Θααα... σας πω μία αλήθεια
                              που δεν χαλάει τα παραμύθια

Ένας αδύνατος γεράκος
με ρούχα παρδαλά
στ' ουράνιου τόξου τα χρώματα
ήμουν πολύ παλιά.
Αυτά ήταν τα αληθινά
το σώμα μου και η φορεσιά
μέσα από τις καμινάδες
γλίστραγα μια χαρά.

Έπειτα..., ήρθε η αγορά.

Έτσι, με βλέπετε όλοι
στα κόκκινα ντυμένο
και απ' την κακή διατροφή
παραφουσκωμένο.
Θέλω να με πιστέψετε
δεν είμαι όπως με βλέπετε
και άμα το ψάξετε καλά
υπάρχουν κείμενα γραπτά
πέρα για πέρα αληθινά
που λένε για την αλλαγή
ποιος, πότε την έκανε, γιατί.

Ήθελα να σας τα πω αυτά
να ξέρετε ότι τη μορφή μας
την εξωτερική εμφάνισή μας
μας την αλλάζουν οι άλλοι κι ας μην είμαστε παιδιά
αυτό όμως χωρίς την άδειά μας
είναι αγένεια, πονηριά.

Ααααχ!!! αγαπημένα μου παιδιά
εγώ επειδή ζω παντοτινά
ούτε που νοιάζομαι
πώς με ντύνουν
πώς με δείχνουν οι άλλοι
έχω αγάπη τόση πολλή, τόσο μεγάλη..
που το χρόνο
και τα σχέδια που μου κάνουν, ξεπερνάει.

Είμαι η ευχή που από τα στήθια ξεκινάει
στ' αστέρια μιλάει
κι' ύστερα εκεί απ' όπου κίνησε ξαναγυρνάει.

Καλά Χριστούγεννα!

Φύλλα- Πουλιά

 Πουλιά γίναν τα φύλλα 
τα φθινοπωρινά....

τα γαλανά του ο ουρανός σα να 'ναι Καλοκαίρι
πνέει δειλά τ' αγέρι 
ο ήλιος, χουβαρδάς,ακόμα αρέσκεται να καίει...
φύλλο φθινοπωρινό κι εγώ
παίζω με τον καιρό
τον άνθρωπο ευκαιρία να καταργήσω
αισθάνομαι κι αλλιώς μπορώ να ζήσω
πλανεύτρες μου αισθήσεις αφήνομαι
κι , ό,τι μου αρέσει γίνομαι.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Ι Α Τ Ι Κ Ο

7 πρόσωπα   (5 Καλικάντζαροι και 2 παιδιά) 

Σκηνικό: Μέσα σε κουζίνα, 4 ξωτικά με κόκκινα σκουφάκια και πράσινα κολάν και καλτσάκια
ανακατεύουν μελομακάρονα και κουραμπιέδες, μετακινούν βάζα, ανοίγουν συρτάρια.
Φυσάνε τη ζάχαρη το ένα πάνω στο άλλο και γελούν
ένα φοράει τα γαντάκια ενός παιδιού και λέει:

Μπιγκό: θα τα πάρω
μου αρέσουν πολύ
Γκότζο: Τι λες; Μπιγκό;
εδώ ήρθαμε μόνο για φαγητό
Μπιπ: Και για ν΄ανακατέψουμε ρίζι με τραχανά
και όλα τα ζυμαρικά!
Τζίνα:Και... για να γαργαλήσουμε τα παιδιά!
Μπιγκό: χιχιχι χι χιχι τι ωραία που περνάμε!
Όλα εδώ μοσκοβολάνε!
Μμμμμ!!!ελάτε!δείτε εδώ!
Μπαλίτσες τρουφάκια, ένα βουνό!
Έχουν και ζάχαρη άχνη! Ποπό!
( έρχεται με φόρα ο Μπιπ)
Μπιγκό: Σιγά Μπιπ,πρόσεξε γιατί
άμα χαλάσει το βουνό
θα νομίσουν οι άνθρωποι πέρασαν ποντικοί
θα πετάξουν τα τρουφάκια
είναι κρίμα να μη φάνε τα παιδάκια
Μπιπ: βόηθα με Τζίνα να φτάσω ένα από τα ψηλά
( του σπρώχνει ένα σκαμπό και σκαρφαλώνει ο Μπιπ)
άααα!! τέλεια! Ελάτε όλοι εδώ!
Μμμ!!! φίλοι μου τα τρουφάκια
είναι το τέλειο γλυκό για καλικαντζαράκια
μικρούλικα , μαλακά και πάρα πολλά
Τζίνα:χιχιχι με 5-6 από αυτά
εμείς θα είμαστε μια χαρά
κι η νοικοκυρά με τόσα γλυκά που έχει φτιάξει
ούτε που θα θυμάται το βουνό ως πού είχε φτάσει.

