Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Νεράιδα κι αγγελος μαζί
μ' ονοματίζεις όπως θες εσύ.
Εγώ.....
κάθε Χριστούγεννα την ίδια αποστολή.
Το βράδυ αργά ανοίγω τ' ασημένια μου φτερά
και... κάνω μια γυροβολιά
ραντίζω όλα τα στολίδια
ανακατεύομαι με τα βιβλία, με τα παιχνίδια...
ασημόσκονη με το ραβδάκι μου σκορπώ
και... λαμπυρίζουν στο σκοτάδι το πυκνό.
Ως και του δέντρου τα λαμπιόνια
συμφωνούν μ' αυτό.
Τη δόξα και τη λάμψη τους
ξέρουν, δεν την υποτιμώ
ίσα- ίσα λένε, ασήμι και χρυσό
κάνουν το σκηνικό μαγευτικό!
Και... το πρωί πάντοτε στο κλαδάκι μου ξανά
δεν είναι ανάγκη να με ψάχνουν τα παιδιά.

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

(   ΣΥΝΕΧΕΙΑ... της ιστορίας με την αρκουδίτσα)

Παραλίγο να ξυπνήσω
τι όνειρο ήταν αυτό;
Αααααωωωωωωω!!!
ωραία, άλλαξα πλευρό.
Τι πλατς ,... σήκωσε κύμα
ανταρέψαν τα νερά
κι απ' το μεγάλο σαματά
σκιαχτήκαν πάπιες και πουλιά
φύγαν όλα μακριά...
και τα βατράχια λαχταρήσαν
ακούστηκαν πολλά κοά.
Τέτοια βουτιά κι οι δυό μαζί
τεράστια μπάλα μαλλιαρή
με... φόρα, κατρακύλα απ' την πλαγιά
δεν την κάναμε ποτέ πραγματικά.
Όνειρα!... όνιερα χειμερινά!
που... σαν θα'ρθει το Καλοκαίρι
μπορούν να γίνουνε αληθινά!
Ωχ!... κάτι με δρόσισε, μια σταγόνα νερό
θα' ναι απ' το σταλακτίτη, δεν ανησυχώ
κοιμάμαι, τ' όνειρο δε χαλώ
άλλο ένα σημαδάκι είναι  κι αυτό
για το ότι αυτό που βλέπω, θα βγει αληθινό.
Τι ωραία που ζεσταινόμαστε αγκαλιά!
Κι εδώ μέσα στη σπηλιά
μια τεράστια μπάλα μαλλιαρή
όνειρο και πραγματικότητα μαζί
η αγάπη όλα τα μπορεί
..............όλα τα ζει.!

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014



Όνειρα, όνειρα πολλά
όνειρα Καλοκαιρινά
τι κι αν χιονίζει
κι αν έχει κρύο, παγωνιά;
Εμείς εδώ μέσα στη σπηλιά
               έχουμε ζεστασιά.
Πόσες εικόνες στα μάτια μας μπροστά!
Ο ύπνος μας, κρατάει πολύ παιδιά.
Με μια μαργαριτούλα τώρα έχω κουβέντα.
Εγώ τη θέλω για στολίδι στο κεφάλι
ενώ αυτή μου λέει προτιμάει
ανάμεσα απ' τα δάχτυλά μου στο ποδάρι.
Σε αυτή τη στάση, ξαπλωτή και αραχτή
θα' ναι πιό ωραίο λέει, ο Μελένιος να με βρει
Σα... να' χει δίκιο τώρα που το σκέφτομαι
γιατί....
ξέρει από πόθους κι από έρωτες αυτή.
Το κάθε μάδημά της , του έρωτα είναι προσμονή.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

 Φόρεσα το μαύρο μου επίσημο παλτό.
Φίνο το τρίχωμά του και ζεστό
και... για να με ξεχωρίσεις μέσα στο σκοτάδι

χρυσάφι λαμπερό επάνω στο κεφάλι.
Είμ' έτοιμο για επισκέψεις βραδυνές
έξω από παραθύρια με λαμπιόνια γιορτινά
θέλω να δω πάλι χαρούμενα παιδιά
γύρω από δέντρα με στολίδια και κορδέλες παρδαλές
κα...στα τραπέζια πάνω βουνό οι άσπρες λιχουδιές.
πέρυσι πόσες έφαγα απ' αυτές!
Το ράμφος και τα νύχια μου
πάνω στο τζάμι όταν χτυπήσω
ξέρω ότι ευχάριστα θα τους ανησυχήσω.
-Ένα πουλάκι, ένα πουλάκι κοίτα το μαμά!
-Έτσι είπανε την πρώτη τη φορά.
Να'μαι λοιπόν ,Χριστούγεννα ξανά
οι κουραμπιέδες ...πόσο αρέσουν στα πουλιά!

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014


Έχω ξεμείνει από λεφτά
αν θες να πας στο σινεμά
ζήτησε απ' το μπαμπά.
Πετάξου ένα λεπτό ως τη γωνία
Ξέρεις. Πού ήτανε η μπυραρία πριν;
Εκεί βρίσκεται τώρα ο  Mr Bean.
- Αααα , είχα πάει πριν καιρό με το μπαμπά
ήταν  σ' ένα κουρείο στην αγορά.

