3 Λέξεις 3
ιστορίες ( Ποντικοί, παπούτσια, φωλιά)
Τα ποσοστά
Σε ένα εργαστήριο είκοσι ποντικοί
αισθάνονται χρήσιμοι
έχουν σπουδαία αποστολή.
Είναι επιστημόνων συνεργάτες
δουλεύουν δέκα ώρες την ημέρα
κα δεν είδαν ποτέ τους γάτες.
Αυτό, δεν είναι και τόσο παράξενο, επειδή
δημιουργήθηκαν αυτοί οι ποντικοί.
Δεν γεννήθηκαν από μαμά και από μπαμπά
μεεεε… αγάπες, αγκαλιές, εγκυμοσύνες κλπ
Όοοοοχι. Αυτοί είναι της επιστήμης κατορθώματα
από σταγονίτσες γενετικό υλικό
με διάφορα υγρά ανακατεμένα
μέσα σε λεπτά διάφανα δοχεία παγωμένα.
Όλα στο εργαστήριο είναι τέρμα φωτεινά.
Με ακρίβεια, με καθαριότητα, αργά
γίνεται η κάθε δουλειά.
Ρυθμίσεις οργάνων, δοχείων και σωλήνων μετακινήσεις
μεταφορές υγρών, αλλαγές θερμοκρασιών, μίξεις
μετρήσεις, ενημερώσεις σε υπολογιστές
επεξεργασία δεδομένων, στατιστικές.
Και… οι είκοσι ποντικοί μέσα στα τεράστια κλουβιά τους
συνήθως υπερκινητικοί, δουλεύουν.
Δουλεύουν μα δεν εμφανίζουν, δεν παρουσιάζουν
ό,τι περιμένουν από αυτούς οι ειδικοί.
Στις ουσίες που τους χορηγούν
άλλοτε όλοι, άλλοτε μερικοί, πότε δυο-τρεις
ή και ένας μοναχά
αντιδρούν διαφορετικά.
Θα βγάλουν τις ιδιαιτερότητές τους.
Η επιστήμη όμως δουλεύει με νούμερα, με ποσοστά
έτσι έχουν τα πειράματα…
Και οι ποντικοί μας οι εργαστηριακοί
στον πόλεμο της αρρώστιας, του θανάτου,
στην πρώτη γραμμή.
Σήμερα στις εννέα το πρωί
έχει εκτάκτως προγραμματιστεί
ενός νέου εμβολίου η δοκιμή
στους είκοσι ποντικούς.
Το τελευταίο τρίμηνο είχαμε παγκόσμια
αύξηση 200% στους θανάτους
από δύο άγνωστους ιούς.
Ο Δημήτρης Παρθενίου
ο διευθυντής του εργαστηρίου
μισή ώρα πριν τη χορήγηση του εμβολίου
βγάζει την ολόσωμη φόρμα του
φοράει τα παπούτσια του
και βγαίνει στην αυλή.
Κάθεται κάτω από το υπόστεγο
στο μοναδικό παγκάκι που είναι εκεί.
Κοιτάζει γύρω τα χρώματα, τα σχήματα
αφήνεται στους ήχους της πόλης
νιώθει στα γυμνά του μέλη την πρωινή δροσιά.
Χαλαρώνει για λίγα λεπτά
με τα μάτια κλειστά
και…πλατς, κάτι ακούστηκε
κάτι έπεσε με δύναμη κοντά του. Χαμηλά.
Κοιτάζει κάτω. Πάνω στο παπούτσι του
μία τεράστια κουτσουλιά.
Σηκώνει το βλέμμα. Μία φωλιά.
Στο χείλος της μια χελιδόνα με ανοιχτά φτερά
ταίζει τρία μικρά.
Ο Δημήτρης Παρθενίου γελά.
Σηκώνεται, πηγαίνει μέσα
Καθαρίζει το παπούτσι
και φοράει την ολόσωμη φόρμα του.
Μπαίνει στο εργαστήριο
προχωράει σε ένα από τα τεράστια κλουβιά
ανοίγει το πορτάκι
βγάζει ένα ποντίκι.
Το βάζει σε ένα διάφανο κουτάκι για δύο λεπτά
ίσα που να βγάλει τη φόρμα του
να ξαναβγεί στην αυλή.
Είναι έξω. Ανοίγει το κουτί.
Το ποντίκι χτυπάει στα τοιχώματα
με ταχύτητα τρομερή.
Ο διευθυντής του εργαστηρίου μονολογεί.
« Ένα πείραμα δεν είναι και τούτο εδώ;
Με… αυτό το τόσο βιαστικά κατασκευασμένο εμβόλιο
άλλωστε
τα ποσοστά επιβίωσης υπολογίζονται
στο 5 έως 7%».
Γέρνει το κουτί. Βγήκε το ποντίκι.
Χάθηκε στην πρασιά.
Ο Δημήτρης Παρθενίου γελά.