Αφηγητής στο πλάι
ένα ξωτικό παππούς:
Κρυφτείτε!!!! κρυφτείτε!! ακούω θόρυβο. Κάποιος έρχεται με φακό.

(κρύβονται τα καλικαντζαράκια)

Μπα; Τι γυρεύουν τα μικρά τέτοια ώρα εδώ;

(Μπαίνουν στην κουζίνα στα σκοτεινά με φακό δύο μικρά και φορώντας πυζάμες.)

Μαρία: Εγώ θέλω κουραμπιέ. Εσύ;
Γιώργος:Εγώ θα φάω τρουφάκια.

(σκόνταψε η Μαρία στο σκαμπό)

Σσσσσ μην τους ξυπνήσουμε Μαρία
έλα, σβήσε το φακό
η γρίλα είναι ανοιχτή
και η νύχτα έξω φωτεινή..
Μαρία: Ναι! Φωτίζονται τα χιονισμένα μας γλυκά βουνά!
Γιώργος: Να , πάρε μια πετσέτα και εσύ       ( αφού πήρε δύο πετσέτες από ένα συρτάρι)
δεν πρέπει να λερώσουμε,
η ζάχαρη σκορπάει, παντού κολλάει (στρώνουν μπροστά τις πετσέτες τους και τρώνε)
μετά θα τις πάρουμε επάνω
θα τις τινάξουμε αύριο στα κρυφά
και.... ούτε γάτα ούτε ζημιά.
( χιχιχι τρώνε και χιχιχι γελούν)

( κάποιο καλικαντζαράκι μετακίνησε ένα βαζάκι που ήρθε στα πόδια της Μαρίας.
Η Μαρία τρόμαξε και έβαλε φωνή.)

Μαρία: Αχ Παναγίτσα μου, μανούλα μου, τι ήταν Γιώργο αυτό;
Πώς ήρθε στο πόδι μου το βάζο με το γλυκό;
πάμε να φύγουμε. Φοβάμαι.
Γιώργος:Μην είσαι κουτή.
Εσύ κάτι θα κούνησες εκεί κάτω Μαρία
έλαααααα, μην κάνεις φασαρία
Μαρία:Δεν κούνησα τίποτε εγώ.
Τα πόδια μου κάτω ούτε που τα πατώ.
Γιώργο μήπως είναι η γάτα εδώ;
Γιώργος: Ωωωωχχ φοβιτσιάρα... πάψε , φέρε μου το φακό
δεν θα με κάνεις και μένα να φοβηθώ
μάζεψε την πετσέτα σου και ακολούθησέ με,
και όχι τίποτε άλλο, τις φωνές της μαμάς βαριέμαι.
( έφυγαν τα μικρά και ξαναβγαίνουν τα καλικαντζαράκια γελώντας)

Μπιγκό: Χιχιχιχιχιχι!
Τώρα μπορούμε να φάμε και αυτά που έπεσαν απ' τα παιδιά.
Μες την τρομάρα τους γέμισαν κάτω τρίμματα
χιχιχιχι το κόλπο με το βάζο
από τα παλιά μας παιχνιδίσματα ...

Τζίνα: Εγώ θα πάω επάνω το φόβο τους να σβήσω
μ' ένα γαργαλητό από του σκούφου μου τη φούντα στην πατούσα τους θ΄αρχίσω

χώρα όλο λίμνες και πολύχρωμα πουλιά και όμορφα σπίτια θα στήσω
κι μ αερόστατο απ' τα ψηλά μαζί τους τ' όνειρο θα ζήσω.