 Δε μου είχε αφήσει τρίχα στα μαλλιά
από τότε δεν ξαναπήγα άλλη φορά.
-Τώρα θα πας ίσα για τα λεφτά
άντε  να προλάβεις το μπαμπά....
-Έφυγα. Χρειαζόμουν τα λεφτά
αλλά τη φάτσα  του κουρέα
δεν ήθελα να τη δω ξανά
θυμάμαι τότε όλοι σαν με είδαν
βάλανε γέλια τρανταχτά.
Μπήκα στο καινούριο κουρείο
και ήμουν άτυχος
θα' πρεπε να περιμένω λίγο
αφού  ο Mr Bean κούρευε το μπαμπά μου
θα' κανα υπομονή, να πάρω τα λεφτάμου.
-"Ωωωωω! καλώς το το παιδί"
-Είπε γυρνώντας προς τα μένα
με τα μάτια γουρλωμένα
και τα φρύδια σηκωμένα.
Δυο  ψαλιδιές γρήγορες στον αέρα
με κάναν να κοιτάξω πέρα.
Άντε είπα μέσα μου μωρέ πατέρα
και όταν γύρισα για να του πω
πως θα τον περιμένω έξω, τι να δω!
Αίμα  πίσω απ' τ' αυτί του το αριστερό.
Τρελάθηκα απ΄το φόβο μου
μα έβγαλα μια στριγκλιά
και είπα: Φτάνει πιά.
Γύρισε ο μπαμπάς μου με απορία
και είπε : τι συμβαίνει;
Γύρισε κι ο κουρέας με ειρωνεία
και είπε:"τη σειρά του περιμένει".
Έκανε  γύρω απ' το μπαμπά μου κατι σβούρες
 ίσα για να με τσιτώσει,... φιγούρες
σκούπισε και το αίμα  βάζοντας ταλκ σ' ένα σφουγγάρι
ο πατέρας μου, εννοείται, δεν πήρε χαμπάρι
καμάρωνε σα γύφτικο σκεπάρνι.
Τέλειωσε επιτέλους. Έβγαλε την πετσέτα.
Να βγω γρήγορα έξω, προλαβαίνω,
πριν αδειάσει η καρέκλα!
 
Τώρα με βλέπω σ' εκείνη την παλιά εποχή
είμαι με τον πατέρα μου μαζί
περιμένουμε τον κύριο λογιστή.
Είναι με κάποιον άλλο κύριο αυτή τη στιγμή.
Εδώ, σε αυτό το δωμάτιο το σκοτεινό
βιβλία και χαρτιά ένα σωρό
και από ένα " οχι" δυνατό και θυμωμένο
που βγήκε απ το δωμάτιο το διπλανό
φοβήθηκα, ταράχτηκα κι εγώ.
Δεν πέρασε ένα λεπτό
και βγαίνοντας ο κύριος που ήταν στο γραφείο
είπε: "λεφτά, λεφτά, λεφτά
δεν αντέχω άλλο πιά"
και χτύπησε την πόρτα δυνατά.
Περιμέναμε λιγάκι, χτύπησε ένα κουδουνάκι
ακολούθησα κι εγώ το μπαμπά
ήρθε η δική μας η σειρά.
Ο Mr Bean μου φάνηκε γέρος πολύ
είχε κάτασπρο μαλλί
ήταν χωμένος σαν κρυμμένος, πίσω απ το γραφείο
κι είπε, κοιτώντας το μπαμπά μου:
"τουουους... λάδωσα στο τελωνείο."
Άστραψε η μούρη του μπαμπά μου με τη μια
αλλά με το που είπε ο λογιστής ο Mr Bean
θα... χρειαστούν κι άλλα λεφτά
θύμωσε ο μπαμπάς μου ξαφνικά
είπε:" λεφτά, λεφτά, λεφτά
δεν αντέχω άλλο πιά".
"Θα φτιάξω άλλα παραστατικά
φτου κι απ την αρχή, πολλή δουλειά
 ρισκάρω, ξέρετε παρανομώ
θέλω κι εγώ γι αυτό να αμειφθώ."
είπε με  σιγανή φωνή ο λογιστής
και όταν τα' λεγε αυτά, μάζεψε η μούρη του πολύ
γέμισε γραμμές το μέτωπό του
 έσκυψε κι άλλο πάνω στο γραφείο
και άνοιξε ένα χοντρό βιβλίο.
Έβγαλε το πορτοφόλι ο μπαμπάς
μέτρησε πολλά λεφτά
τα έσυρε ανάμεσα από τα χαρτιά.
Αμέσως ..., άλλαξε η όψη του λογιστή
έγινε χαρούμενος πολύ.
Μου' κανε γκριμάτσα φιλική
ψεύτικη όμως, πονηρή
κι είπε: το καλύτερο παιδί
σαν έρχεσαι στο λογιστή
φέρε το κι αυτό μαζί.
   

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Πάλι μπροστά μου αυτή η μορφή.
Όλοι δίπλα του και απο τις δύο μεριές
πόσο είναι διαφορετικοί!
Μια κυρία σουφρώνει τα χείλη τα στενά
κι όλο ανακατεύει πολλά χαρτιά.
Ένας άλλος με κοτσίδα  στα μαλλιά
στενεύει τα μάτια πίσω απ τα γυαλιά
και μας κοιτάζει με απορία
εμένα και το φίλο μου το Θοδωρή
που... μου φαίνεται έχει κατουρηθεί.
Από την άλλη μεριά ένας δικαστής μάλλον βοηθός
ιδρώνει , σκουπίζεται διαρκώς
και... γράφει, γράφει,γράφει συνεχώς.
Εγώ δεν φοβάμαι όπως ο Θοδωρής
γιατί στέκει μπροστά μου
ο ...σούπερ δικαστής.
-Γιαααααα.. πες μου εσύ νεαρέ
γιατί έκλεβες  ρόδια από τον κήπο της κυρίας Μαρόν;
δεν ξέρεις ότι η κλοπή είναι αδίκημα σοβαρόν;
-Αυτά μου είπε κοιτάζοντάς με η κυρία
κι όπως  μιλούσε,της κουνιόταν η... οδοντοστοιχία.
Η κατάσταση  για μένα άρχισε να γίνεται αστεία.
Κρατιόμουν όμως σοβαρός
έτσι μας συμβούλεψε ο δικηγόρος του μπαμπά.
"βλέμματα χαμηλά και λόγια λίγα σε ό,τι σας ρωτήσουν."
Εμείς θα πούμε πως τα ρόδια μέναν πάνω στη ροδιά
και... τα τρώγαν τα πουλιά.
Εγώ της είπα, ακριβώς αυτά.
Η κυρία στραβομουτσούνιασε
κάτι ψιθύρισε στο διπλανό της
και....
αφού μιλήσαν σιγανά
βάζοντας και τα χαρτιά
καλύπτοντας τα στόματά τους να μην είναι ορατά
Χτύπησε ο.... Μr Bean το σφυρί
και  σ' όλη την αίθουσα
νεκρική σιγή.
-Το δικαστήριον....αψουουου
Το δικαστή...αψουουου
ΤΟ δικ...αψουουου..αψουουου
-Φύγανε από μπρος του όλα τα χαρτιά
και... πεταχτήκαν προς τα πέρα τα γυαλιά.
Ο Θοδωρής αναθάρρεψε και γέλασε δυνατά
εγώ , κοίταζα τοοοοοο δικαστή
κρατιόμουν , ν' ακούσω τι θα πει
-Φύγετε,αθώ....αψουουου..αθώοι
μη με κοιτάς έτσι εσύ
γιατί... μπορεί ν' αλλάξω γνώμη
                      στη στιγμή!


