Από τη σειρά ΧΡΩΜΑΤΟΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ

….στην πλατεία

Σκόρπισ’ η γιαγιά πολλά  ψωμιά
τρίμματα, κομμάτια μεγάλα, μικρά
πού κρύβονταν ως τώρα τα πουλιά;
περιστέρια... δες τα πώς τρώνε λέει η μαμά
κι εγώ, κάθομαι πλάι της πάλι στο παγκάκι
σα… ν’ άλλαξα σ’ ένα λεπτό
τι νόστιμο είναι το κολατσιό!
Στο σχολείο μου φάνηκε στεγνό
μια μπουκιά έφαγα απ’ αυτό.
Τώρα το κρατάω στο χέρι μου σφιχτά
άνοιξε η όρεξή μου ξαφνικά.
Τι γρήγορα που τρώνε τα πουλιά!
Φτερά που ανοίγουν και κλείνουν βιαστικά
χρώματα χίλια στα μάτια μου μπροστά
χρώματα που αλλάζουν με την κάθε μου ματιά
άλλο το πέταγμα, άλλη η ζωγραφιά.
Άσπρη και μαύρη φορεσιά κάθε πουλί
πόσα διαφορετικά τα γκρι!
και… εκεί που σπάει συνέχεια το κεφάλι
          εκεί που δένει με το σώμα το παχύ
          όταν αρπάζει απ’ τα πλακάκια το ψωμί,
ανακατέματα φτερά, και ροζ και γκρι
μωβ, πράσινα και μπλε και βιολετί.
Γύρισα σπίτι και έχω λίγη ώρα
μέχρι να έρθει κι ο μπαμπάς απ’ τη δουλειά
πάω να φτιάξω στο δωμάτιό μου
περιστέρια με χρώματα πολλά
αφού…..
κάθε περιστέρι
έχει ένα κολιέ δικό του περασμένο στο λαιμό.
Γι’ αυτό… λίγο θα παιδευτώ.
Τα βιολετί, τα φούξια ή τα μενεξεδί
πολλά χρώματα πράσινα και κάποια καφετί
για… τα φτερένια τα κολιέ.
Γραμμές κοφτές στα ενώματα
μαζί με τα’ άλλα χρώματα
και… αυτά, γίνονται μοναχά
με… χρωματομπερδέματα.
Ξέρω εγώ από αυτά.