Ο Θεράπων και η Κοκό

 Ο Θεράπων και η Κοκό

Είναι ένα ποντικάκι
τ' όνομά του είναι Κοκό.
Σ' ένα ελαιοτριβείο 
που είναι πολλά χρόνια κλειστό
μένει με την οικογένειά της η Κοκό,
πέντε αδέρφια, η μαμά της, ο μπαμπάς,
ένας παππούς, μία γιαγιά,
θείες, θείοι και ξαδέρφια.
Και μεγάλα και μικρά.
Όλοι στο ελαιοτριβείο
είναι τριάντα επτά
και σε λίγο θα γινούνε πιο πολλοί
ανάλογα πόσα μωράκια
είναι μέσα στην κοιλιά
της θείας της Κοκό, της Νίας.
Ο γιατρός τους ο Θεράπων το έχει πει: 
"Σε ένα μήνα Νία το πολύ
θα κρατάς τα παιδιά σου αγκαλιά.
Πάλι θα 'ρθεις στα κιλά σου
θ' αλλάξει η περπατησιά σου"

Όλοι εμπιστεύονται τον γιατρό τους.
Ό,τι λέει , το βρίσκουν μπροστά τους.
Τα φάρμακα που δίνει και οι συμβουλές
νικούν αρρώστιες πολλές.

Να... πριν δύο χρόνια θα ήταν
που σταμάτησε να πίνει η Κοκό
γάλα από τη μαμά της
και άρχισε να τρώει
τυριά, αλλαντικά και άλλα φαγητά.
Αυτό κάνουν όλα τα ποντικάκια αλλά
με την Κοκό κάτι πήγε στραβά.
Ο Θεράπων ήταν σίγουρος.
Κάποια τροφή ενοχλούσε την Κοκό
αφού είχε προβλήματα εντερικά
και έβγαζε σπυράκια στα χέρια,
στο πρόσωπο, σε όλο της το σώμα.
Αυτά ήταν σημάδια ανησυχητικά.
Ξύνονταν η Κοκό
κι αφού της έκοβαν τα νύχια συχνά
τρίβονταν σε τοιχους, σε ξύλα
όπου έβρισκε γωνιά.
 Δεν μπορούσε να ησυχάσει 
να σταθεί σε μια μεριά.

Με  μια εξέταση λοιπόν, σε ένα λεπτό
μόνο από το σάλιο της Κοκό
ο Θεράπων βρήκε την αιτία.
Η Κοκό είχε στα γαλακτοκομικά αλλεργία
και η θεραπεία ήταν μόνο μία
έπρεπε όμως αμέσως να αρχίσει.
Αυτή η αλλεργία θα την εμπόδιζε να αναπνεύσει
μπορούσε και η ζωή της ακόμα, να κινδυνεύσει.
" Για τρεις μήνες Κοκό " είπε ο Θεράπων
και γύρισε προς τη μαμά της:
"Δεν θα βάλει στο στόμα της γιαούρτια, τυριά
και φαγητά, γλυκά που έχουν γάλα.
Μπεσαμέλ; Σουφλέ; Απαγορευτικά."
"Τι κρίμα! Πόσο της αρέσουν!" σκέφτηκε η μαμά της,
πολλά φαγητά έχουν τελικά γαλακτοκομικά.
Η Κοκό με τη βοήθεια της μαμάς της
επειδή δεν ήξερε πού κρύβονται
σε όλα τα φαγητά
το γάλα, το βούτυρο, τα τυριά
έτρωγε ό,τι είπε ο γιατρός.
Ψάρι, κοτόπουλο, φρούτα , λαχανικά
και έπινε ένα αμυγδαλόγαλα ,ευτυχώς γλυκό
που μοιάζει με το γάλα το κανονικό
που έχει ασβέστιο και αυτό.
Ναι. Λιγουρεύονταν τυριά, κρέμες, γλυκά
όμως.... δεν χάλασε τη δίαιτα η ποντικούλα
Γρήγορα σταμάτησε να πονάει η κοιλιά της.
Στην αρχή ξεκοκκίνησαν , μετά μαύρισαν κάπως τα σπυριά της,
ώσπου εξαφανίστηκαν τελικά.
Όλα αυτά δεν έγιναν με τη μία. Έγιναν σιγά-σιγά.
Καιαιαι... το σπουδαίο; Τέρμα η φαγούρα.
Βασανίζονταν καιρό η καημενούλα.

Μετά από τους τρεις μήνες
πάλι για εξετάσεις στο γιατρό η Κοκό.
Το τεστ σάλιου βγήκε αρνητικό.
Το είδε στο προσωπάκι, στο σώμα της ο Θεράπων
το περίμενε το αποτέλεσμα αυτό.
Της χαμογέλασε. Είπε: "Πάμε καλά Κοκό"
και έδωσε καινούργιες οδηγίες στη μαμά της.
Μία δίαιτα για ένα μήνα ακόμα
που θα έχει και γαλακτοκομικά
μόνο όμως μαγειρεμένα. Ψητά ή βραστά.

