Γαλάζια πεταλούδα

 

Γαλάζια πεταλούδα

Έφταιξε που η θάλασσα
θύμωσε ξαφνικά;
Έφταιξε που είμαστε πολλοί
στη λέμβο στοιβαγμένοι;
Έφταιξε που ήταν νύχτα
και οι διασώστες άργησαν
τόσο πολύ να ΄ρθουν;
Δύο μεγάλους και δύο παιδιά
τους κράτησε η θάλασσα
δεν βγήκαν στη στεριά

Τέσσερις μήνες πέρασαν
που έφυγε η μικρή μου.
Μες σε νερά να κατοικεί;
Πουλί έγινε του δάσους;
Μήπως αγριολούλουδο
μ' αφροντισιά π' απλώνεται
γύρω από εκκλησάκι;
Μη με τ' αγέρι φίλιωσε
και το μαντήλι που 'χασα
αυτή το 'χει παρμένο;
Ο λογισμός δε μ' άφησε
άλλο ν' αναρωτιέμαι.

Ψυχή μου, πεταλούδα μου
τώρα εισ' εδώ  κοντά μου
το ξέρω, είσαι συ.
Θάλασσα κι ουρανός μαζί
σου έδωσαν ζωή.