ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΘΗΣΕΑΣ

  Διδακτική ενότητα: Μινώταυρος και Θησέας
 
       
           Τα δικά μου μαγικά

Ο Πεπέ ο κηπουρός
με ξύπνησε πρωί πρωί.
Ήρθε για να καθαρίσει
για να φροντίσει την αυλή.

Άκουσα από το θυροτηλέφωνο
που μίλησε η μαμά
" Πεπέ περίμενέ με
σου φέρνω τα κλειδιά"

Εγώ δε γύρισα πλευρό.
Σηκώθηκα κανονικά.
Πήγα στην κουζίνα
δήθεν να πιω νερό
μ' έπιασε περιέργεια
να δω τον Ιταλό.

Μου έκαναν εντύπωση
όσα άκουσα χτες βράδυ από τη γιαγιά
που έλεγε στον μπαμπά και τη μαμά:
" Κοιτάξτε γύρω σας κήπους
οι πιο πολλοί έχουν κηπουρούς στη γειτονιά
αλλά τον Ιταλό, αυτά που κάνει
κανένας δεν τα φτάνει"

------------------------------
" Θωμά γιατί σηκώθηκες;"
μου είπε η μαμά
και στάθηκε μπροστά μου
είχε δώσει τα κλειδιά.
" Διψάω"είπα, " ήρθα
να πιω λίγο νερό
αλλά από ύπνο χόρτασα
δεν πάω να κοιμηθώ."

" Κάθησε στο σαλόνι
το κινητό όμως ξέχνα το
κάτι θα βρεις να κάνεις
παιχνίδια έχεις πολλά".
Με αυτές της τις κουβέντες
πουου...ήταν εντολές
μία χαρά βολεύτηκα
δικαιολογίες δεν έψαξα
για να μην κοιμηθώ.

" Αφού ήρθε ο κηπουρός" 
ρώτησα σιγανά
" να πάω κάτω στην αυλή;
Να βλέπω μοναχά".

" Όχι τώρα Θωμά μου
είναι πολύ νωρίς.
Αργότερα μπορείς.
Μόνο μη ξεχαστείς.
Τις πυζάμες σου να βγάλεις
τις παλιές φόρμες να βάλεις."
Δεν με αποπήρε. Θα κοιμήθηκε καλά.
Είναι και Σάββατο σκέφτηκα. Δεν πηγαίνει στη δουλειά.

" Ποιες παλιές; ποιες εννοείς; της είπα
"Αυτές, στο ψάρεμα που πας
κάτω από τη σκάλα είναι 
στο μπαουλάκι της γιαγιάς" μου είπε.
Πάλι για ύπνο έφυγε φορτσάτη
το Σάββατο το πρωί, δύσκολα αφήνει το κρεβάτι.


Έφτιαξα το ρομπότ με τα 30 κομμάτια
έστησα και την πίστα για τα αγωνιστικά
λίγες μανούβρες έκαναν, τα μάζεψα
σήκωσαν φασαρία
θα ερχόταν, θα με μάλωνε η μαμά

Κάτω από τη σκάλα βρήκα
τις φόρμες με τη μία.
Τις φόρεσα. Όλα καλά.
-------------------------------------

Τώρα είμαι στην αυλή.
Ψάχνω από δω από κει
Πεπέ δεν βλέπω πουθενά.

Ας πάω λέω, λίγο πιο πέρα
και να ΄τονα ο κηπουρός.
Κατάχαμα κάτι μαστορεύει
στα χέρια εργαλεία κραταέι
τον πλησιάζω αλλά δεν με κοιτάει
Απομακρύνομαι. Να , σκέφτηκα
θα τον ενόχλησα.
Κάθομαι στην είσοδο. Στα σκαλιά.
Μικρούς θορύβους ακούω, μεταλλικούς.
Από τα μαστορέματα είναι. Από τον κηπουρό.
Άλλους θορύβους, μικρούς, φτιάχνω κι εγώ.
Ανοίγω δρόμους, σχηματίζω διασταυρώσεις
με τα χαλίκια είχα να παίξω πολύ καιρό.
Κάτω, έναν λαβύρινθο δημιουργώ.

Δεν βιάζομαι να δω του Πεπέ τα μαγικά
ο λαβύρινθός μου με πάει μακριά.
Κάτι για Μινώταυρο πρέπει να βρω
ή και να φτιάξω. Έχω κόλλα άμα χρειαστώ.
Από πέτρες θα είναι; Από ξύλο; Και από τα δυο;
Ό,τι μου έρθει, ό,τι πιο ωραίο  στα μάτια, στο μυαλό.
Τη μορφή του Μινώταυρου την έχω.
Εικόνα. Σα να τον βλέπω. Θυμάμαι.
Ούτε που χρειάζομαι να ψάξω στο κινητό.
Θησέα δεν θα χρειαστώ. Θησέας ειμ εγώ.
Απλώς το δάχτυλό μου θα μετακινώ.

Το ακούω, πο πο , πολλή φασαρία
κάνει το χορτοκοπτικό
θα ξύπνησαν όλοι
όχι μόνο στο σπίτι
σίγουρα και οι γειτόνοι.
Ναι. Άρχισε ο κηπουρός
αλλά δεν σηκώνομαι.
Έχω πολύ σπουδαία δουλειά.
Χοντροδουλειά είναι το κούρεμα στο γκαζόν
χοντροδουλειά τα μεγάλα κλαδιά
όπως λένε ο μπαμπάς και η μαμά.
Η λεπτοδουλειά, δηλαδή όπως καταλαβαίνω
του Πεπέ τα μαγικά
γίνονται μετά. 
Μικροκλαδέματα, ξεχορταριάσματα κοντά στα φυτά
με εργαλεία ειδικά
ανοίγματα διαδρόμων για το πότισμα βοηθητικά 
όλα θα τα δω. Έχω χρόνο. Μετά. Μετά. 
Εγώ, να έτυχε, τον πρόλαβα τον Ιταλό
κάνω τα δικά μου μαγικά.



.