Τώρα με βλέπω σ' εκείνη την παλιά εποχή
είμαι με τον πατέρα μου μαζί
περιμένουμε τον κύριο λογιστή.
Είναι με κάποιον άλλο κύριο αυτή τη στιγμή.
Εδώ, σε αυτό το δωμάτιο το σκοτεινό
βιβλία και χαρτιά ένα σωρό
και από ένα " οχι" δυνατό και θυμωμένο
που βγήκε απ το δωμάτιο το διπλανό
φοβήθηκα, ταράχτηκα κι εγώ.
Δεν πέρασε ένα λεπτό
και βγαίνοντας ο κύριος που ήταν στο γραφείο
είπε: "λεφτά, λεφτά, λεφτά
δεν αντέχω άλλο πιά"
και χτύπησε την πόρτα δυνατά.
Περιμέναμε λιγάκι, χτύπησε ένα κουδουνάκι
ακολούθησα κι εγώ το μπαμπά
ήρθε η δική μας η σειρά.
Ο Mr Bean μου φάνηκε γέρος πολύ
είχε κάτασπρο μαλλί
ήταν χωμένος σαν κρυμμένος, πίσω απ το γραφείο
κι είπε, κοιτώντας το μπαμπά μου:
"τουουους... λάδωσα στο τελωνείο."
Άστραψε η μούρη του μπαμπά μου με τη μια
αλλά με το που είπε ο λογιστής ο Mr Bean
θα... χρειαστούν κι άλλα λεφτά
θύμωσε ο μπαμπάς μου ξαφνικά
είπε:" λεφτά, λεφτά, λεφτά
δεν αντέχω άλλο πιά".
"Θα φτιάξω άλλα παραστατικά
φτου κι απ την αρχή, πολλή δουλειά

 ρισκάρω, ξέρετε παρανομώ
θέλω κι εγώ γι αυτό να αμειφθώ."
είπε με  σιγανή φωνή ο λογιστής
και όταν τα' λεγε αυτά, μάζεψε η μούρη του πολύ
γέμισε γραμμές το μέτωπό του
 έσκυψε κι άλλο πάνω στο γραφείο
και άνοιξε ένα χοντρό βιβλίο.
Έβγαλε το πορτοφόλι ο μπαμπάς
μέτρησε πολλά λεφτά
τα έσυρε ανάμεσα από τα χαρτιά.
Αμέσως ..., άλλαξε η όψη του λογιστή
έγινε χαρούμενος πολύ.
Μου' κανε γκριμάτσα φιλική
ψεύτικη όμως, πονηρή
κι είπε: το καλύτερο παιδί
σαν έρχεσαι στο λογιστή
φέρε το κι αυτό μαζί.