ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ (Η νύχτα που γεννήθηκε... ένα γλυκό)

                                            Η νύχτα που γεννήθηκε... ένα γλυκό.


Προτού γίνω το γλυκάκι
το ωραίο το φουσκωτό
πριν πολύ πολύυυυυ καιρό...
εγώ διάλεξα τον τόπο
εγώ διάλεξα τον τρόπο.
Ήθελα να γεννηθώ.

Ήταν καταχείμωνο
το κρύο τσουχτερό.
Ψηλά σ'  ένα βουνό
κάπου σε μια χώρα 
σ' ένα μικρό χωριό
μέσα σε μια κουζίνα
χωρίς ηλεκτρικό
η κυρά, η Σταματίνα,
ζύμωνε ψωμί γλυκό
με αμύγδαλα και βούτυρο
το έθιμο ήταν αυτό.
Χριστούγεννα πλησίαζαν 
και το ψωμί ήταν δώρο
για το μικρό Χριστό.
Θα πήγαινε στην εκκλησία
για να λειτουργηθεί
κι έπειτα, ξανά στο σπίτι
μ ' ευλάβεια να φαγωθεί.
Έπλασε η κυρά, η Σταματίνα,
μία ζύμη μαλακή
κι εκεί που τα κατάφερε
μια ωραία μπάλα να στήσει
και σχέδια από ζύμη
πάνω της να κολλήσει
πέσαν δύο μπαλίτσες
κάτω στα χαμηλά
κι ούτε που το κατάλαβε
έτσι στα σκοτεινά.
Η λάμπα ίσα που έφεγγε
επάνω στο τραπέζι
και η Κυρά, η Σταματίνα βιάζονταν
γρήγορα να φουρνίσει
είχε παρααργήσει.

Βάζει στο φούρνο τα ψωμί
και πιάνει να μαζέψει
από την ατσαλιά
μα πέφτει το αλεύρι
σκορπάει χαμηλά.
Σκύβει για να μαζέψει
και βλέπει δυο σβολάκια
άσπρα και φουσκωτά.
Τα παίρνει, τα φιλάει
και βγάζει απ' το ντουλάπι
το τσίγκινο   πιατάκι
που πίνει γάλα το γατάκι.
Τα σβολάκια μέσα βάζει
να τα ψήσει και αυτά.
Για το τσίγκινο πιατάκι 
δίπλα από το ψωμί είχε χώρο
και ας ήταν στριμωχτά.

Στο σπίτι απλωνόταν 
ωραία μυρωδιά
που ποιος το ξέρει; Ίσως
τη νιώσαν τα παιδιά
εύχομαι στ' όνειρό τους
να μπήκε στα κλεφτά.

Σκέφτεται η κυρά, η Σταματίνα
να' χει το νου της, να βιαστεί
το τσίγκινο πιατάκι
πρέπει γρήγορα να βγει.
Ξέρει πως το Χριστόψωμο
θέλει ώρα πολλή.
Βγάζει το τσίγκινο πιατάκι
στο χρόνο το σωστό
μα με τη χοντρή πετσέτα
δεν το έπιασε καλά
κάηκε και τινάχτηκε
συμβαίνουνε αυτά.
Τινάχτηκαν και τα σβολάκια
όπως τινάχτηκε η κυρά
και το ένα από τα δύο
έπεσε μέσα στο πιάτο
με τη  ζάχαρη την άχνη
που περίμενε εκεί
το Χριστόψωμο να γίνει.
Έπρεπε με το που θα βγει
λίγο λαδάκι πάνω του να απλωθεί
και με ζάχαρη άχνη να πασπαλιστεί.
Κάνει να πιάσει η κυρά, η Σταματίνα, το σβολάκι
και βγάζει από τη ζάχαρη ένα άσπρο λοφάκι
με αφράτο φρέσκο χιόνι φουσκωτό
μμμμ!!! τι ωραία όψη έχει, σκέφτηκε...
αυτό είναι ένα πανέμορφο γλυκό!
Το βάζει σ΄ένα πιάτο πολύ προσεκτικά.
Βρίσκει κάτω το άλλο, το φυσάει, το καθαρίζει
κι έπειτα με ζάχαρη πολλή το πασπαλίζει.
Έτοιμα! Δύο γλυκά!

