οικογενειακές ιστορίες (για παιδιά 4-5 ετών)

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η μαμά δεν πηγαίνει στο Σούπερ Μάρκετ
δεν πλένει το μπαλκόνι
δεν σκουπίζει με την ηλεκτρική
ούτε κάθεται στο πάτωμα μαζί μου να παίξουμε
γιατί μετά δεν μπορεί να σηκωθεί.
Τώρα που έχει το μωρό στην κοιλιά της η μαμά
δεν πρέπει να κουράζεται είπε ο γιατρός.
Γι αυτό βοηθάει στις δουλειές ο μπαμπάς.
Εγώ έχω στο δωμάτιο τα παιχνίδια
όχι σε όλο το σπίτι σκορπισμένα.
Και το βράδυ, εγώ τα βάζω στα καλάθια.
Σίγουρα είναι κουρασμένα σαν και μένα
θα θέλουν και αυτά να κοιμηθούν.
Η μαμά κάθεται στο σαλόνι.
Διαβάζει, ακούει μουσική…
Είναι πολλή ώρα ξαπλωμένη στον καναπέ
αλλά αφού δεν κοιμάται
ευτυχώς παίζουμε μαζί.
Κάνουμε παζλ, συναρμολογούμε ανθρωπάκια, ζωάκια
και… όταν βαρεθούμε με αυτά
παίρνουμε το αγαπημένο μου. Φιδάκι.
Τα ζάρια κάνουν σκανταλιές
όλο ανεβοκατεβαίνουμε σκάλες
που ευτυχώς, λέει η μαμά, είναι ζωγραφιστές.
Ξέρω. Για τον εαυτό της το λέει αυτό.
Εγώ, χαίρομαι να ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες τις αληθινές
αλλά δίχως να με πιάνουν από το χέρι.
Και στο φιδάκι, μόνο να ανεβαίνω θέλω σκάλες.
Γιατί, όταν πρέπει να κατεβώ
πάω πάλι μακριά από το 100.

Το βράδυ με τη μαμά διαβάζουμε
ένα βιβλίο για τα φρούτα και τα λαχανικά
που μου έφερε δώρο η θεία Γεωργία στη γιορτή του μπαμπά.
« Οι ιστορίες του μανάβη του Σάκη».
Αυτό το βιβλίο μου αρέσει πάρα πολύ
γιατί η μαμά κάνει το Σάκη με τη δικιά του τη φωνή
ίδια, σαν τη φωνή του μανάβη που περνάει στο δρόμο
κάτω από το σπίτι μας
που τον ακούμε το πρωί.
Εγώ, δεν ξέρω πώς τον λένε αυτόν τον μανάβη, τον αληθινό
δεν άκουσα ποτέ το όνομά του. Ακούω μόνο που φωνάζει:
« Ελάτε!!! Λάχανα, κουνουπίδια, κρεμμύδια, πατάτες ,πράσα, ντομάτες, όσπρια βραστεράάά…» ( δις)ξανά και ξανά.
Πάντως, όταν η μαμά διαβάζει το βιβλίο: « Οι ιστορίες του μανάβη του Σάκη», εγώ διασκεδάζω. Γελάω με τη μαμά.
Ακούω πάλι να φωνάζει ο μανάβης ο Σάκης,
αλλά κάτω από το σπίτι μας
ο μανάβης ο αληθινός δεν περνά.
Πήρε τη φωνή του και την έδωσε στο Σάκη η μαμά!!!
χα! χα! χα! Χα!...
Σήμερα, όταν τελείωσε το βιβλίο, ρώτησα τη μαμά:
« Ακούει η μπεμπούλα μέσα στην κοιλιά τον Σάκη τον φωνακλά;»
- «Ναι!» μου είπε, « Βέβαια! Γελάει, χαίρεται όπως εσύ και το μωρό!»
-Ααααχ  μπεμπούλα μου της είπα και τη χάιδεψα.
Και ας μην την ξέρω. Και ας μην την έχω δει.
Χάιδεψα της μαμάς μου την κοιλιά

Πάντως αυτό το βιβλίο μου αρέσει πάρα πολύ γιατί
είναι σα να έγινε Σάκης ο μανάβης ο αληθινός.
Είναι σα να έγινε Σάκης και μανάβης αληθινός η μαμά μου.
Αυτή έδωσε τη φωνή του μανάβη του αληθινού
στον Σάκη, το μανάβη του βιβλίου.
Πώς τα κατάφερε! Θέλω να το κάνω και εγώ.
Και… αφού λέει η μαμά ότι χαίρεται το μωρό όπως εγώ
εγώ, θα διαβάζω στην αδερφή μου το βιβλίο αυτό.
Σε λίγο καιρό.
Έτσι, όπως μας το διαβάζει τώρα η μαμά μου,
Θα φωνάζω…
«Ελάτε!!! Λάχανα, κουνουπίδια, κρεμμύδια, πατάτες, πράσα,
ντομάτες, όσπρια βραστερά!!! ( δις) ξανά και ξανά.
Θα περνάει όμως ο μανάβης κάτω από το σπίτι μας;
Θέλω να περνάει, μέχρι να μεγαλώσω λίγο
να μάθω να διαβάζω, να αλλάζω τη φωνή μου
να με ακούει και να γελάει η αδερφή μου!