες τα παπούτσια ποντικοί
σπρώχνονται και χαχανίζουν
και τραγουδάνε δυνατά:
"Γίναμε και 'μεις πουλιά
τι καλά είναι στα ψηλά!
χα χαχα, χαχαχαχα!"

Κάνει σήμα η κουκουβάγια
πάλι να μαζευτούν
και να την ακολουθήσουν.
Έχει κάτι να τους πει.

Ξανά στου πάρκου τη γνωστή μεριά
όλοι περιμένουν
ν' ακούσουν τη σοφή
κι αυτή δίχως να φωνάζει
όπως πάντα σοβαρή
λέει: " φίλοι μου, οι ποντικοί
σκέφτηκαν κάτι έξυπνο
ωραία ιδέα, τολμηρή
αλλά... φτερά δε βγάζουν
ποτέ οι καψεροί.
Σε μας ανήκουν οι ουρανοί.
Ας κουνιαρίζονται, ας χαρούν.
Παραπέρα δεν μπορούν.
Καιαιαι... όσο για την κούνια τους
ταααα... παπούτσια εννοώ,
ωραία ιδέα μας έδωσαν
για άλλης μορφής φωλιά
που θα αφήνει έξω
σίγουρα τα νερά.
Χαρείτε με τους ποντικούς
μας έδειξαν μια λύση
γρήγορη, πρακτική
άμα η δική μας η φωλιά
ξάφνου καταστραφεί."

Πολλοί ήχοι ακούγονται
διαφορετικοί
κελαηδίσματα χαράς.
Και ένας μόνο απ' τους πολλούς
τους ανθρώπους τους περαστικούς
που έτυχε να κατέχει τη γλώσσα των πουλιών
ακούει τα λόγια τους , κάποια να λένε
προτού πετάξουν στα ψηλά
" σ' αγαπάμε κουκουβάγια
γεια. γειααα. γειαααα!"