Για... παππούδες και γιαγιάδες

Η γιαγιά μου η Ευτυχία
από την Αμφιλοχία
πάντοτε μας φέρνει αβγά.
Ποτέ δεν έρχονταν παλιά.
Έτσι λέει η μαμά.
Πού να το ξέρω εγώ αυτό;
γίνονταν πριν να γεννηθώ.
Και πιο μετά που ήμουν μωρό με μπιμπερό
μέχρι να πάω Δημοτικό
η γιαγιά μου η Ευτυχία
με τον παππού και με τη θεία
ζούσανε στη Γερμανία.
Ο παππούς πέθανε κεί
στα ξαφνικά από συγκοπή
και απ' ότι λένε όλοι
με είχε μες το πορτοφόλι.
- φωτογραφία εγώ μωρό
που την έχω δει και 'γω
μου την έδειξε μια μέρα
στο σπίτι της η θεία Γωγώ-.

Το Καλοκαίρι πάμε στην Αμφιλοχία.
Μένουμε στη γιαγιά Ευτυχία.
Εκεί περνάω καταπληκτικά.
Ταϊζω τις κότες και τα γαλιά με τη γιαγιά
παίζω με τα παιδιά από τη γειτονιά
και κάθε απόγευμα στην παραλία μέχρι αργά...
ως να βουτήξει κόκκινος ο ήλιος στα νερά.
Ευτυχώς!!!!...
γι αυτό λέει κάθεται η μαμά.
Δεν βιάζεται. Τις πιο πολλές δουλειές τις κάνει η γιαγιά!