O Mr Bean δικαστικός
ή μπορεί και μουσικός
μα και για γιατρός κάπως μου κάνει
για λογιστής μα και κουρέας
αλλά ποτέ για... ιερέας .
Η εικόνα του αυτή
με εντυπωσίασε πολύ
τον βάζει σε άλλη εποχή
τότε που ντύνονταν με ρούχα διαφορετικά
κάτι πουκάμισα  δανδελωτά
σακάκια και παλτά πολύ ωραία
που ήταν φανταχτερά, καλοραμμένα.
Τότε, εκείνη την εποχή
 είχαν και περίεργα μαλλιά
βάζαν κορδέλες σε κοτσίδες ειδικές
άντρες και γυναίκες. Άλλες εποχές.
Τα' χω δει σε ταινίες πολλές φορές.

Πολύ του πηγαίνει του Μr Bean εκείνη η εποχή.
Με αυτή τη μούρη την καταπληκτική
αυτό το... φραπέ τρελό μαλλί
με... μεταμόρφωσε σε θεατή
όπου αυτός παίζει ωραία σόλο βιολί
κι εγώ μαζί με άλλους από κάτω στην πλατεία
απολαμβάνουμε την τέλεια μελωδία.

Μετά με βλέπω σε ένα κρεβάτι
έχω πολύ πυρετό.
Όλοι περιμένουν το γιατρό.
Κι όταν ήρθε,είπε:
- Περάστε έξω παρακαλώ
θα... σας ειδοποιήσω εγώ.
-Έβγαλε τα ακουστικά
και ... με γαργάλησε κάπως στην κοιλιά.
Μετά, καθώς μου έβαλε κάτι μέσα στ' αφτιά
 έσκυψε πάνω μου , πλησίασε κοντά
και...
μπήκαν μες τη μούρη μου
τα φουντωτά  μαλλιά.
Όταν μετά μου είπε κάνε ΑΑΑΑ
εεεεε ..εκεί ήταν όλα τα λεφτά.
Έβγαλε τη γλώσσα, τέντωσε τ' αφτιά
τα μάτια του πεταχτήκαν σαν αυγά.
τι γέλια έκανα τρανταχτά!!!
περδίκι  είσαι μου είπε.
-αύριο θα' σαι μια χαρά,
μια ιωσούλα είναι
πιές πολλά υγρά!


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....




Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014




Το βλέπω 
και είμαι 'κει
το διαβαίνω

χαλί της φύσης ονειρεμένο

σε κάθε πάτημά μου , άτσαλο
οι ήχοι απ' τα σπασμένα φύλλα
στην ψυχή μου βάρσαμο.
Να' μαι που περπατώ,... με βλέπω,
με κείνα τα παλιά μποτάκια απ' το Μοναστηράκι
βαριές, γρήγορες δρασκελιές ,εγώ τις κάνω
και με τα φύλλα, χίλιες μουσικές σκορπάω
όλη αυτή τριγύρω η ομορφιά κι η σιγαλιά
με προκαλεί .....
με θορύβους θέλω η παρουσία μου να δηλωθεί.
Ποιός ξέρει τ' αύριο τι θα φέρει;
Και... για το λύκο δε με μέλλει.
Η... κοκκινοσκουφίτσα που έγινα εδώ
από το κόκκινο που βλέπω και πατώ
γέμισε το καλάθι της καλούδια
χαρά, κι ελπίδα, δύναμη και αγάπη
να τα προσφέρει, όπου υπάρχει δάκρυ.

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014


ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗ
Η... κυρία Μουσική
μάλλον έχει ένα κλειδί
με... το που αρχίζουνε οι νότες
στο σώμα μου ανοίγουν χίλιες πόρτες
ελευθερώνονται όλα τα κύτταρά μου
απλώνομαι γύρω
με άλλη κίνηση στον κάθε ήχο.


Με αυτό τον ήχο το κεφάλι μου κουνώ
πότε ψηλά το τινάζω δυνατά
και πότε σκύβω κάτω, πολύ χαμηλά.
(ένας κοφτός ήχος σε ταμπούρλο
ΠΑΥΣΗ
μετά ένας άλλος ίδιος ήχος κλπ)


Με αυτόν τον ήχο δες, είμαι πουλί, πετώ
κάνω κύκλους γύρω απ' το βαρκάκι
μήπως και... βρω κάποιο ψαράκι.
( διάσπαρτοι ήχοι με μεταλόφωνο
επεναλαμβανόμενες 3-4 νότες- παύση- και μετά οι ίδιες νότες 2-3 φορές)

Και... με τους ήχους του ξυλόφωνου
γινόμαστε βαρκάκια πάντα
δύο- δύο ζευγαράκια.

