ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ 2022 ( Τσικ τσικ τσικ τσικ ...είμαι στο τελεφερίκ)

      Θεατρικό δρώμενο για το Δημοτικό.
( Σαν τέτοιο πρέπει να υπάρξει σκηνικό . Γίνεται θόρυβος. ( τα καλικαντζαράκια τρέχουν να κρυφτούν).Ο μπαμπάς  κινείται, ανάβει φως και πηγαίνει στην  τουαλέτα. Βγαίνει και διασχίζοντας το διάδρομο-τη σκηνή αντίθετα, σβήνει το φως. Εμφανίζεται ο Τσικνιάρης και αμέσως κι  ο Λιγδιάρης) 
Η παραπάνω εισαγωγή είναι απλώς πρόταση όπως το φαντάστηκα .

 Σαν παραμύθι αρχίζει με τον διάλογο και ο εικονογράφος ( αν υπάρξει) ζωγραφίζει όπως θέλει. Ο ακροατής φαντάζεται χώρους και εικόνες μόνο από το άκουσμα αν δεν υπάρχει εικονογράφηση. 
Ίσως  ο ακροατής είναι ο πιο ελεύθερος. Γίνεται ο ίδιος δραματουργός και εικονογράφος."Πλάθει" το παραμύθι 
στα μέτρα του.

Τίτλος: Τσικ τσικ τσικ τσικ
                   είμαι στο τελεφερίκ

Τσικνιάρης: Τσικ, τσικ, τσικ, τσικ...

Λιγδιάρης: Πού ήσουν; Ανησυχήσαμε Τσικνιάρη
                  γιατί δεν ήρθες στο κελάρι; 
                  Όλοι τρέξαμε εκεί.
                  Πριν ανοίξουνε το φως
                  εμείς γίναμε καπνός.

Τσικνιάρης: Ήμουν στο διάδρομο Λιγδιάρη
                     δεν προλάβαινα να 'ρθω
                     ευτυχώς βρήκα κοντά μου
                     άλλο μέρος να κρυφτώ.

Λιγδιάρης: Αφού έχει στην κουζίνα
                  νοστιμιές ένα σωρό.
                  Τι σε τράβηξε εκεί;

Τσικνιάρης: Είδα πάνω στο χαλί
                    κάτω από το πορτ-μαντώ
                    σοκολατάκια τυλιχτά
                    αυτά, που έχουνε ποτό.
                    Μου γυαλίσαν στο σκοτάδι
                    κι είπα μετά το χοιρινό
                    ωραίο θα 'ναι ένα γλυκό
                    κάπως διαφορετικό.

Λιγδιάρης: Στο διάδρομο πού τρύπωσες; 
                   Μια κρεμάστρα και μια γλάστρα
                   θυμάμαι έχει εκεί.

Τσικνιάρης: Μ' έσωσε μία τσέπη
                    από γυναικείο παλτό.
                    Δεν θα το πιστέψεις φίλε
                    κι εκεί, βρήκα φαγητό.

Λιγδιάρης: Μπα; Γλυκό ή αλμυρό;

Τσικνιάρης: Τσικ, τσικ, τσικ ,τσικ
                     ζαχαρωμένα φυστικάκια
                     μάλιστα, δυο σακουλάκια.
                     Γλυκό και αλμυρό μαζί.
                     Έχει... εκπλήξεις η ζωή
                     καιαιαι όχι μόνο στο φαί.

Λιγδιάρης: 'Ελα, θα ΄ρθεις τώρα κάτω;
                   άσε τη φιλοσοφία
                   όπου να ΄ναι ξημερώνει
                   σε λίγο θα ξυπνήσουν όλοι.

Τσικνιάρης: Φύγε, άσε με εμένα
                    και μην ανησυχείς.
                    Πήγαινε να κοιμηθείς.    ( φεύγει ο Λιγδιάρης)
 
Τσικνιάρης: Τέτοια ευκαιρία δε χάνω
                     στο αυτοκίνητο θα μπω
                     να πάω κι εγώ στο εξοχικό.
                     Κάθε χρόνο όλο τα ίδια
                     ίδια φαγιά, ίδια γλυκά, ίδια στολίδια.
                     Όχι πως δεν περνάω καλά
                     και εκεί τα ίδια θα ΄ναι
                     τέτοιες μέρες όλα αυτά.
                     αλλά....
                     τσικ, τσικ, τσικ, τσικ
                    τι άκουσα χτες! Και... από τη χαρά μου
                    το ένιωσα και τα έπιασα
                    κουνιόνταν δίχως να το θέλω τα αφτιά μου.
                    Θ' ανέβουν είπαν σε τελεφερίκ
                    στην κούνια την περίεργη
                    που το βουνό περιδιαβαίνει από ψηλά.
                    Αμέσως, δίχως να σκεφτώ
                    είπα θα βρω τρόπο.
                    Μαζί με τους ανθρώπους και 'γω!
                    Πολλές φορές μέσα στα όνειρά μου
                    με τελεφερίκ βολτάρω
                    ψηλά στον ουρανό.
                    Να ΄την λέω η ευκαιρία
                    δεν θα φοβηθώ.
    
                  Έκανε το μυαλό μου σχέδια.
                   Αφού στις τσέπες μπαίνουν χέρια
                  στο μπουφάν το κρεμασμένο τρύπωσα
                  τη φόδρα πρόσεξα πολύ
                  πόσο και πού την ξήλωσα..

                  Όλα έγιναν ακόμα πιο καλά
                  απ' ότι τα είχα σχεδιάσει.
                  Σε όλο τα ταξίδι για το εξοχικό
                  χόρτασα ύπνο μες τη ζέστη
                  έτσι που ήταν κουκουλωμένη
                  και κοιμόταν η μικρή.
                  Μπήκα και μέσα στ'  όνειρό της 
                  κάναμε τελεφερίκ μαζί
                  αλλά καθόμουν δίπλα της
                  όχι στη θέση μου την πραγματική.
                  Αυτή, αυτή θα ήταν επικίνδυνο
                  και μέσα σε όνειρο να φανερωθεί.
                  Ποτέ, ποτέ δεν ξέρεις
                  με οδηγό το όνειρο
                  τι θα κάνει ένα παιδί.
                  Μπορεί να ΄ψαχνε το μπουφάν της
                  και αλοίμονό μας ολωνών.
                  Θα με είχε βρει.

         Τσικ, τσικ τσικ, τσικ. Είμαι στο τελεφερίκ!
         Κρυμμένος εδώ, βολτάρω στο γαλάζιο
         και από την τρυπούλα μου κοιτώ.
         Γύρω, κάτω, όλα λευκά.
         Κάπου- κάπου μιά νιφάδα
         στη μύτη μου ακουμπά
         και όταν κάνω να την πιάσω
         νερό γίνεται. Γλυστρά.

        Ωραία ήταν τα όνειρα
        αλλά... είναι καταπληκτικό
        το τέλος το πραγματικό!!!