Μιά φορά κι έναν καιρό
σ' ένα πανέμορφο σπιτάκι 
στο καταπράσινο λοφάκι
ζούσε ένα λυπημένο κοριτσάκι.
Όλα γύρω ήταν μια ζωγραφιά
το ποταμάκι κυλούσε χαμηλά
κι ο ήλιος έπαιζε με τα σύννεφα και τα βουνά.
"- πώς είναι δυνατόν με τόση ομορφιά ολόγυρά σου
με την αγάπη από το μπαμπά, από τη μαμά σου
να μην παίζεις και να μην γελάς;
Είσαι άρρωστη ή είσαι κακός μπελάς;
Τη ρώτησε μια μέρα ο ταχυδρόμος
δε στάθηκε ν' ακούσει την απάντηση όμως...
Το ίδιο βράδυ, έγραψε ένα γράμμα 
για τη μοναξιά που βάραινε την καρδιά της
γιατί δεν ήταν κανένα άλλο παιδί εκεί κοντά της.
................................................................
Περίμενε..., περίμενε... λίγες μέρες,
να 'τος ξανά ο ταχυδρόμος
του 'δωσε το γράμμα και του είπε: 
" είναι εδώ η απάντηση για την απορία που είχατε
και... άμα το διαβάσετε...
τότε θα καταλάβετε.''