Όταν ...στ ο CD η καταιγίδα μπαίνει
η... κυρία Μουσική είναι θυμωμένη
πως τινάζονται απότομα όλα τα παιδιά!
χέρια, πόδια, ρούχα και μαλλιά
όλα σκορπίζονται...πραγματικά

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Με όλες αυτές τις ερωτήσεις Σ-Λ ,κύκλωσης και γενικά τσεκαρίσματος του πόσο βαθιά μπήκαν τα παιδιά μέσα σε ένα παραμύθι μήπως κάνει το παραμύθι σχολικό βιβλίο; αυτές οι ασκήσεις- δραστηριότητες είναι εξετάσεις. ΕΛΕΟΣ . Το παραμύθι δεν είναι σχολικό βιβλίο, με κανόνες και διαβαθμίσεις πρόσληψιμότητάς του. Μήπως χάσαμε λίγο τη μπάλα; Τα παιδιά πρέπει να δίνουν συνέχεια εξετάσεις; να τα τσεκάρουμε για το αύριο και για το εξεταστικό σύστημα που τα περιμένει κατακρεουργώντας τη φαντασία τους και την ελευθερία- διασκέδασή τους;
Τα παραπάνω είναι προβληματισμοί και δεν υπάρχει διάθεση να θιγούν συγκεκριμένα πρόσωπα. Με αφορμή αυτά που βλέπω μετά το τέλος πολλών παραμυθιών ως προς: το μέγεθος και την ποικιλία ερωτήσεων- ασκήσεων, δραστηριότήτων, δράσεων ή όπως αλλιώς ωραιοποιούμε και βαφτίζουμε τις εξετάσεις ή την προετοιμασία για εξετάσεις, τα καταγράφω. Και ειλικρινά θλίβομαι. Το εκάστοτε μη σχολικό ανάγνωσμα δεν είναι ανάγκη να παραπέμπει σε κανενός είδους εξέταση. Αφήστε τα παιδιά μόνο με δραματοποίηση στο σπίτι ή στο σχολείο ή με ό,τι άλλο αυτά επιλέξουν( ζωγραφική, μουσική, κίνηση, πλαστελίνες, πηλό, καρέκλες, κουτάλια, επιπλα) να ΑΥΤΕΝΕΡΓΗΣΟΥΝ. Φτάνει πια όλα στρατολογημένα και προγραμματισμένα. Ζητάμε και καινοτομίες από ανθρώπους που από τόσο μικρά έχουν μάθει και εθίζονται σιγά- σιγά στον έλεγχο. Περαστικά μας!
Το παραμύθι είναι ταξίδι του μυαλού, ένα μπέρδεμα της πραγματικότητας με τη φαντασία. Ας αφήσουμε τον κάθε αναγνώστη ή ακροατή να το ερμηνεύσει όπως αυτός θέλει και μπορεί. Με όλες αυτές τις ερωτήσεις- δράσεις -ασκήσεις βάζουμε όρια. Με τόσο φορτωμένα σχολικά προγράμματα, ας αφήσουμε το παραμύθι στο χώρο του, χαλαρά , ξεκούραστα. Χωρίς τσεκαρίσματα που βγάζουν ίσως και τα άγχη των μεγάλων για μελλοντικές προσαρμογές των παιδιών σε αναλύσεις κειμένων.

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

 Είμαι ο αρκούδος ο Μπόζο. 
Ευτυχώς είμαι μικρός και ελαφρύς και χνουδωτός.
Αλλιώς μάλλον δεν θάμουνα εδώ
για να ακούω παραμύθια ένα σωρό 
από τη γιαγιά Φωφώ

που έχει ένα κότσο κουλουράκι
ψηλά στ' άσπρο της κεφαλάκι.
Θα ήμουν μαζί με τ' άλλα τα παιχνίδια
στην καλαθούνα , όλη νύχτα μες στη γκρίνια
αφού τ' αφεντικά μας τα μικρά
θα βλέπουν όνειρα γλυκά
ενώ εμείς στα στριμωχτά
δίχως χάδια και λόγια τρυφερά.
Εδώ είναι όλα μαγικά. 
Τα στρωσίδια μαλακά
τα φωτιστικά απαλά
κι όταν φεύγει η γιαγιά
στου ύπνου τη γλυκειά αγκαλιά
κι εγώ μαζί με τα παιδιά.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Από τη σειρά ΧΡΩΜΑΤΟΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ

….στην πλατεία

Σκόρπισ’ η γιαγιά πολλά  ψωμιά
τρίμματα, κομμάτια μεγάλα, μικρά
πού κρύβονταν ως τώρα τα πουλιά;
περιστέρια... δες τα πώς τρώνε λέει η μαμά
κι εγώ, κάθομαι πλάι της πάλι στο παγκάκι
σα… ν’ άλλαξα σ’ ένα λεπτό
τι νόστιμο είναι το κολατσιό!
Στο σχολείο μου φάνηκε στεγνό
μια μπουκιά έφαγα απ’ αυτό.
Τώρα το κρατάω στο χέρι μου σφιχτά
άνοιξε η όρεξή μου ξαφνικά.
Τι γρήγορα που τρώνε τα πουλιά!
Φτερά που ανοίγουν και κλείνουν βιαστικά
χρώματα χίλια στα μάτια μου μπροστά
χρώματα που αλλάζουν με την κάθε μου ματιά
άλλο το πέταγμα, άλλη η ζωγραφιά.
Άσπρη και μαύρη φορεσιά κάθε πουλί
πόσα διαφορετικά τα γκρι!
και… εκεί που σπάει συνέχεια το κεφάλι
          εκεί που δένει με το σώμα το παχύ
          όταν αρπάζει απ’ τα πλακάκια το ψωμί,
ανακατέματα φτερά, και ροζ και γκρι
μωβ, πράσινα και μπλε και βιολετί.
Γύρισα σπίτι και έχω λίγη ώρα
μέχρι να έρθει κι ο μπαμπάς απ’ τη δουλειά
πάω να φτιάξω στο δωμάτιό μου
περιστέρια με χρώματα πολλά
αφού…..
κάθε περιστέρι
έχει ένα κολιέ δικό του περασμένο στο λαιμό.
Γι’ αυτό… λίγο θα παιδευτώ.
Τα βιολετί, τα φούξια ή τα μενεξεδί
πολλά χρώματα πράσινα και κάποια καφετί
για… τα φτερένια τα κολιέ.
Γραμμές κοφτές στα ενώματα
μαζί με τα’ άλλα χρώματα
και… αυτά, γίνονται μοναχά
με… χρωματομπερδέματα.
Ξέρω εγώ από αυτά.
Φτιάχνουμε ήχους με τα κουτάλια, με τα πηρούνια με τα ταμπούρλα, με τη λεκάνη της μαμάς και το άδειανό μπουκάλι από το απορρυπαντικό. Παντού γύρω μας χίλια όργανα που τα σμίγουμε και βγάζουν ήχους.Και μετά, λύνουμε- ελευθερώνουμε το σώμα, ξεκλειδώνουμεσυναισθήματα.Γινόμαστε χορευτές και χορογράφοι, είμαστε δημιουργοί κίνησης συναισθημάτων. Οι χαρές μας, οι φόβοι μας, οι ανησυχίες μας, αλλά και οιαποτυπώσεις της πραγματικότητας(πουλιά και αυτοκίνητα, και αστέρια και καράβια),όλα τα ζούμε με την κίνηση την ατομική,την πρόσληψη τη μοναδική- ξεχωριστή. Και είμαστε πολύ χαρούμενοι κάθε φορά που το κάνουμε αυτό. Η μουσικοκινητική,μακάρι να γινόταν μισή ωρίτσα και στο λύκειο όπου τυγχάνει να εργάζομαι.Θα ήταν ένα φάρμακο για τα παιδιά, ένα διάλειμμα για άπλωμα του σώματος και της ψυχής τους

