ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ - Η περιπέτεια της Κικής

                                         Η     ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ   ΤΗΣ  ΚΙΚΗΣ


Πού πάνε έτσι βιαστικοί
αυτοί οι δύο ποντικοί;
Τα φώτα δεν τα λογαριάζουν; 
Θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί.
Άνθρωποι, γάτες, γάτοι, είναι όλοι εχθροί.

Αααα... κατάλαβα ποιοι είναι.
Ο Θεράπων ο γιατρός με τον Σοφοκλή.
Σίγουρα κάποιος κινδυνεύει
η λεωφόρος θα βολεύει 
για να φτάσουν πιο νωρίς.

Κατά τους κάδους πάνε
κάτι θα έγινε εκεί
θαααα... τους ακολουθήσω από τα σκοτεινά
και ας φτάσω πιο αργά.

Μάααλιστα.., είχα δίκιο.
Να ο Θεράπων με τον Σοφοκλή.
Αναμερίζουν όλοι οι ποντικοί.
Βλέπω την ποντικούλα την Κική.
Ναι. Χρειάζεται βοήθεια, τρέμει.
Πιάνει ο Θεράπων την Κική, της κάνει εντριβούλες
κοιτάζει το λαιμό
και ένα εργαλείο ζήτησε από τον Σοφοκλή.
Το όνομά του δεν άκουσα
δεν πρόλαβα δηλαδή.
Φταίνε και αυτά τα ανήσυχα γουτς, γουτς, γουτς, γουτς
με τρέλαναν οι ποντικοί.
Πάντως, απ' του γιατρού το βαλιτσάκι
βγήκε το εργαλείο στη στιγμή.
Το πήρε ο Θεράπων και πολύ προσεκτικά
στης Κικής το λαιμό το βάζει
λίγο το στριφογυρνά
κάτι σαν ξυλάκι βγάζει
δεν ξεχωρίζω και καλά.
Ας πάω λίγο πιο κοντά.

Καλύτερα είμαι εδώ.
Τώρα που το σήκωσε ο Θεράπων ψηλά
κατάλαβα, κοκαλάκι είναι 
απόοο κοτόπουλο φυσικά.
Αυτό έκανε όλη τη ζημιά.
Όλη η ποντικοπαρέα έκανε ένα γουουουουτς 
ανατριχιαστικό, φοβερό.
Από τέτοιο κοκαλάκι τσιγκελωτό
την πάτησε ένα γατάκι
το Καλοκαίρι ήταν, στο παρκάκι.
Δεν κατάφερε το καημένο να βγάλει το κοκαλάκι.
Ήμουν εκεί. Το είδα με τα μάτια μου και γω.

Τώρα βλέπω ξανά εντριβούλες
στο σώμα μόνο, όχι στο λαιμό
και ο γιατρός ζητάει 
κάποιο φάρμακο από τον Σοφοκλή.
Από τα εικοσιτρία μπουκαλάκια
πολλά έχουν μέσα σιροπάκια
και λίγα θεραπευτικά λαδάκια.
Παίρνει ο Σοφοκλής αυτό που πρέπει 
και το δίνει στο γιατρό.
Πώς γυαλίζουν στο σκοτάδι! 
Τις βλέπω. Σταγονίτσες πέφτουν
στης ποντικούλας το λαιμό.
Αυτές την πληγή θα κλείσουν
και τον πόνο θα τον σβήσουν
όχι όμως με τη μία.
Έτσι είπε ο γιατρός.
Για δέκα μέρες η Κική θα κάνει θεραπεία.
- " Ααααχ γιατρέμου τι τραβάω
με του παιδιού τη λαιμαργία" 
είπε σιγά η κυρία Ευλαμπία...
Της απάντησε αμέσως ο Θεράπων
και μάλιστα ακόμα πιο σιγά:
" Δεν είναι  κατάλληλη η στιγμή
για παράπονα , για παρατηρήσεις
θααα... τα πούμε άλλη φορά κυρία Ευλαμπία
φοβήθηκε, στεναχωρήθηκε η Κική
είμαι σίγουρος από εδώ και πέρα
θα είναι πολύ προσεκτική"
Ευτυχώς πλησίασα τόσο κοντά .
Πώς θα τα άκουγα όλα αυτά, έτσι που μιλούν σιγά;
Μετά από τα λόγια του γιατρού
ησύχασε η κυρία Ευλαμπία.
Δεν βλέπω το πρόσωπό της αλλά
βλέπω το τρίχωμά της, την ουρά
άλλαξαν κινήσεις, μαλάκωσαν
αφού τα λόγια του γιατρού
μαλάκωσαν το μυαλό της, την καρδιά της.
Ο Θεράπων έκανε σπουδαία δουλειά και με τη μαμά.

