Σήμερα με το διακανονισμό που έκανα στη ΔΕΗ
αισθάνθηκα μέσα μου ντροπή.
Είπα, πως για την κατάσταση αυτή
φταίω κι εγώ. Την έχω αποδεχτεί.
Τουλάχιστον να 'χαμε ζεσταθεί...
Ξέχασες; μες τις κουβέρτες ήμασταν κουλουριασμένοι
η γιαγιά με το κασκόλ κοιμόταν η καημένη.
Φοβάμαι, δεν θα προλάβουμε να ξεχρεώσουμε.
Δεν θα χρειαστεί 20 φορές το κλιματιστικό;
Θα βράζουν τα τσιμέντα σε λίγο καιρό
άσε που άμα με πιάσει το αναπνευστικό
θα θέλουμε λεφτά για φάρμακα μπορεί και για γιατρό.
Βρε Τασία,... δεν την κάνουμε από 'δω;
Δεν πάμε φέτος ένα Σαββατοκύριακο σ' ένα νησί εδώ κοντά;
Κάπως μου γυρίσαν τα μυαλά.
Βλέπω , μαράζωσαν και τα παιδιά
όλη μέρα με τα τάμπλετ και τα κινητά
ξέχασαν να μιλάνε και να ακούν. Πραγματικά.
Πάμε;... Πάμε να κάνουμε μια αναγνώριση εδάφους Τασία;
Θέλω ν' αλλάξουμε ζωή.
Καθαρός αέρας, ψάρεμα, ξυλόσομπα, κηπάρι
αφού... και στη δουλειά απ' ότι βλέπω, θα μας δώσουνε  "ποδάρι".
Κάτι θα κάνουμε. Θα το παλέψουμε.
Δυο ζωντανά, ένα χωραφάκι, και όλα κοντά.
Μετρό, τρόλευ ,λεωφορεία
άστα να οργώνουν την Αθήνα.
Εμείς εκεί, θα οργώνουμε τη γη.
Πόση μετακίνηση πια σ' ένα μικρό νησί;
Στην Αίγινα; Στον Πόρο; Στην Τήνο; Στο Αγκίστρι; Στη Τζιά;
Πες μου; πού θες Τασία;
Παντού έχει σχολεία.
Θέλω φεγγαράδες σε ακρογιαλιά
Θέλω να παρατήσουν τα παιδιά τα κινητά
Θέλω από ξυλόσομπα ζεστασιά
Θέλω θαλασσινό αγέρι να μου ανακατέψει τα μαλλιά
Θέλω...
Θέλω...
Θέλω να σταματήσω να δίνω στη ΔΕΗ τόσα λεφτά!!!!!!!!!!!