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014


Πόσο είμαι ευτυχισμένη
τώρα μαζί σου εδώ!
Κι ετούτο το φεγγάρι
χαμόγελο χρυσό
μ’ όλα τ’ αστέρια γύρω…
θέλω εδώ να μείνω.
Απάντησέ μου να χαρείς
θέλω…, την αλήθεια να μου πεις
άμα έχεις στην καρδιά σου αγάπη άλλη
εγώ … θα φύγω μακριά σου
                                  δεν πειράζει.
Έεεελα… τι με ρωτάς τούτη την ώρα Φένια;
Το… κανονίσαν το φεγγάρι με τ’ αστέρια  
αυτά μπερδεύουν τις ζωές μας
                              … φτιάχνουν ταίρια
Καιαιαι…
αν ήταν γι άλλη να με νοιάζει
μαζί θα’ μαστε τώρα στο πρεβάζι;
Τιιιιι… περιμένεις λόγια τρυφερά
με παρακαλετά ειδικά
« Φένια, μείνε μαζί μου σ’ αγαπώ τρελά;»
αφού….
οι ουρές μας ‘γίναν μια
τα λόγια είναι περιττά!             

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014


θέλω να γίνω ένα αερόστατο χρωματιστό
ν' αλλάξω το σώμα που κατέχω. Να μεταλλαχτώ.
Γυρνάω πολλά χρόνια πίσω....

Μικρή με βλέπω , στο νηπιαγωγείο, που προσπαθώ
όσα ωραία χρώματα και σχήματα μπορώ
στο αερόστατο που ζωγραφίζω να τα χωρέσω
με αυτό ψηλά , μαζί με τ' άλλα τα παιδιά- αερόστατα
να ταξιδέψω
Στ' ουρανού την αγκαλιά ο αέρας να μας παρασύρει απαλά
να χαϊδέψουμε θωρώντας την πλάση, από ψηλά.

