Με ζηλεύει ο γατούλης
που 'μαι όμορφος πολύ
καθώς είμαι και πουλί
δεν μπορεί να κρατηθεί.
Απ' τη μία με κυνηγάει
μάλλον επειδή πεινάει
αλλά... νομίζω τελικά
με αγαπάει βρε παιδιά.
Πολλές φορές μ' έχει γραπώσει
με τα νύχια τα γαμψά
κι εκεί που λέω... ωχ γιαγιά
θα με κάνει μια χαψιά,
αυτός με αφήνει τελικά.
Παίζουμε μαζί κρυφτό
κι άμα με βρει, κυνηγητό
που είναι τόσο φοβερό!
πολλές φορές κινδύνεψα
να...ξεπουπουλιαστώ.
Κι αν χάνω κα 'να δυο φτερά
καλό μου κάνει τελικά
τ' ανανεώνω, βγάζω άλλα πιο καλά
κι αρέσω,πιο πολύ αρέσω
στο γατούλη, στη γιαγιά, σε σας παιδιά!
Ταξιδεύοντας το "εγω" μου
φτιάχνω σχέδια πολλά
κι ετούτη εδώ η ζωγραφιά
εγώ με κύματα μακριά μαλλιά
δεν έγινε τυχαία φυσικά.
Ήθελα όπως βγαίνουν τα όνειρά μου απ' το μυαλό
να..., τα απεικονίσω μ' ένα τρόπο παιδικό.
Σε θάλασσα πολύχρωμη ωραία ν' αρμενίζουν
κι ας είναι και παράταιρα, διόλου μη σας ξενίζουν...
Όλα αυτά που βλέπετε , κάτι συμβολίζουν.
Δράκοι, αστερίες και ψαράκια
είναι όλα βοηθοί
το κάστρο μέσα στο βαρκάκι
από φορτίο πολύ βαρύ
γίνεται αμέσως ελαφρύ!
Σαν η αγάπη κυβερνάει
πόσα τα βλέπω μπορετά!
Μετακινώ βράχους και κάστρα
δάση ανήλια και πυκνά τα καταργώ
λοφάκια μ' ελαιόδεντρα δημιουργώ
και σεργιανίζω, στη στεριά και στο γιαλό
.............................................................
ταξιδεύοντας το "εγώ"μου
λέω είναι το "γιατρικό" μου
διώχνω τη θλίψη μακριά
και αγαπώ τη μοναξιά!
Κάπου ,σε παιδικό νομίζω παραμυθάκι( το -ακι, αναφέρεται στο μέγεθός του), είχα διαβάσει πως οι αστερίες είναι αστέρια που έπεσαν από τον ουρανό γιατί ήθελαν λέει να ζήσουν στο νερό.
Κι η άγκυρα στη βάρκα που έδεσε μοναχή
σε παραλία ερημική,
έχει του αστερία τη μορφή
στο κάθε αγκυροβόλι το μοναχικό
πάντα , να ξέρεις, θα σε συντροφεύει ένα αστέρι
κι εκείνο θα φροντίσει να σου φέρει
εκείνο που πραγματικά η ψυχή σου θέλει.
