Ένας ΓΚΑΦΑΤΖΗΣ ΒΑΤΡΑΧΟΣ
Πολύ με στεναχώρεσαν
πάλι όλοι οι δικοί μου
εκφράσανε παράπονα
για τη γλυκιά φωνή μου

-Δεν είσαι βάτραχος εσύ
τι έγινε; τι έφαγες;
και άλλαξε η φωνή σου;
Μες τα κοά κοά κοά
ακούμε κότσιφα λαλιά
ούτε καταλαβαίνουμε
τι λες όταν λαλείς
πρέπει να βρεις τον τρόπο
ταχειά να γιατρευτείς.

-Πολύ προβληματίζομαι
ψάχνω για την αιτία
που άλλαξε τη φωνή μου
γιατί  'ναι κρίμα που μαζί
άλλαξε κι η ζωή μου.
Εχθρός είναι ο κότσιφας
τι κι αν γλυκά λαλεί;
Γι 'αυτόν οι βάτραχοι είναι
μεζέδες εκλεκτοί.
Κι όταν εγώ όπως αυτός
λαλώ και δεν κοάζω
σώπα μου λένε, μας τρομάζεις
τι φωνή είναι αυτή που βγάζεις;

Ψάξε απο 'δω, ψάξε από 'κει
να δω τι σχέση έχω εγώ με το πουλί
μήπως  κάτι  μας ένωσε, κάποια στιγμή
που πήρα τη φωνή του κι έχασα τη δική μου...
Θυμήθηκα στα ξαφνικά!
Ήταν πρωί , με τη δροσιά
που βγήκα για να φάω
ωραία ανθρώπων φαγητά
που θα 'χανε αφήσει
γιατί εκεί, στην ποταμιά
την προηγούμενη βραδυά
γιορτή είχανε στήσει.
Και είδα ότι με πρόλαβε
κότσυφας ορεξάτος
που όσο τσιμπολόγαγε
εγώ ήμουν κρυμμένος
κι όλο ξεροκατάπινα
τι να 'κανα ο καημένος;
Κάποτε το αποφάσισε
πέταξε μακριά
κι αμέσως βγήκα και εγώ
έλπιζα να 'βρω φαγητό
προτού φανούν και άλλοι
γιατί η πείνα το πρωί
είναι πολύ μεγάλη.
Έφαγα, έμειναν πολλά
και όλα πειραγμένα
από  αυτόν που πρόλαβε
κι ήρθε πριν από μένα.
Εκεί λοιπόν, τι συμφορά!
Εκεί έπαθα τη ζημιά.
Πήρα από τ' αποφάγια
του κότσυφα ουσία
που έκανε τα κοά λαλιά!
Την βρήκα την αιτία.

Τώρα εδώ στα αψηλά
με αγκαθόμελο
γαργάρες κάνω
γδέρνεται ο λαιμός μου, πονάω
αλλά λαλιά κότσυφα , το ξέρω,
δεν θα ξαναβγάλω.