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014


ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ  ΡΙΓΚΥ ΚΑΙ ΖΙΓΚΥ

...ΣΤΗ ΛΙΜΝΟΥΛΑ
[ Κοιμηθήκανε βαριά
όλη  τη μέρα ως αργά
Ρίγκυ και Ζίγκυ δίπλα-δίπλα
βαθιά μέσα στη φωλιά
που ήταν πολύ σκοτεινά
και ο Πουκ απλώθηκε σιμά
στο άνοιγμα…, για να μπορεί,
να κανονίσει ποια θα είναι
η ώρα που θα σηκωθεί.
Όταν ξυπνήσαν τελικά
ήταν γεμάτοι από χαρά
ο ήλιος είχε πια κρυφτεί
και το φεγγάρι είχε βγει.
Έτσι….
ξεκίνησαν σιγά- σιγά
και πολύ προσεχτικά
γιατί… εκεί μέσα στο δασάκι
τριγυρνούσαν αλεπούδες
με… τεντωμένες τις μουσούδες.
Φίδια, σκύλοι και νυφίτσες
έψαχναν κι αυτοί φαί.
Ο σκαντζόχοιρος για όλους
είναι εκλεκτή τροφή.]
ΠΟΥΚ: Πόσο όμορφη βραδιά!
Αυτό το μισό φεγγάρι
και τα συννεφάκια πλάι
τι ωραία μας συντροφεύουν
τα μονοπάτια σημαδεύουν.
ΡΙΓΚΥ: Σουουτ!... κάτι άκουσα μπαμπά
είναι άνθρωποι κοντά
και… μιλούν πολύ σιγά.
Τι γυρεύουν εδώ πάνω
τέτοια ώρα;… γιααα να δω
θα πλησιάσω όσο μπορώ.
ΠΟΥΚ: Φυλάξου Ρίγκυ, όποιος και να ‘ναι
εμείς από αλλού ας πάμε
γύρνα μην πας προς τα εκεί
υπάρχει κι άλλη διαδρομή.
ΡΙΓΥ: Μην ανησυχείς μπαμπά
έχω τα μάτια μου ανοιχτά.
Προσέχω. Φεύγω, πάω να δω
και … θα γυρίσω να σας πω
περιμένετέ με εδώ.
[ Πλησίασε γρήγορα ο Ρίγκυ
κατά ‘κει που ακουγόταν
των ανθρώπων οι φωνές
και είδε μπροστά να περπατάνε
ένας άντρας και μια γυναίκα
που ήταν όμορφοι και νέοι.
Κρατιόντουσαν χέρι με χέρι,
κοιτιόντουσαν καμιά φορά
γυρίζοντας αντικρυστά
και… μίλαγαν πολύ σιγά.
Κάπου- κάπου σταματούσαν
αγκαλιαζόντουσαν σφιχτά
και… φιλιόντουσαν μετά.
Τους ακολούθησε ο Ρίγκυ
για λίγο όμως, όχι πολύ.
Από φόβο μη χαθεί,
γύρισε πάλι προς τα πίσω
τους δικούς του για να βρει.]
ΠΟΥΚ: Επιτέλους γύρισες.
Ξέρεις με ανησύχησες
συμβαίνει κάτι σοβαρό;
Κατάλαβες γιατί  ‘ναι ανθρώποι
τέτοια ώρα στο βουνό;
ΡΙΓΚΥ: Δεν ξέρω τι ‘ναι σοβαρό
μα… κατάλαβα ο λόγος
που είναι τώρα στο βουνό
είναι…πως θέλουν να ‘ναι μόνοι
για… κάτι ωραίο που τους ενώνει.
Μου φάνηκαν ευτυχισμένοι
και πολύ αγαπημένοι.
Ήταν πιασμένοι χέρι- χέρι
και… εκεί που περπατούσαν
εντελώς στα ξαφνικά
αγκαλιάστηκαν σφιχτά
φιλήθηκαν στόμα με στόμα
και… μετά, ξανά αγκαλιά.
ΠΟΥΚ: Αααα!!! Είναι κάποιοι ερωτευμένοι.
Η σημερινή βραδιά
αν και έχει λίγη δροσιά
τους τράβηξε εδώ ψηλά.
Θα ‘χουμε και συντροφιά
στη λιμνούλα βρε παιδιά.
ΖΙΓΚΥ: Δεν κινδυνεύουμε μπαμπά;
ΠΟΥΚ: Λοιπόν…, ακούστε με κι οι δυο.
Που λέτε οι… ερωτευμένοι
μας αγαπούν πάρα πολύ.
Δεν άκουσα σκαντζόχοιρο
να ‘χει γι αυτούς κακό να πει.
Όσες φορές μας συναντάνε
χαίρονται πάρα πολύ.
Προβληματίζονται πού θα ‘βρουν
να μας δώσουνε φαί.
Κρίμα……
Αν ήταν όλοι οι άνθρωποι
πάντοτε ερωτευμένοι
θα ήμασταν αγαπημένοι
άνθρωποι και σκαντζοχέροι.
Και….
εμείς θα είχαμε τροφή
και ζέστη εξασφαλισμένη.
Ξέρετε τι μας περιμένει
σαν θα βγει το Καλοκαίρι.
ΡΙΓΚΥ: Νομίζω οι ερωτευμένοι
είναι πολύ ευτυχισμένοι.
Γιατί δεν είναι οι άνθρωποι
πάντοτε ερωτευμένοι;
ΠΟΥΚ: Τώρα… σε αυτό που με ρωτάς
δε γίνεται να απαντήσω.
Πρέπει το χρόνο να αφήσω
να κάνει τη δουλειά αυτή.
Ξέρεις κάποιες απαντήσεις
είναι πολύ ξεχωριστές
για όλους διαφορετικές
και… τις βρίσκουνε μονάχοι
όσοι ψάχνουνε γι αυτές
σιγά- σιγά, καθώς κυλάνε
οι δικές τους οι ζωές.
ΡΙΓΚΥ: Δηλαδή όπως μεγαλώνω
απαντήσεις θα γυρεύω
απορίες όταν έχω
από μένα μοναχά;
ΠΟΥΚ: Άκου…..
με… τα αισθηματικά
απαντήσεις θα σου δίνει
η δική σου η καρδιά.
Με όλα τ’ άλλα φυσικά
απαντήσεις σε απορίες
θα σου δίνουνε πολλοί
άνθρωποι και σκαντζοχέροι
φίλοι…, γιατί όχι; Και εχθροί.
Κάτι έχουν να πουν κι αυτοί.
Ως και του Φθινόπωρου τ αγέρι
θυμάσαι πώς κρυώνει ξαφνικά;
Τότε δεν είναι που απαντά
όταν απορείς…. γιατί
το Καλοκαίρι είναι μακρύ;
Όλα δίνουν απαντήσεις.
Αρκεί να ‘χεις ερωτήσεις.
ΖΙΓΚΥ: Πάμε πιο γρήγορα μπαμπά;
Μου γουργουρίζει η κοιλιά.
Πείτε τα αυτά μετά
όταν θα πάμε στη φωλιά.
ΠΟΥΚ: Φτάσαμε. Νάτην η λίμνη.
Τι ωραία που ασημίζει!!!
Πω πω!...ακούστε τα κοά
τα βατραχάκια είναι πολλά.
Να ‘τοι κι ερωτευμένοι.
Γιααα .. πλησιάστε πιο κοντά
και πολύ-πολύ σιγά.
Εδώ! Ένα βατραχάκι
κοιτάξτε με προσεχτικά
χραπ, τα τσάκωσα παιδιά.
Μμμμ!!! Ωραία νοστιμιά.
ΡΙΓΥ- ΖΙΓΚΥ: Μμμμ!!μμμ!!!πεινάγαμε μπαμπά
αυτά είναι φαγητά!
ΡΙΓΚΥ: Κι άλλο είναι εδώ κοντά.
Να ‘ το. Το ‘πιασα ελάτε
και απ’ το δικό μου φάτε.
Έλα Ζίγκυ μην κρατιέσαι
μη φοβάσαι, ας κουνιέται
ΖΙΓΚΥ: Μμμμ!!!... πιο νόστιμο είναι αυτό
πολύ ωραίο φαγητό.
ΠΟΥΚ: Άξιζε που ήρθαμε μακριά.
Όλα είναι μαγικά.
Κοιτάξτε, νυχτολούλουδα.
ΡΙΓΚΥ: Κοίτα μπαμπά οι ερωτευμένοι
πάλι είναι αγκαλιασμένοι
Και… ο νεαρός όταν μιλάει
η κοπέλα όλο γελάει.
Πάω λίγο πιο κοντά
Έφαγα, δεν πεινάω πια.
ΖΙΓΚΥ: Θέλω κι εγώ να πάω κοντά.
ΠΟΥΚ: Κάθησε εσύ εδώ
ξέχασες; Είναι βουνό.
Ο Ρίγκυ μόνος του μπορεί
καλύτερα να φυλαχτεί.
Άλλωστε γρήγορα θα’ ρθει
έχουμε και επιστροφή.
Κοίτα Ζίγκυ εκεί πέρα
προς της λίμνης τη μεριά
πόσο είναι φωτεινά!
Το φεγγάρι από ψηλά
σκορπίστηκε μες τα νερά
και τα έβαψε ασημιά.
Δυο μάτια κίτρινα χρυσά
μεγάλα, πολύ αυστηρά
ψάχνουν κάτι για φαί.
Βλέπεις πάνω στο κλαδί
εκεί… στο δέντρο το γυμνό
που ‘ναι μισό μες το νερό;
ΖΙΓΚΥ: Τέτοιο άσχημο πουλί
μπαμπά δεν έχω ξαναδεί.
ΠΟΥΚ: Αυτή είναι κουκουβάγια.
Τρώει και σκαντζοχοιράκια.
Καλά που είσαι εδώ κοντά μου
είσαι μικρός για το βουνό
πώς να σ’ αφήσω μοναχό
ή με το Ρίγκυ συνοδό;
ΖΙΓΚΥ: Μη με φοβίζεις βρε μπαμπά
εντάξει…, τα ‘παμε αυτά.
Που ‘ναι ο Ρίγκυ; Δεν θα έρθει;
Μου φαίνεται πολύ αργεί.
[ Λίγο πιο πέρα ο Ρίγκυ
άκουγε κι έβλεπε πολλά…]
ΝΕΑΡΟΣ: Ένας μήνας και μισός
είναι μέχρι του Αη-Λιος.
Μου φαίνεται καιρός πολύς
ως τη μέρα που θα ‘ρθεις.
ΚΟΠΕΛΑ: Άκουσα θα ‘ρθουμε ξανά
ο μπαμπάς έχει δουλειά
να κάνει μ’ ένα ξυλουργό,
χάλασε το πάτωμα στο καθιστικό.
Έκλεισαν ημερομηνία
για τον Ιούλιο στις 8.
ΝΕΑΡΟΣ: Ωραία… μάτια μου γλυκά
θα έρθουμε εδώ ξανά;
ΚΟΠΕΛΑ: Ναι, μου αρέσει η λιμνούλα.
Τόση ησυχία και ομορφιά
δε θα τη βρούμε πουθενά.
Αργότερα στου Αη-Λια
που θα ‘χουμε το πανηγύρι
θ’ ανέβουνε εδώ ψηλά
πολλοί από τους προσκυνητές
εμείς, εκείνη την ημέρα
δεν πάμε πέρα στις σπηλιές;
ΝΕΑΡΟΣ: Ναιαι… καλά το σκέφτηκες καρδιάμου
εκεί θα πάμε ομορφιά μου.
ΚΟΠΕΛΑ: Τι λες; Γυρνάμε στο χωριό;
Θα με ψάχνουνε θαρρώ.
[ Ο Ρίγκυ πέρναγε καλά
μάθαινε πράγματα πολλά
και… η καρδιά του αλλιώτικα
άρχισε να χτυπά
αλλά… εντελώς στα ξαφνικά
θυμήθηκε πως έπρεπε
πίσω να γυρίσει
γιατί οι άλλοι σίγουρα
θα ‘χαν ανησυχήσει.]
ΡΙΓΚΥ: Συγγνώμη, άργησα μπαμπά
ξεχάστηκα πραγματικά.
ΖΙΓΚΥ: Είδες που είναι η κουκουβάγια;
ΡΙΓΚΥ: Στη μεριά που ήμουν εγώ
γυρόφερνε μια νυφίτσα
κουκουβάγια όμως δεν είδα.
ΠΟΥΚ: Επιστρέφουμε παιδιά;
Προσοχή, μάτια ανοιχτά
και απαλή περπατησιά
μέχρι να πάμε στη φωλιά.
[ Γύριζαν ευχαριστημένοι
ήτανε όμως κουρασμένοι
πηγαίνανε αργά- αργά
και… όταν μπήκαν στη φωλιά
η νύχτα ήταν προχωρημένη
στην ησυχία παραδομένη.]