 Διακλαδίζομαι.
Κι όλο βγάζω καινούργιους βλαστούς
που με τον καιρό θα σκληρύνουν 
κι όλο θ' απλώνομαι στην αγκαλιά τ' ουρανού την απέραντη
όσο με τρέφεις γη μάνα μου στοργική
όσο ήλιε άρχοντά μου με φωτίζεις
όσο νερά υπόγεια κι ουράνια μ' ευεργετείτε...
όλο θ' απλώνομαι κι όλο θα δυναμώνω, θα ομορφαίνω
για τα πουλιά, για τους σκίουρους, για τους κυνηγούς, 
για τους εκδρομείς φυγάδες από αστικούς οικισμούς
για φωτογράφους, φυσιολάτρες ιντερνετικούς...
- κάποιοι έρχεστε και ξανάρχεστε κοντά μου
το ξέρω, είναι ζωή κι ελπίδα η θωριά μου
με εργασία κι υπομονή φτιάχνω το κέντημά μου
διακλαδίζομαι, κι είναι χαρά μου.

     Σεπτέμβρης

Μ' ένα καλάθι σύκα
ήρθε η γιαγιά η Μαρίκα
" Ποπό γεύση! ποπό γλύκα!"
είπε η θεία η Μαντώ,
"Τα σύκα από το χωριό
όποτε και να τα γευτώ
με κάνουν κοριτσάκι.
Γίνεται. Γίνεται .Με μία γεύση μπορείς να αλλάξεις ηλικία,
αυτό γίνεται πάντα όταν τρώω σύκα από το χωριό" είπε η θεία.

--Ανάμεσα στα φύλλα ψηλά στις συκιές
αλλάζουμε θέσεις, τι κρυψώνες πυκνές!
τι γρήγορα τρώμε, γελάμε πνιχτά
φλούδια, σύκα μισοφαγωμένα καταγής
κι οι τσάντες μας οι καινούριες από το πανηγύρι της Αγια- Ανδριανής

---Αααα!!! τι γλυκά!
κοίτα με,  βγάζω  όπως εσύ τα φλούδια
αυτό δεν το 'χω κάνει άλλη φορά
ωραίο κόλπο! χα! χα! χα!...
  Πες μου κι άλλα θεία,έτσι που τα λες
παίζω κι εγώ κρυφτό, απάνω στις συκιές
με έκανες να ταξιδέψω μαζί σου στο χωριό
Σεπτέμβριο όπως τώρα αλλά τον παλιό καιρό...

---Δεν είναι τα λόγια μου μονάχα που σε ταξιδέψαν
είναι η γεύση, η γλύκα από τα σύκα της γιαγιάς
που μας μαγέψαν.

Ευτυχώς ο μπαμπάς πήγε στα Φιλιατρά
να βρει τον ηλεκτρολόγο για τα κλιματιστικά
Ευτυχώς ο Σάκης έμεινε με τα ξαδέρφια μας στην αυλή
και συναρμολογούν ένα παλιό ποδήλατο από την αρχή
Ευτυχώς θα μαγειρέψει πάλι η γιαγιά
Ευτυχώς θέλει να πάρει χρώμα η μαμά.....

