Η τσαγιέρα

Εκείνη την τσαγιέρα εκεί
τη βάφτισα λυχνάρι...

τα παραθύρια άνοιξα
για να' μπει το φεγγάρι.
Σαν το 'δα που χαμήλωσε 
μέσα στο περιβόλι......
νεράιδες θα το κάλεσαν
είπα με το μυαλό μου
διψάσανε και ήρθανε να πιουν εδώ νερό
και γύρω απ'το πηγάδι μας,σαν τον παλιό καιρό
στήσαν ξανά χορό, δίχως να πιάνονται, κυκλωτικό.
Θροϊσματα περίεργα σε κάποιες φυλλωσιές
ήχοι τρεχούμενου νερού,ψιθυριστές λαλιές...
Μακρυμαλούσες κόρες, κρύβομαι δεν θα βγω
φοβάμαι γιατί παίρνετε τ' ανθρώπου το μυαλό
ένα μονάχα θέλω, αυτό μόνο ζητώ
τη χάρη του χορού σας,ρίξτε μου στο λυχνάρι
και όταν του το γυρεύω,χατήρια να μου κάνει!