Το Χριστόψωμο ψήθηκε.
Με αγάπη, με υπομονή στολίστηκε.
Μπήκε σ΄ένα πανέρι
από πάνω μια πετσέτα καθαρή
κι η κυρά, η Σταματίνα, ευχαριστημένη
έσβησε τη λάμπα
για να πάει να κοιμηθεί.

Έξω η νύχτα δεν ήταν πολύ σκοτεινή.
Μισό φεγγάρι, λίγα αστέρια
ίσα που μπαίναν στην κουζίνα
κι όλο το φως τους, σα να το μάζεψαν εκεί
πάνω στα δύο χιονισμένα γλυκά λοφάκια
ένα γλυκό, εγώ,
γεννήθηκα τη νύχτα αυτή.

Η πιανίστρια πετά

Η πιανίστρια ...πετά!

 Είπα και πάλι σήμερα

στο πιάνο να καθήσω

μιά μελωδία αγαπημένη να ξαναθυμηθώ

πάλι με το νερό και τον αέρα να μιλήσω

όλα τα σχήματα του φεγγαριού ν' ακολουθήσω.

Και 'κει που έπαιζα

έγινε ξαφνικά.

Κάτι με σήκωσε ψηλά.

Νερό ,αέρας και φεγγάρι

αγαπημένοι μου οδηγοί

άλλη φορά δεν το θυμάμαι

έτσι να μου 'χουνε φερθεί.

Κάτι άλλο είναι σκέφθηκα

πουουου... μ' έκανε πουλί.

Η μελωδία ξέφυγε από την παρτιτούρα

τα πλήκτρα δεν υπάκουαν

στα χέρια , στο μυαλό

τη μελωδία που άκουγα

και έπαιζα εγώ

ποτέ δεν την ξανάκουσα

αυτό ήταν μαγικό.

Δεν βιάστηκα να φύγω

το πιάνο να αφήσω

κι ούτε έψαξα να βρω

κάποιον άλλο οδηγό

που να ευθύνεται γι αυτό.

Φοβήθηκα .

Με τα ποιος, πότε και γιατί

μπορεί και νααα πεισμώσει σκέφτηκα, η κυρία Μουσική.

Να χαλάσει τη μαγική της συνταγή

κι εγώ από τα ψηλά έτσι ωραία που πετώ

να βρεθώ πάλι κάτω, στο σκαμπώ.

ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ( ΔΡΩΜΕΝΟ Ή ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ για το Δημοτικό έως Δ τάξη)

 

ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ
( κουκλοθέατρο)

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΗΜΕΡΑ: Εγώ είμαι η βασίλισσα της κίνησης, της δράσης.
Εγώ όταν βασιλεύω σπέρνει το σπόρο και οργώνει και θερίζει ο γεωργός.
Εγώ όταν βασιλεύω οδηγάει το κοπάδι στα λιβάδια ο βοσκός.
Εγώ όταν βασιλεύω ανοίγουν τα σχολεία για να παίζουν και να μάθουν γράμματα τα παιδιά.
Εγώ, η ημέρα, όταν βασιλεύω, δουλεύουν χτίστες, μηχανικοί,ηλεκτρολόγοι, μπογιατζήδες, ξυλουργοί, υδραυλικοί
και οι έμποροι με τα ρούχα, τα παπούτσια, τα φαγητά, την ημέρα έχουν ανοιχτά τα μαγαζιά.
Εγώ είμαι το φως που δίνει χρώματα στην πλάση όλη. Και όποιοι έχουνε τα μάτια ανοιχτά, βλέπουν λουλούδια, δέντρα, ζώα, πουλιά, θάλασσες, βουνά.
Τα πιο σπουδαία πράγματα φτιάχτηκαν, όταν βασίλευα εγώ. Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι, μην το ξεχνάει κανείς αυτό, οι άνθρωποι δεν είχαν φως με ηλεκτρισμό.