ΕΝΟΤΗΤΑ  ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΦΡΟΥΤΑ
Η αρχόντισσα της μπανάνας είμαι ‘γω
Ξέρω ότι στο κεφάλι μου φορώ
το πιο όμορφο καπέλο
που είναι γλυκό και θρεπτικό.
Πρέπει να κατηφορίσω
σ’ ένα ωραίο ίσκιο να καθίσω
την πραμάτεια μου να ακουμπήσω.
Και σήμερα πιστεύω τις μπανάνες μου
                            όλες θα τις πουλήσω.
Θα γεμίσει πάλι κόσμο η αγορά
θα ‘ρθουνε να ψωνίσουν και από τα χωριά
μελίσσια οι ανθρώποι
που έχουν πάντοτε κάποια δουλειά
και…
χρειάζονται ενέργεια πολύ.
Μια μπανάνα,  όλοι το ξέρουν
είναι δυναμωτική
γλυκιά απόλαυση, πολύ υγιεινή.
Όσο για μένα;
Μάθετέ το και αυτό:
Πολύ μου αρέσει μπανάνες να πουλώ!

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

Καλοκαιρινή νύχτα στον κήπο

Νάτο ψηλά πάνω στο κάστρο
έκανε βουτιά  εν’ άστρο!
- Δεν το είδα Πολυξένη
αφού είμαι απασχολημένη
πού καιρός να δω ψηλά
μπήκα σε κακό μπελά
τρίψε- τρίψε τραχανά
μου φωνάζει κι η Νανά
πως θέλει κι άλλο ανανά…
Δεν αντέχω βρε παιδιά
τέρμα, βγάζω την ποδιά.
Ααααχ…  ωραία η αιώρα
αυτή μου χρειαζόταν τώρα.
Φέρτε μου ένα μαξιλάρι
το μικρό, από το παζάρι
εγώ, εδώ θα κοιμηθώ
με την αυγή θα σηκωθώ.

