Φτιάχνουμε ήχους με τα κουτάλια, με τα πηρούνια με τα ταμπούρλα, με τη λεκάνη της μαμάς και το άδειανό μπουκάλι από το απορρυπαντικό. Παντού γύρω μας χίλια όργανα που τα σμίγουμε και βγάζουν ήχους.Και μετά, λύνουμε- ελευθερώνουμε το σώμα, ξεκλειδώνουμεσυναισθήματα.Γινόμαστε χορευτές και χορογράφοι, είμαστε δημιουργοί κίνησης συναισθημάτων. Οι χαρές μας, οι φόβοι μας, οι ανησυχίες μας, αλλά και οιαποτυπώσεις της πραγματικότητας(πουλιά και αυτοκίνητα, και αστέρια και καράβια),όλα τα ζούμε με την κίνηση την ατομική,την πρόσληψη τη μοναδική- ξεχωριστή. Και είμαστε πολύ χαρούμενοι κάθε φορά που το κάνουμε αυτό. Η μουσικοκινητική,μακάρι να γινόταν μισή ωρίτσα και στο λύκειο όπου τυγχάνει να εργάζομαι.Θα ήταν ένα φάρμακο για τα παιδιά, ένα διάλειμμα για άπλωμα του σώματος και της ψυχής τους