ΒΑΙΛΙΣΣΑ ΝΥΧΤΑ: Ναι! Είσαι σπουδαία βασίλισσα ημέρα, αλλά…έχεις και σπουδαίο βοηθό.
Τίποτα δεν θα κατάφερνες χωρίς τον ήλιο το λαμπρό.

ΗΜΕΡΑ: Ναι, Ναι βασίλισσα νύχτα, το ομολογώ. Δεν θα καμάρωνα για όλα αυτά. Ο ήλιος και εγώ είμαστε ένα. Ααααχ ….καημένη, να γίνονταν έτσι και με σένα!

ΝΥΧΤΑ: Τι θέλεις να πεις;

ΗΜΕΡΑ: Να… έχεις το φεγγάρι και εσύ αλλά… πότε είναι φλούδα , πότε μισό,
πότε άφαντο στον μαύρο ουρανό. Λίγες φορές ολόγιομο. Αλλά τι μ’ αυτό;

ΝΥΧΤΑ: Αααα! …έχει τη χάρη του σε κάθε φάση του. Είναι και χρήσιμο. Μην το κακολογάς. Όταν το συγκρίνεις με τον ήλιο, το χαλάς.
Μονάχο του ή με τ’ αστέρια συντροφιά
σπάει το σκοτάδι μου, το αλαφρώνει
και όταν οι άνθρωποι κοιτάζουνε ψηλά
βρίσκουν να λάμπει η ελπίδα μες τη σκοτεινιά!

ΗΜΕΡΑ: Ναι! Δε λέω. Ωραία όλα αυτά τα ρομαντικά αλλά να
οι άνθρωποι δεν μπορούν όταν βασιλεύεις
να κάνουν πράγματα πολλά.
Άσε που οι πιο πολλές παρανομίες γίνονται
όταν βασιλεύεις εσύ. Η καλύτερη κρυψώνα είναι το σκοτάδι.

ΝΥΧΤΑ: Πολλές οι κατηγόριες σου βασίλισσα ημέρα
αλλά δες και λίγο παραπέρα.
Πάνε χρόνια τώρα που με τον ηλεκτρισμό
και όταν βασιλεύω εγώ, γίνονται πράγματα πάρα πολλά!
Είναι ανοιχτά νοσοκομεία, επιχειρήσεις, γίνονται γιορτές , τόσα θεάματα καλλιτεχνικά!
Καιαιαι… όσο για τις παρανομίες
και αυτές με την τεχνολογία και τον ηλεκτρισμό
τις αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι το ίδιο.
Όποια κι αν βασιλεύει. Εσύ ή εγώ.
Εμένα μου βρήκαν οι άνθρωποι βοηθό! Χα! χα! Τον ηλεκτρισμό!

ΗΜΕΡΑ: Ναι! Σε αυτό έχεις δίκιο. Συμφωνώ.

ΝΥΧΤΑ: Η δύναμή μου όμως, η δύναμή μου είναι άλλη
όταν εγώ βασιλεύω στο σκοτάδι.
Έτσι όπως απλώνω μόνο μαύρο χρώμα
που όλα τα σκεπάζει
που όλα αφανέρωτα τα κάνει
και ….καθώς έχουν κουραστεί όσο βασίλευες εσύ,
τη νύχτα άνθρωποι και ζώα θέλουν να ησυχάσουν, να ξεκουραστούν.
Σε ύπνο ωραίο αφήνονται, στην αγκαλιά μου παραδίνονται.
Εγώ τους δίνω δύναμη με τον ύπνο το γλυκό.
Έτσι, όταν φεύγω και βασιλεύεις εσύ
είναι έτοιμοι, ορεξάτοι για κίνηση για δράση!
Για όσα καταφέρνουν , βοήθησα και γω.
Εσύ παίρνεις δόξα και χαρά αλλά, σκέψου λίγο, έχω και γω μερίδιο σε αυτά!

