ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Ι Α Τ Ι Κ Ο

7 πρόσωπα   (5 Καλικάντζαροι και 2 παιδιά) 

Σκηνικό: Μέσα σε κουζίνα, 4 ξωτικά με κόκκινα σκουφάκια και πράσινα κολάν και καλτσάκια
ανακατεύουν μελομακάρονα και κουραμπιέδες, μετακινούν βάζα, ανοίγουν συρτάρια.
Φυσάνε τη ζάχαρη το ένα πάνω στο άλλο και γελούν
ένα φοράει τα γαντάκια ενός παιδιού και λέει:

Μπιγκό: θα τα πάρω
μου αρέσουν πολύ
Γκότζο: Τι λες; Μπιγκό;
εδώ ήρθαμε μόνο για φαγητό
Μπιπ: Και για ν΄ανακατέψουμε ρίζι με τραχανά
και όλα τα ζυμαρικά!
Τζίνα:Και... για να γαργαλήσουμε τα παιδιά!
Μπιγκό: χιχιχι χι χιχι τι ωραία που περνάμε!
Όλα εδώ μοσκοβολάνε!
Μμμμμ!!!ελάτε!δείτε εδώ!
Μπαλίτσες τρουφάκια, ένα βουνό!
Έχουν και ζάχαρη άχνη! Ποπό!
( έρχεται με φόρα ο Μπιπ)
Μπιγκό: Σιγά Μπιπ,πρόσεξε γιατί
άμα χαλάσει το βουνό
θα νομίσουν οι άνθρωποι πέρασαν ποντικοί
θα πετάξουν τα τρουφάκια
είναι κρίμα να μη φάνε τα παιδάκια
Μπιπ: βόηθα με Τζίνα να φτάσω ένα από τα ψηλά
( του σπρώχνει ένα σκαμπό και σκαρφαλώνει ο Μπιπ)
άααα!! τέλεια! Ελάτε όλοι εδώ!
Μμμ!!! φίλοι μου τα τρουφάκια
είναι το τέλειο γλυκό για καλικαντζαράκια
μικρούλικα , μαλακά και πάρα πολλά
Τζίνα:χιχιχι με 5-6 από αυτά
εμείς θα είμαστε μια χαρά
κι η νοικοκυρά με τόσα γλυκά που έχει φτιάξει
ούτε που θα θυμάται το βουνό ως πού είχε φτάσει.

Αφηγητής στο πλάι
ένα ξωτικό παππούς:
Κρυφτείτε!!!! κρυφτείτε!! ακούω θόρυβο. Κάποιος έρχεται με φακό.

(κρύβονται τα καλικαντζαράκια)

Μπα; Τι γυρεύουν τα μικρά τέτοια ώρα εδώ;

(Μπαίνουν στην κουζίνα στα σκοτεινά με φακό δύο μικρά και φορώντας πυζάμες.)

Μαρία: Εγώ θέλω κουραμπιέ. Εσύ;
Γιώργος:Εγώ θα φάω τρουφάκια.

(σκόνταψε η Μαρία στο σκαμπό)

Σσσσσ μην τους ξυπνήσουμε Μαρία
έλα, σβήσε το φακό
η γρίλα είναι ανοιχτή
και η νύχτα έξω φωτεινή..
Μαρία: Ναι! Φωτίζονται τα χιονισμένα μας γλυκά βουνά!
Γιώργος: Να , πάρε μια πετσέτα και εσύ       ( αφού πήρε δύο πετσέτες από ένα συρτάρι)
δεν πρέπει να λερώσουμε,
η ζάχαρη σκορπάει, παντού κολλάει (στρώνουν μπροστά τις πετσέτες τους και τρώνε)
μετά θα τις πάρουμε επάνω
θα τις τινάξουμε αύριο στα κρυφά
και.... ούτε γάτα ούτε ζημιά.
( χιχιχι τρώνε και χιχιχι γελούν)

( κάποιο καλικαντζαράκι μετακίνησε ένα βαζάκι που ήρθε στα πόδια της Μαρίας.
Η Μαρία τρόμαξε και έβαλε φωνή.)

Μαρία: Αχ Παναγίτσα μου, μανούλα μου, τι ήταν Γιώργο αυτό;
Πώς ήρθε στο πόδι μου το βάζο με το γλυκό;
πάμε να φύγουμε. Φοβάμαι.
Γιώργος:Μην είσαι κουτή.
Εσύ κάτι θα κούνησες εκεί κάτω Μαρία
έλαααααα, μην κάνεις φασαρία
Μαρία:Δεν κούνησα τίποτε εγώ.
Τα πόδια μου κάτω ούτε που τα πατώ.
Γιώργο μήπως είναι η γάτα εδώ;
Γιώργος: Ωωωωχχ φοβιτσιάρα... πάψε , φέρε μου το φακό
δεν θα με κάνεις και μένα να φοβηθώ
μάζεψε την πετσέτα σου και ακολούθησέ με,
και όχι τίποτε άλλο, τις φωνές της μαμάς βαριέμαι.
( έφυγαν τα μικρά και ξαναβγαίνουν τα καλικαντζαράκια γελώντας)

Μπιγκό: Χιχιχιχιχιχι!
Τώρα μπορούμε να φάμε και αυτά που έπεσαν απ' τα παιδιά.
Μες την τρομάρα τους γέμισαν κάτω τρίμματα
χιχιχιχι το κόλπο με το βάζο
από τα παλιά μας παιχνιδίσματα ...

Τζίνα: Εγώ θα πάω επάνω το φόβο τους να σβήσω
μ' ένα γαργαλητό από του σκούφου μου τη φούντα στην πατούσα τους θ΄αρχίσω

χώρα όλο λίμνες και πολύχρωμα πουλιά και όμορφα σπίτια θα στήσω
κι μ αερόστατο απ' τα ψηλά μαζί τους τ' όνειρο θα ζήσω.