Ο Αφελής κόρακας

Ο Αφελής κόρακας

ΚΟΡΑΚΑΣ :

 Πέταξα γρήγορα να βρω

 ένα μέρος να κρυφτώ

για να φάω το τυρί

....που άρπαξα από την αυλή

όπου είχαν πανηγύρι

για το γάμο του Αργύρη.

Συγγενείς και συμπεθέροι

ήτανε οι καλεσμένοι

τρώγανε, χορεύαν, πίναν

και χαμπάρι δεν με πήραν.

Τι πολλά ήταν τα φαγιά!!!

και ήταν όλα απλωτά

απάνω σε λευκά πανιά.

Κρέατα, αλλαντικά

πίτες και ζυμαρικά.

Οι πιατέλες τα τυριά,

σε μιά απόμερη γωνιά.

Έτσι...μπόρεσα να πάρω 

απ΄αυτά...το πιό μεγάλο!

Να΄μαι εδώ κρυμμένος τώρα

για να φάω το τυρί

που πεθύμησα πολύ.

Ξαφνικά προβάλλει εμπρός μου

η αλεπού η κυρά- Μαριώ

και...μου λέει ευγενικά

και πολύ...πολύ γλυκά.

ΑΛΕΠΟΥ:

Κόρακα καλέ μου φίλε

σε έψαχνα από το πρωί

γιατί έχουμε....γιορτή!!!

ΚΟΡΑΚΑΣ;

Γιορτή;;;...τι γιορτή;;;

ΑΛΕΠΟΥ:

Ναι!...ναι!!!...γιορτή!!!

απαγορεύουν το κυνήγι

σε τούτη την περιοχή

Όλα τα ζώα εχαρήκαν

με την απόφαση αυτή.

Θα...ετοιμάσουμε λοιπόν γιορτή

και...θέλουμε τραγουδιστή.

Πέρυσι, που είχε γίνει 

το συνέδριο των πουλιών...

μόνο...η δικιά σου η φωνή

μου΄κανε εντύπωση πολύ.

Ήταν....η πιό ξεχωριστή 

και...όσο πρέπει βροντερή.

Μόνο...για πες μου ...το μπορείς

όπως παλιά να...τραγουδείς;

αν ...εχάθηκε η λαλιά σου

τότε θα ψάξω για να βρω,

...άλλον τραγουδοποιό.

και....άκου....

Περιμένω εδώ για λίγο

πολύ χρόνο δε σου δίνω

αποφάσισε νωρίς,

να μου πεις εάν θα΄ρθεις.

ΚΟΡΑΚΑΣ:

Εγώ...φοβήθηκα πολύ

μη βρουν...άλλον τραγουδιστή.

Μ έπιασε πείσμα τρομερό

και...άρχισα να τραγουδώ.

Κι όπως εφούσκωσα πολύ

να βγει η φωνή μου δυνατή

μου΄πεσε κάτω το τυρί.

Το άρπαξε η πονηρή

και..έτρεξε για να κρυφτεί.

Τώρα..κάπου μακριά

αυτή....τρώει τη λιχουδιά

και σε μένα μοναχά

έμεινε η .....μυρωδιά!!!

Αχ!!...θυμάμαι η μαμά μου

όταν...ήμουνα μικρός

μου΄λεγε καμιά φορά :

παιδί μου...πρόσεχε καλά!!

τα παινέματα συχνά

είναι απάτη...πονηριά

και τα χρησιμοποιούν πολύ

κάποιοι...που...χαμογελούν

και...πολύ γλυκά μιλούν.

Αχ!..Αχ!!

Ήμουν αφελής πολύ,

πίστεψα την πονηρή

και αυτό το πάθημά μου

έγινε το μάθημά μου!!!!!