( θα υποκλιθούν η μία στην άλλη)

 

οικογενειακές ιστορίες (για παιδιά 4-5 ετών)

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η μαμά δεν πηγαίνει στο Σούπερ Μάρκετ
δεν πλένει το μπαλκόνι
δεν σκουπίζει με την ηλεκτρική
ούτε κάθεται στο πάτωμα μαζί μου να παίξουμε
γιατί μετά δεν μπορεί να σηκωθεί.
Τώρα που έχει το μωρό στην κοιλιά της η μαμά
δεν πρέπει να κουράζεται είπε ο γιατρός.
Γι αυτό βοηθάει στις δουλειές ο μπαμπάς.
Εγώ έχω στο δωμάτιο τα παιχνίδια
όχι σε όλο το σπίτι σκορπισμένα.
Και το βράδυ, εγώ τα βάζω στα καλάθια.
Σίγουρα είναι κουρασμένα σαν και μένα
θα θέλουν και αυτά να κοιμηθούν.
Η μαμά κάθεται στο σαλόνι.
Διαβάζει, ακούει μουσική…
Είναι πολλή ώρα ξαπλωμένη στον καναπέ
αλλά αφού δεν κοιμάται
ευτυχώς παίζουμε μαζί.
Κάνουμε παζλ, συναρμολογούμε ανθρωπάκια, ζωάκια
και… όταν βαρεθούμε με αυτά
παίρνουμε το αγαπημένο μου. Φιδάκι.
Τα ζάρια κάνουν σκανταλιές
όλο ανεβοκατεβαίνουμε σκάλες
που ευτυχώς, λέει η μαμά, είναι ζωγραφιστές.
Ξέρω. Για τον εαυτό της το λέει αυτό.
Εγώ, χαίρομαι να ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες τις αληθινές
αλλά δίχως να με πιάνουν από το χέρι.
Και στο φιδάκι, μόνο να ανεβαίνω θέλω σκάλες.
Γιατί, όταν πρέπει να κατεβώ
πάω πάλι μακριά από το 100.

Το βράδυ με τη μαμά διαβάζουμε
ένα βιβλίο για τα φρούτα και τα λαχανικά
που μου έφερε δώρο η θεία Γεωργία στη γιορτή του μπαμπά.
« Οι ιστορίες του μανάβη του Σάκη».
Αυτό το βιβλίο μου αρέσει πάρα πολύ
γιατί η μαμά κάνει το Σάκη με τη δικιά του τη φωνή
ίδια, σαν τη φωνή του μανάβη που περνάει στο δρόμο
κάτω από το σπίτι μας
που τον ακούμε το πρωί.
Εγώ, δεν ξέρω πώς τον λένε αυτόν τον μανάβη, τον αληθινό
δεν άκουσα ποτέ το όνομά του. Ακούω μόνο που φωνάζει:
« Ελάτε!!! Λάχανα, κουνουπίδια, κρεμμύδια, πατάτες ,πράσα, ντομάτες, όσπρια βραστεράάά…» ( δις)ξανά και ξανά.
Πάντως, όταν η μαμά διαβάζει το βιβλίο: « Οι ιστορίες του μανάβη του Σάκη», εγώ διασκεδάζω. Γελάω με τη μαμά.
Ακούω πάλι να φωνάζει ο μανάβης ο Σάκης,
αλλά κάτω από το σπίτι μας
ο μανάβης ο αληθινός δεν περνά.
Πήρε τη φωνή του και την έδωσε στο Σάκη η μαμά!!!
χα! χα! χα! Χα!...
Σήμερα, όταν τελείωσε το βιβλίο, ρώτησα τη μαμά:
« Ακούει η μπεμπούλα μέσα στην κοιλιά τον Σάκη τον φωνακλά;»
- «Ναι!» μου είπε, « Βέβαια! Γελάει, χαίρεται όπως εσύ και το μωρό!»
-Ααααχ  μπεμπούλα μου της είπα και τη χάιδεψα.
Και ας μην την ξέρω. Και ας μην την έχω δει.
Χάιδεψα της μαμάς μου την κοιλιά