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014


Πολύ ωραία η ομπρέλα που έβαλες Τασία.
δε βλέπω πια την υγρασία
εκείνη η γκρίζα του τοίχου πληγή
μ' 'εδιωχνε απ το μπαλκόνι στη στιγμή.
Τώρα με την ομπρέλα νιώθω αλλιώς
πορτοκαλί αντηλιά, ζεστό φως
με 10 ευρώ πόσα αλλάζουν...
ευτυχώς! 
Μη με φωνάζεις αν δε γίνει ο κολιός.

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Καλοκαιράκι, Καλοκαιράκι
με χταποδάκι στο ταβερνάκι
όλοι είμαστε πιο χαλαροί
το «διάβασε», το «άργησες», έχουνε ξεχαστεί
γυρίζουμε όλη μέρα εδώ κι εκεί.
Άλλη σειρά για τις βουτιές μέρα τη μέρα
φασαριόζες οι σανίδες στην εξέδρα
ευτυχώς,  λίγο πιο πέρα η αμμουδιά
είμαστε άτακτα παιδιά
δε μας θέλουν οι μεγάλοι κοντά.
Μακριά στ’ ακρωτήρι  αχνοφαίνεται ο φάρος
μέσα στη βάρκα σπαρταράει ένας σπάρος
δεν κάνει για την αγορά, είναι μικρός
τον… γυροφέρνει ένας γλάρος γκριζωπός
αυτός ορίστηκε  να είναι ο τυχερός.
Κάθε απόγευμα καρπούζι στην αυλή
η γιαγιά με τη μυγοσκοτώστρα σε… επιφυλακή
πάντα ζητάει κι άλλη βανίλια η μικρή μου αδερφή
ο πατέρας φτιάχνει το παραγάδι
κι εγώ… κανονίζω με ποιόν θα πάω στο λιμάνι.
Κάποιες φορές ξαπλώνουμε
βράδυ στην αμμουδιά
κοιτάζουμε τ’ αστέρια
δε λέμε και πολλά.
Καθένας κρυφός κυνηγός
με όπλο μια έτοιμη ευχή
για όποιο αστέρι με βουτιά τοξωτή
στον ουρανό επιθυμεί
άλλο τόπο να κατοικεί.

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014


Έλα μαμά, θέλω ξανά.
Πάντα όταν κάνουμε μυτούλες
όλη η αγάπη που έχω στην καρδιά
μαζεύεται στης μύτης μου την άκρη
και…..
με το άγγιγμα της μύτης της δικιάς σου
νιώθω σα να μπαίνω στην καρδιά σου.
Νομίζω…
Νομίζω κάτι περίεργο συμβαίνει
το είπε πάλι χθες όταν το κάναμε
                                       η θεία Τζένη
αλλάζω λίγο εγώ, λίγο εσύ
και… μεταμορφωνόμαστε.
Γινόμαστε δυο μούρες γελαστές
ίδιες και απαράλλαχτες.
Θέλω να το κάνουμε ξανά
η θεία Τζένη , αφού τη βλέπεις
                        έφερε τη μηχανή
είπε πως μόνο έτσι θα γίνει πιστευτή.
Έλα μαμά, βάλε μετά ηλεκτρική
έχω περιέργεια πολλή. 

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014






















Χέρια μέσα στα χέρια

ηθελημένα ενωμένα

Μια σπείρα όλο δύναμη 

κι' αγάπη

για ένα κοινό καλό σκοπό

να'ναι προορισμένη...

Μια επέκταση της κίνησης του σύμπαντος στη γη

                                                            μικρή αγαπητική

που ένωσε τα θέλω σε μια γροθιά σφιχτή.

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Για το…ΜΩΒ                                       

Την περασμένη Κυριακή
που πήγαμε στην εξοχή
μαζέψαμε πολλά ραδίκια
που είναι…λέει η μαμά
χόρτα..πολύ υγιεινά
και τρώγονται μόνο βραστά.
Εγώ…μάζεψα λουλούδια
αλλά… δε βρήκα και πολλά
γιατί…. όπως είπε η μαμά,
έχει ακόμα παγωνιά.
Περπάτησα όλη την πλαγιά
και έφτιαξα μία χεριά
από μικρά μωβ λουλουδάκια
που.. κρέμονταν πολλά μαζί
σ΄ένα  λεπτό μικρό κλαδί.
Πολλά μικρά λεπτά κλαδάκια
που είχαν πάνω μωβ ανθάκια
τα έφερα πίσω στο σπίτι
γυρνώντας απ΄την εξοχή
και ….ας είχαν λίγο μαραθεί.
Σε βάζο αμέσως τα΄βαλα
τους πρόσθεσα νερό
και αυτά…θεριέψαν, φούντωσαν
την ώρα που εγώ….
ήμουν στον κήπο κι΄εβαζα
στο…σκύλο φαγητό
Μετά….
ξάπλωσα στον καναπέ
και είδα μέσα στο μπουφέ
ότι είχαμε δύο βαζάκια
με μωβ ολόιδια λουλουδάκια
με αυτά που μάζεψα εγώ.
Ήταν όμορφα απλωμένα
και απαλά ζωγραφισμένα.
Εκεί που ήμουν ξαπλωμένη
στην κούραση παραδομένη,
γύρισα προς το τραπέζι
τα μωβ λουλούδια κοίταξα
και… σκέφτηκα πως τελικά…
με καμπανούλες μοιάζανε
και όμορφα ταιριάξανε
με τη μωβ μας τη μπερζέρα
και τη μωβ  παλιά κασέλα
που τη φυλάει η μαμά,
ενθύμιο από την προγιαγιά.
Και την Πέμπτη στο σχολείο
στην ώρα της ζωγραφικής,
να΄σαι εκεί για να με δεις.
Πολλά φύλλα θα γεμίσω
και…όσα λουλούδια ζωγραφίσω
με…ΜΩΒ μπογιά θα τα γεμίσω!!!!!

.