Τώρα που φτιάχνω τόσο ωραία σχέδια  με την άμμο και το νερό
ευτυχώς λέω ,που δεν βρίσκαμε τα παιχνίδια, προτού έρθουμε εδώ.
Καλά λέει  η γιαγιά, κάθε εμπόδιο για καλό.
Το τι έχω φτιάξει, από το πρωί, σχέδια ένα σωρό
κι άμα θελήσω να κρατηθούν ώρα πολλή
πάω προς τις ξαπλώστρες , η λύση είναι αυτή.
Πολλά μου χαλούσαν αμέσως στην αρχή
σβύστρα τεράστια η θάλασσα, τα εξαφάνιζε στη στιγμή.
Ευτυχώς σηκώθηκε η μαμά τρεις φορές
και τράβηξε φωτογραφίες τις λασπερές κατασκευές!
Ξυλάκια βρήκα και φύκια και πετραδάκια που με βοήθησαν πολύ,
αφού ένας κύριος που πέρασε και είδε "τον πύργο του πειρατή"
- αυτό το όνομα έδωσα σε μία σούπερ κατασκευή-,
 είπε στη μαμά:" Η μικρή έχει μέλλον.Έχει πολλά να δώσει στην αρχιτεκτονική "
και η μαμά του είπε καταχαρούμενη! "Πραγματικά!"
και το στόμα της έφτασε μέχρι τ αφτιά.
Εγώ δεν ξέρω τι είναι η αρχιτεκτονική
και ούτε ρώτησα αμέσως τη μαμά,
συνέχιζα τις κατασκευές μου, περιμένοντας ο κύριος να απομακρυνθεί πολύ
ήθελα να μου εξηγήσει η μαμά χωρίς αυτός να μας δει.

Εμένα όμως από όλα όσα έφτιαξα από το πρωί
με ευχαρίστησε άλλη κατασκευή.
Τα τρία ηφαίστεια  τα φοβερά.
Την  καυτερή φωτιά την πέτυχα  πραγματικά,
με κόκκινα κομμάτια που βρήκα από ένα σωσίβιο, πεταμένα
κι όλο τους έριχνα νερό, ήταν γυαλισμένα.

Μάλλον μεσημέριασε για τα καλά
γιατί άκουσα που έλεγε στο τηλέφωνο η μαμά:
"θα έρθουμε, θα έρθουμε εμείς, φάτε εσείς
δεν θέλω να διακόψω το παιχνίδι της Φανής
φάγαμε φρούτα και τοστ εμείς"

Ουουουφφφ... ευτυχώς!
Ευτυχώς με καταλαβαίνει πολύ η μαμά
θα κάνω ένα διαλειματάκι
θα πάω να την κάνω αγκαλιά
και γιαααα την αρχιτεκτονική
θα την ρωτήσω άλλη φορά.

Ένα παραμύθι θα σας πω

που το 'βγαλα φευγάτο, αερικό...

εκεί πάνω στο χτίσιμο, που του 'δινα μορφή

με τη βασίλισσα νύχτα όνειρα να φτιάχνει

με σύνεση , με επιμέλεια περισσή να τα μοιράζει

ν' αφήνουνε σημάδια, μηνύματα στους κοιμισμένους

να δίνουν θάρρος σε δειλούς

χαρά σε λυπημένους

γιατρειά ταχιά σε άρρωστους

δίκιο σε προδομένους

με σκούντηξε η λογική

και μου 'πε κάνε κράτει

κάποιοι χρειάζονται φοβέρες, απειλές

είναι παράνομοι,ψεύτες, υποκριτές

πικραίνουν αλλωνών καρδιές....

Η βασίλισσα νύχτα

τότε μόνο θα 'ναι καλή

σαν είναι δίκαιη, 

δώσ' της ρόλο δικαστή.

Αναθεώρησα λοιπόν, 

ξέρει είπα η λογική

μέσα στο παραμύθι πρέπει να' χει θέση και αυτή.

ΈΒΑΛΑ τη βασίλισσά μου να ...το ξαναδεί

στα όνειρα που φτιάχνει και μοιράζει

να είναι από δω και πέρα πιο προσεκτική.

Αυτή, πρόθυμα, γρήγορα, έκανε την αλλαγή

γύρισε τις σελίδες του παλιού παραμυθιού

παλιές και νέες λέξεις και εικόνες στροβιλίστηκαν παντού

μηνύματα, όνειρα- σημάδια, τώρα κάθε λογής

για τα καμωμένα των ανθρώπων και για τις πεθυμιές

μ' έπιασα να κατέγραψα ακόμα και ποινές....

Το νέο παραμύθι που το 'βγαλα φευγάτο , αερικό

γεμίζει με όνειρα κάθε βραδιά

κι' αδειάζει τη μέρα

φεύγουν τα γράμματα σαν τα πουλιά

μα όταν πυκνώσει το σκοτάδι, απ' την αρχή ξανά.

Ε.Π.