Όλα πήγαν καταπληκτικά.
Η Κοκό έτρωγε με όρεξη ό,τι της έδινε η μαμά της .
Κανένα ανησυχητικό σημάδι
με πόνους, με φαγούρες, με σπυριά.
Νίκησε την αλλεργία η Κοκό.
Είχε βοήθεια από τη μαμά της.
Είχε  τον Θεράποντα γιατρό.

Τώρα είναι μια ποντικούλα 4 χρονών
τρώει ό,τι θέλει, δεν την ενοχλεί τίποτε πια 
και έχει αδυναμία στα φιογκάκια
με κρέμα γάλακτος και με τυριά
βρίσκουν  μπόλικα ταψάκια
μισογεμάτα, μισοαδειανά
πουουού;;;; μα στα σκουπίδια φυσικά.


Αφιερωμένο στην εγγονή μου τη Ζωή
και σε όλα τα παιδάκια που είχαν ή μπορεί να εμφανίσουν
αλλεργία στα γαλακτοκομικά.

Ο γιατρός Θεράπων της ιστορίας είναι μεταφορά της φιγούρας  φίλου γιατρού  με  αυτό το όνομα.

Στον πόλεμο βοηθός

 Στον πόλεμο βοηθός.

Σήμερα στο μεσημεριανό
με το που έβηξε ο μπαμπάς
η μαμά δεν αντέδρασε όπως παλιά.
Έχει λίγο καιρό
που τα έκοψε τα πολλά- πολλά.
Πες ο ένας, πες ο άλλος
τα πολλά -πολλά έφερναν τσακωμό, βρισιές
και αμίλητοι κοιτούσαμε εμείς
τρέμαμε μην έρθουν και στα χέρια
αλλά ευτυχώς το τέλειωνε ο μπαμπάς
που έφευγε, πήγαινε να ξαπλώσει
μισοφαγωμένος ή και δίχως να βάλει στο στόμα του μπουκιά.
Μετά η μαμά, μέσα στα δάκρυά της,  έλεγε:
" Συγγνώμη, σας αναστατώσαμε παιδιά"

Μετά την εγχείριση νομίζω πως άλλαξε 
της μαμάς η συμπεριφορά.
"Ααααχ το τσιγάρο". Αυτές τις λέξεις ξεστομίζει μοναχά.
Καιαιαι αυτό το αααχ με πόνο, με αγανάκτηση, με θυμό,
με τιμωρία και παρακαλετό και αγάπη μαζί, για τον μπαμπά.
Πώς χωράνε όλα τα μέσα της σε μια λέξη  τόσο μικρή;
Πώς φανερώνονται όλα τόσο γρήγορα στα μάτια της
και σε όλες τις κινήσεις που κάνει;
Πάντως και αυτές οι λίγες λέξεις της
επηρεάζουν τον μπαμπά.
Δεν θυμώνει όμως όπως παλιά. Όχι. Δεν αντιδρά στα λόγια της.
"Το παλεύω" , τον άκουσα που είπε κάποιες φορές.
Μόνο αυτό. Στεναχωριέται.
Θα έρχονται στο μυαλό του και τα λόγια του γιατρού.
" Να πολεμήσεις μόνος σου τον εχθρό
που μπαίνει στα πνευμόνια σου σιγά- σιγά.
Το κάπνισμα σκοτώνει.
Σου κλέβει τη ζωή."
Αυτά τα λόγια του γιατρού
τα είδαμε γραμμένα εγώ με τη Ναυσικά
κάτω από τις οδηγίες για τα φάρμακα του μπαμπά.
Αυτά τα λόγια εμένα κάτι μου θύμισαν
με την πρώτη που τα διάβασα.
Έτρεξα στο συρτάρι που είναι τα τσιγάρα.
Πήρα το πακέτο. Ναι. Μία εικόνα ενός αρρώστου
και προειδοποιήσεις, συμβουλές για τους καπνιστές.
" Σταματήστε το κάπνισμα
συνεχίστε να ζείτε για τα αγαπημένα σας πρόσωπα"
"Ο καπνός του τσιγάρου
περιέχει πάνω από 70 ουσίες
οι οποίες είναι γνωστό
ότι προκαλούν καρκίνο"
"Το κάπνισμα σκοτώνει".

Ας είπε στον μπαμπά μου ο γιατρός
να πολεμήσει μόνος του τον εχθρό.
Εγώ, θα τον βοηθήσω στον πόλεμο αυτό.
Θα είμαι πιο πολλές ώρες μαζί του
θα του ζητάω να κάνουμε δύσκολα μαθηματικά
να παίζουμε πιο πολύ
θα καταλάβει πως τον χρειάζομαι
θα του λέω ότι τον αγαπώ.
Καιαι κάθε φορά που ετοιμάζεται ν' ανοίξει το πακέτο
όταν είμαστε μαζί
θα του προσφέρω μία καραμέλα ειδική
- πολύ βοηθητική μου είπε ο φίλος μου ο Περικλής-.
Θα αγοράσω από το φαρμακείο ένα κουτί.
Αυτές οι καραμέλες βοήθησαν να κόψει 
το κάπνισμα ο μπαμπάς του
και μετά από εννέα χρόνια ξαναφόρεσε
τα παπούτσια τα ποδοσφαιρικά του!