Νεράιδα κι αγγελος μαζί
μ' ονοματίζεις όπως θες εσύ.
Εγώ.....
κάθε Χριστούγεννα την ίδια αποστολή.
Το βράδυ αργά ανοίγω τ' ασημένια μου φτερά
και... κάνω μια γυροβολιά
ραντίζω όλα τα στολίδια
ανακατεύομαι με τα βιβλία, με τα παιχνίδια...
ασημόσκονη με το ραβδάκι μου σκορπώ
και... λαμπυρίζουν στο σκοτάδι το πυκνό.
Ως και του δέντρου τα λαμπιόνια
συμφωνούν μ' αυτό.
Τη δόξα και τη λάμψη τους
ξέρουν, δεν την υποτιμώ
ίσα- ίσα λένε, ασήμι και χρυσό
κάνουν το σκηνικό μαγευτικό!
Και... το πρωί πάντοτε στο κλαδάκι μου ξανά
δεν είναι ανάγκη να με ψάχνουν τα παιδιά.