Ένα παραμύθι θα σας πω

που το 'βγαλα φευγάτο, αερικό...

εκεί πάνω στο χτίσιμο, που του 'δινα μορφή

με τη βασίλισσα νύχτα όνειρα να φτιάχνει

με σύνεση , με επιμέλεια περισσή να τα μοιράζει

ν' αφήνουνε σημάδια, μηνύματα στους κοιμισμένους

να δίνουν θάρρος σε δειλούς

χαρά σε λυπημένους

γιατρειά ταχιά σε άρρωστους

δίκιο σε προδομένους

με σκούντηξε η λογική

και μου 'πε κάνε κράτει

κάποιοι χρειάζονται φοβέρες, απειλές

είναι παράνομοι,ψεύτες, υποκριτές

πικραίνουν αλλωνών καρδιές....

Η βασίλισσα νύχτα

τότε μόνο θα 'ναι καλή

σαν είναι δίκαιη, 

δώσ' της ρόλο δικαστή.

Αναθεώρησα λοιπόν, 

ξέρει είπα η λογική

μέσα στο παραμύθι πρέπει να' χει θέση και αυτή.

ΈΒΑΛΑ τη βασίλισσά μου να ...το ξαναδεί

στα όνειρα που φτιάχνει και μοιράζει

να είναι από δω και πέρα πιο προσεκτική.

Αυτή, πρόθυμα, γρήγορα, έκανε την αλλαγή

γύρισε τις σελίδες του παλιού παραμυθιού

παλιές και νέες λέξεις και εικόνες στροβιλίστηκαν παντού

μηνύματα, όνειρα- σημάδια, τώρα κάθε λογής

για τα καμωμένα των ανθρώπων και για τις πεθυμιές

μ' έπιασα να κατέγραψα ακόμα και ποινές....

Το νέο παραμύθι που το 'βγαλα φευγάτο , αερικό

γεμίζει με όνειρα κάθε βραδιά

κι' αδειάζει τη μέρα

φεύγουν τα γράμματα σαν τα πουλιά

μα όταν πυκνώσει το σκοτάδι, απ' την αρχή ξανά.

Ε.Π.