Πάντως αυτό το βιβλίο μου αρέσει πάρα πολύ γιατί
είναι σα να έγινε Σάκης ο μανάβης ο αληθινός.
Είναι σα να έγινε Σάκης και μανάβης αληθινός η μαμά μου.
Αυτή έδωσε τη φωνή του μανάβη του αληθινού
στον Σάκη, το μανάβη του βιβλίου.
Πώς τα κατάφερε! Θέλω να το κάνω και εγώ.
Και… αφού λέει η μαμά ότι χαίρεται το μωρό όπως εγώ
εγώ, θα διαβάζω στην αδερφή μου το βιβλίο αυτό.
Σε λίγο καιρό.
Έτσι, όπως μας το διαβάζει τώρα η μαμά μου,
Θα φωνάζω…
«Ελάτε!!! Λάχανα, κουνουπίδια, κρεμμύδια, πατάτες, πράσα,
ντομάτες, όσπρια βραστερά!!! ( δις) ξανά και ξανά.
Θα περνάει όμως ο μανάβης κάτω από το σπίτι μας;
Θέλω να περνάει, μέχρι να μεγαλώσω λίγο
να μάθω να διαβάζω, να αλλάζω τη φωνή μου
να με ακούει και να γελάει η αδερφή μου!

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ 2022 ( για το Δημοτικό)

 
                                                 
                                               ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΝΙΑΤΙΚΟ

Με αποπήρε το πρωί η Διονυσία:
"Σωτήρη πώς και τόση προθυμία;
Εσύ....; να πηγαίνεις κάθε μέρα για ψωμί;
Το πετάω . Στο ξανάπα. Τη βδομάδα τρεις φορές,
να αγοράζουμε ψωμί ειν' αρκετές."
- Είχα την απάντηση αλλά είπα πολλά,
αληθινά , αλλά ήταν δικαιολογία
δεν αποκάλυψα την πραγματική αιτία
που με κάνει στο φούρνο πελάτη καθημερινό.
Πρέπει να ακολουθήσω της είπα
του γιατρού τη συμβουλή.
Την τελευταί φορά μου σύστησε κίνηση. Κίνηση χαλαρή
και..., πιο γεμάτη κοινωνική ζωή.
"Σωτήρη" μου είπε: "Μισή ωρίτσα περπάτημα κάθε πρωί.
Βρες ένα κίνητρο, ένα σκοπό.
Κάνε τα ψώνια του σπιτιού εσύ.
Νααα... και λίγα παραπάνω κοινωνικά
με φίλους, με γνωστούς στη γειτονιά
καιαιαι.. όλα θα πάνε μια χαρά.
Στα επίπεδα τέλος πάντων τα μη ανησυχητικά."
Διονυσία, της είπα: 
Επιβαρύνω την καρδιά που έβαλα κιλά
χοληστερίνη και τριγλυκερίδια
ήταν πάλι ψηλά.
-" Αααα! πολύ ωραία. Η υγεία πάνω απ' όλα
να τα κάνεις όλα αυτά"
- Έτσι είπε, αλλά τα μάτια
το τίναγμα μία στιγμή του κεφαλιού της, το γνωστό 
είπαν σου τη φυλάω. Ξέρω. Άστα αυτά.
Το ξέρω 35 χρόνια αυτό το βλέμμα. Καλά.
Περίμενα αμέσως, όπως τότε στα μικράτα μου
τότε που με μάλωνε η μάνα μου
για κάτι που έκανα, ζημιά, παρανομία
να 'ρθει μετά αυτή. Η με τα λόγια η τιμωρία.
- Πόσους κουραμπιέδες τρως κάθε πρωί Σωτήρη;
Γιατί δεν έφερες να δοκιμάσω, έστω έναν, στο σπίτι;
Γιατί... έτσι λες στη Χία : " Βάλε τρεις για δοκιμή σε σακουλάκι"
Να όμως πουουου συναντήθηκα  με τη Χία στο Λαζάκη!
Πού να σκεφτείς ότι θα το μάθω στον οδοντογιατρό.
Ααααχ ... και μέχρι τα Χριστούγεννα έχουμε καιρό.
Άσε που στο σπίτι φέρνεις 
από διαφορετικούς φούρνους ψωμί.
Δοκίμασες πολλές συνταγές Σωτήήήρη
ένα μήνα τώρα είναι στημένα
τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες.
Εγώ πού ζω; Δεν βλέπω τα βουνά; 
Άσε που τα ανεβασμένα τριγλυκερίδια
είναι και από κιμαδόπιτες, κοτόπιτες  και λοιπά.
- Εγώ φίλε μου, τσιμουδιά.
Ανακάτευα το τσάι μου αργά- αργά.
Να μην την ανάψω παραπάνω.
Ο θυμωμένος, ξέρεις. Είναι φωτιά. 
Συνέχιζε που λες, κανονικά:" Πόσα σακουλάκια με γλυκά και αλμυρά γέμισαν αυτή την κοιλιά;
 θαυμάσια διατροφή!
Και προπαντός θαυμάσια, γιατί ειν' απόλαυση κρυφή!"
- Πως με καταλαβαίνει η Διονυσία μου! 
εεεε εκεί,... γέλασα!
Ναι. Μου αρέσουν τα Χριστουγεννιάτικα γλυκά
έχει όμως δίκιο. Φτάνει πια.
Θα τα κόψω τα σακουλάκια. Αρκετά.
Για την υγεία μου και για τη Διονυσία μου.
Κουραμπιέδες θα πάρω άλλη μία φορά
από τρεις φούρνους φυσικά.
Να δοκιμάσει κι η Διονυσία για ν' αποφασίσει
ποιον από τους τρεις θα προτιμήσει.
Δεν μπορεί Χριστουγεννιάτικα το σπίτι
χωρίς γλυκά ν' αφήσει.