Η Κική έμαθα ότι κινδύνεψε
πάλι πριν λίγο καιρό
επειδή κατάπιε βιαστικά
ένα κομμάτι σαλαμάκι
και..δεν ήταν και σκληρό.

Ο Σοφοκλής χαϊδεύει την Κική.
" ξαδερφούλα μου" της λέει
"μας τρόμαξες πολύ".
" Το ξέρω" είπε η Κική.
" Ευτυχώς  ήσουν εδώ μαζί μας όταν έγινε
και έτρεξες βολίδα να φέρεις το γιατρό.
Σ' ευχαριστώ".

Την καλύτερη θέση βρήκα.
Βλέπω, ακούω τα πάντα
αλλά τέλος. Έως εδώ. Όλα καλά.
θα πάω χαρούμενος να κοιμηθώ
όμως ... όμως πρώτα να σας πω...να ...σας πω
να... αυτό, για εμένα να πω
που σας τα λέω όλα αυτά
με ενδιαφέρον, με χαρά.
Εγώ φίλοι μου ,όχι, δεν είμαι ποντικός
ούτε άνθρωπος, ούτε σκύλος, ούτε κατσαρίδα
είμαι ο σκαντζόχοιρος ο Σίμος.
Μένω σε μία αυλίτσα
με φροντίζουν δύο παιδιά
και από το παλιό ελαιοτριβείο μας χωρίζει
η μεγάλη αποθήκη με τα σιδερικά.
Συνήθως μόνο βράδυ, ξεμυτίζω από την αυλή
έτσι για να δω, να ακούσω
κάτι καινούργιο, διαφορετικό.

Υπάρχει και συνέχεια όμως της ιστορίας με την Κική
και πρέπει να σας την πω:

Θα πέρασαν είκοσι, εικοσιπέντε μέρες
-αποκλείεται πιο πολλές-
από τη βραδυά εκείνη
που η ποντικοπαρέα
λίγο έλλειψε να χάσει
από ένα κοκαλάκι την Κική.
Στο παλιό ελαιοτριβέίο, στο σπίτι των ποντικών,  έγιναν αλλαγές.
Για την υγεία ολωνών απαραίτηττες.
Ό,τι κουβαλούν για φαγηρό οι μεγάλοι ποντικοί
τσιπς, τυριά, παστά, σαλαμάκια
περισεύματα  από φαγητά
σκληρά και μαλακά
όλοι, μικροί- μεγάλοι
πάνω -κάτω, πάνω- κάτω
κρίτσι- κρίτσι, κράτσα- κρούτσα
κρίτσι- κρίτσι, κράτσα- κρούτσα
συνέχεια τα δοντάκια
μασούν, μασούν, μασούν
αργούν να καταπιούν.
Καιαια ...αφού στο στόμα την τροφή τους
περισσότερο κρατούν
τη γεύση  και τη νοστιμιά απολαμβάνουν .

Κρίτσι- κρίτσι- κράτσα- κρούτσα και οι δυο
η Κική με την Κοκό
οι δύο ξαδερφούλες τρώνε
τσιπς, πακοτίνια, κρακεράκια...

Ξέρουν, τους περιμένει και γλυκό.
Σοκολατογκοφρετάκια.
Δώρο δικό μου. Ξέρουν πού τους αφήνω φαγητό
μέσα στο σκουριασμένο ράδιο
κάτω στον φωταγωγό.