Ψάχνοντας για παραμύθι με... μάγισσα

         Ψάχνοντας  γιαααα παραμύθι με μάγισσα

 Σου υπόσχομαι, αύριο θα πάμε στη βιβλιοθήκη.
Εκεί η κυρία Ελπινίκη, κάτι θα βρει
έχει τον τρόπο της αυτή
ψάχνει ειδικούς κωδικούς στον υπολογιστή.
Τι λες;
Έχεις διάθεση ν' ακούσεις ένα παραμύθι που θα σου πω εγώ;
-Ναι γιατί όχι;
καιαιαιαι με το φως κλειστό.
Με γρίλια και κουρτίνα τραβηγμένες κοίτα πώς φωτίζει το φεγγάρι
περίμενε γιαγιά, σου φέρνω το δικό σου μαξιλάρι.
- Ωραία λοιπόοοον.....
Μια φορά κι έναν καιρό
πολλοί εργάτες δούλευαν σε ένα βουνό.
Δεν ήταν ξυλοκόποι, ούτε χτίστες, ούτε μαραγκοί
έσκαβαν με μεγάλα μηχανήματα τη γη
άνοιγαν μια τρύπα τεράστια για να περάσουν μέσα από αυτή
ένας καινούριος δρόμος και μία γραμμή σιδηροδρομική 
που θα διευκόλυναν όλων των ανθρώπων τη ζωή στην περιοχή.
Δούλευαν άλλοι εργάτες νύχτα, άλλοι μέρα
από εκεί που άρχισαν έπρεπε να τελειώσουν είκοσι χιλιόμετρα πιο πέρα.
Κι η τρύπα όσο μεγάλωνε κι έσκιζε το βουνό
αυτό πονούσε, μούγκριζε σα να 'τανε θεριό
το σώμα του κομμάτιαζαν και τη μορφή του άλλαζαν.
Άραγε το κατάλαβαν;
Ώσπου μία νύχτα αφέγγαρη βγήκαν από την τρύπα
πέντε εργάτες έντρομοι φωνάζοντας Βοήθειααααα...
"Τι έγινε και φωνάζετε ; πήγε κάτι στραβά;
έγινε κάποιο ατύχημα; Ελάτε πιο κοντά."
τους είπε ο πρωτομάστορας ανήσυχος πολύ
και....είδε όταν πλησίασαν , ότι είχαν ένα αφτί."
" Μιλήστε επιτέλους, πώς έγινε αυτό;
αίμα πώς και δεν βγάζετε; πού είναι τα αφτιά σας;
είστε στα λογικά σας;
--ΠΕΤΡΟΣ: Πελώρια κόρη αφεντικό
φάνηκε ξαφνικά μες το βουνό.
Είχε κατάξανθα μαλλιά
μάτια μεγάλα θαλασσιά
που έδωσαν φως μες το σκοτάδι.
Μ' ένα ραβδί αχτίνας φως μας άγγιξε
και είπε....
" Αλλάξτε σχέδια, φτάνει.
Μπήκατε σε απαγορευμένη περιοχή.
Η καρδιά του βουνού είναι η καρδιά μου
άμα αυτή πάψει να χτυπά
θα πάψει κι η δικιά μου
καιαιαιαι... τότε θα πάψουν και τα μαγικά μου.
Τα μάγια μου ημερέψαν το ηφαίστειο κουτοί
άμα δεν ήμουνα εγώ, θα είχε εκραγείείεί..
γι αυτό λοιπόν, αν θέλετε τ αφτιά σας 
μπρος, φύγετε να πείτε τα μαντάτα μου στον πρωτομάστορά σας
να αλλάξετε γρήγορα τα σχέδιά σας"
ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ: Ν' αλλάξουμε. Ν' αλλάξουμε τα σχέδια.
Ας σταματήσουμε λίγες μέρες τις εργασίες παιδιά
γιατίίίί...όλα όσα σας ειπε για το ηφαίστειο είναι αληθινάτο αναφέρουν ιστορικά κείμενα , χάρτες γεωλογικοί
ηηηηη...επιθυμία της μάγισσά σας , θα εκτελεστεί!!!