ΜΙΚΡΟΣ: Τι ωραία που περνάω 
στο καφενείο με τον παππού!
Παρασκευή απόγευμα που είναι ο φίλος του ο Σωτήρης
δεν θέλω να πάω κάπου αλλού.

Όταν... μοιράζονται οι δουλειές ( καταμερισμός έργων στο Δημοτικό)

                    Όταν.... μοιράζονται οι δουλειές

Ο Μπουλούκος ο Αργύρης
είναι πολύ νοικοκύρης.
Τη γυναίκα του βοηθάει σε πολλές δουλειές.
Κάνει στο σπίτι τις επισκευές
σε μπρίζες, σε βρύσες, σε πόρτες, σε παράθυρα
αλλά και... με τη σφουγγαρίστρα δεν τα πάει άσχημα.
Στο σούπερ μάρκετ πάει κάθε Παρασκευή
και δύο φορές το μήνα, φορτώνεται στη λαική.
Όλα αυτά τα κάνει ο μπουλούκος επειδή πιστεύει
ότι πρέπει να μοιράζονται οι δουλειές
κατά τη γνώση που έχει ο καθένας
και το μπορετό να τελειώσει τη δουλειά
τότε που πρέπει, δίχως να χασομερά.
Στο καφενείο, που συνέχεια μιλάνε για τα επαγγελματικά
όλοι στο ίδιο συμπέρασμα φτάνουν τελικά:
ότι ο κάθε άνθρωπος τα καταφέρνει καλύτερα από πολλούς άλλους
σε μία δουλειά
και αυτό για να το ανακαλύψει
μπορεί να περάσουν χρόνια αρκετά.
Ναι. Κάνει μαστορέματα στο σπίτι ο Αργύρης
τα καταφέρνει μια χαρά
αλλά αυτό συμβαίνει επειδή
δώδεκα  χρόνια τώρα πάνε
που δουλεύει στην οικοδομή.
Η γυναίκα του Αργύρη η Πιπίτσα
του κάνει χατίρια,  χατίρια στη μαγειρική.
Ξέρει πόσο του αρέσει το φαί
και μάλιστα μαγειρεμένο, μόνο από αυτή.
Τη μαγειρική της Πιπίτσας 
μέχρι και οι γείτονες λιγουρεύονται
σα να έχουν φάει πραγματικά.
Τα γεμιστά της απλώνουν τα αρώματά τους
τρία, μπορεί και τέσσερα στενά.
Αναλόγως πώς φυσά.
Όσο για τη βελούδινη φάβα της;
Δεν την πιάνει καμμιά.
Σε αυτά τα κατορθώματά της τα μαγειρικά
δεν έφτασε από σπουδή σε κάποια σχολή
ούτε και το 'ψαξε τόσα χρόνια νοικοκυρά,  με τη μαγειρική
να κάνει αλλαγές, να ψάχνει περίεργα υλικά.
Ό,τι ξέρει, το ξέρει από πολύ μικρή.
Μεγάλωσε στην ταβέρνα του παππού της στην Κοκκινιά
εκεί έμαθε όλα, της μαγειρικής τα μυστικά
με πολύ λίγα, ευκολόβρετα υλικά.
Ορέχτηκε ο Μπουλούκος μουσακά;
Η Πιπίτσα δένει στη μέση την ποδιά
τηγανίζει ελαφρά τα λαχανικά
