Θααα... σας πω μία αλήθεια
                              που δεν χαλάει τα παραμύθια

Ένας αδύνατος γεράκος
με ρούχα παρδαλά
στ' ουράνιου τόξου τα χρώματα
ήμουν πολύ παλιά.
Αυτά ήταν τα αληθινά
το σώμα μου και η φορεσιά
μέσα από τις καμινάδες
γλίστραγα μια χαρά.

Έπειτα..., ήρθε η αγορά.

Έτσι, με βλέπετε όλοι
στα κόκκινα ντυμένο
και απ' την κακή διατροφή
παραφουσκωμένο.
Θέλω να με πιστέψετε
δεν είμαι όπως με βλέπετε
και άμα το ψάξετε καλά
υπάρχουν κείμενα γραπτά
πέρα για πέρα αληθινά
που λένε για την αλλαγή
ποιος, πότε την έκανε, γιατί.

Ήθελα να σας τα πω αυτά
να ξέρετε ότι τη μορφή μας
την εξωτερική εμφάνισή μας
μας την αλλάζουν οι άλλοι κι ας μην είμαστε παιδιά
αυτό όμως χωρίς την άδειά μας
είναι αγένεια, πονηριά.

Ααααχ!!! αγαπημένα μου παιδιά
εγώ επειδή ζω παντοτινά
ούτε που νοιάζομαι
πώς με ντύνουν
πώς με δείχνουν οι άλλοι
έχω αγάπη τόση πολλή, τόσο μεγάλη..
που το χρόνο
και τα σχέδια που μου κάνουν, ξεπερνάει.

Είμαι η ευχή που από τα στήθια ξεκινάει
στ' αστέρια μιλάει
κι' ύστερα εκεί απ' όπου κίνησε ξαναγυρνάει.

Καλά Χριστούγεννα!