-κατάστεγνα χωρίς υγρά-,
φτιάχνει τον κιμά με μοσχοκάρυδο μονάχα
και μαυροπίπερο από μπαχαρικά
ρίχνει δύο στρώσεις από πάνω μπεσαμέλ
κααιαιαι... ο Μπουλούκος πού και πού χαϊδεύει την κοιλιά του
αφού ξέρει από το πρωί τι θα του ετοιμάσει
για μεσημεριανό η κυρά του.

Μία μέρα ο Αργύρης
έκανε δουλειές στην αυλή.
Με σκούπα, με φαράσι, με κλαδευτήρι
τσάπα, φτυάρι και λοιπά
καθάριζε από φύλλα κι αγριάδες
σκάλιζε, κλάδευε ξερά κι άλλα αχρείαστα κλαριά.
Πολύ τον παίδεψε όμως, να στήσει την καλαμωτή
για ν' απλωθεί εκεί που αυτός ήθελε, το γιασεμί.
Πέντε ώρες δούλευε χωρίς σταματημό
κι εκεί που στο τέλος καθάριζε, τα εργαλεία στο νερό,
ήρθε από το σπίτι μία μυρωδιά
που τον έκανε βαθειά ανάσα να πάρει.
Τόσες ώρες ούτε κλαράκι ούτε λουλούδι
στη μύτη του δεν δώσαν ευχαρίστηση καμμιά
μα αυτή η μυρωδιά από το σπίτι
τον τάραξε πραγματικά.
-" Μμμμμ! η Πιπίτσα έφτιαξε πίτσα
με μπέικον και πιπεριά!"
είπε μέσα του κι' αχνογέλασε
με τα χείλια του κλειστά.
-" Ελπίζω να έβαλε το μεγάλο ταψί
πεινάω, πεινάω πολύ!"
Μπήκε στο σπίτι ο Αργύρης.
Η μυρωδιά δυνάμωσε, σα μαγνήτης τον τράβηξε
στης κουζίνας τη μεριά.
Ευτυχώς βλέπει στο φούρνο το μεγάλο ταψί.
Το τυρί λιωμένο, κατακίτρινο, παχύ
φουσκώνει και σηκώνει
μανιτάρια, μπέικον, πιπεριές.
Όλα ροδοκοκκινίζουν και μικραίνουν
τι γρήγορα που καταπίνει τα υγρά η φωτιά!
Μήπως να χαμηλώσει τη θερμοκρασία;
Γύρω- γύρω οι άκρες χρυσοκαφετιές
δείχνουν να' ναι και κριτσανιστές.
Όλα τα σημάδια φανερά.
Το ψήσιμο έχει ολοκληρωθεί.
Η πίτσα πρέπει να βγει.
-" Αααα!!!  πού είσαι Πιπίτσα; Πιπίτσα
γυναικούλα μου καλή! Θέλω όλο το ταψί!"
λέει ο Μπουλούκος δυνατά.
Στην κουζίνα να 'την κι η Πιπίτσα.
Ήρθε να βγάλει την πίτσα.
Ρωτάει τον Αργύρη:
-"Μόνος σου μιλάς;"
-" Ναι" της απαντάει. " ενθουσιάστηκα Πιπίτσα με την πίτσα"
-" Όλη δική σου . Να την ευχαριστηθείς" λέει η Πιπίτσα και γελά.
"Εγώ, είμαι σε δίαιτα από προχθές.
Για σένα την έφτιαξα Μπουλούκο μου,
..............................φάε όσο θες!"

Κάποιοι σχεδιάζουν όνειρα

 Το πρωί όταν σηκωθώ

προτού πάω στο σχολείο

έχω μια σπουδαία δουλειά

που την κάνω με χαρά.

Τ΄ αρκουδάκια μου τα βάζω

κάτω απ' τα σκεπάσματά μου

πρέπει να ξεκουραστούν

αν θέλουν και να κοιμηθούν.

Αυτό όταν το είχα κάνει

ένα πρωί πριν λίγο καιρό

ούτε που περίμενα πως θα το συνεχίσω

αλλά να που το βράδυ εκείνο

είδα ένα όνειρο φανταστικό

και σκέφτηκα πως τα αρκουδάκια

το σχεδίασαν το όνειρο αυτό.

Πραγματικά!

Έκανα πολύ καλά!

Μέσα στα όνειρά μου περνάω μαγικά

τίποτα δεν φοβάμαι, κι ούτε ανησυχώ

πότε γίνομαι ψάρι, άλλες φορές πετώ

πότε τρώω με νεράιδες

φράουλες ένα σωρό

δίπλα σ' ένα ποταμάκι

κι ακούω και το νερό.

Και είμαι σίγουρη σας λέω

τα αρκουδάκια μου σχεδιάζουν τα όνειρά μου.

Λίγες φορές που τα άφησα

στην καλαθούνα με τα άλλα μου παιχνίδια

τα όνειρά μου όπως παλιά. Τα ίδια και τα ίδια.

Πότε με μάλωνε η μαμά για μια ζημιά

πότε πηγαινα σούπερ με τη γιαγιά

πότε ο Αντώνης μου έβαζε τρικλοποδιά

πότε έβλεπα με τον μπαμπά αθλητικά....

Γι αυτό προτού πάω στο σχολείο

τ' αρκουδάκια μου στο κρεββάτι μου αφήνω.

Η μέλισσα

                       Η    μέλισσα

Να 'ναι το χρώμα, το άρωμα

που έχει το λουλούδι

κι αυτά θυμάται η μέλισσα

και πάει να τρυγήσει;

Θα ΄ναι οι χυμοί του σκέφτομαι

αυτοί 'ναι η ουσία.

Συλλέκτες θέλω τους χυμούς

χρωμάτων, αρωμάτων.

Συλλέκτες και της ομορφιάς 

των άπειρων σχημάτων.

         Ακούραστη εργάτρια μετά

         μέσα σε δωμάτια σκοτεινά

         με γνώση, με σοφία
         τροφή ετοιμάζει θεία.

        Πολλά φτεροκοπήματα 
        βουίζουν τα αφτιά μου
        κι είναι παράδοξο. γιατί
        καθόλου δεν με ενοχλεί 
        απλώνω κι άλλο μέλι στο ψωμί
        σα να γλυκάθηκε η καρδιά μου.
        Με αγαπάς πολύ, το νιώθω μέλισσά μου.