Καλοκαίρι στη λαϊκή

                             Καλοκαίρι στη λαϊκή
Ελάτε στο βασιλιάά...
Ελάτε στο βασιλιάά...
ακούω, κάποιος φωνάζει
μα δεν τον βλέπω πουθενά.

Εγώ κρατάω σφιχτά το χέρι της γιαγιάς
όχι μόνο γιατί το υποσχέθηκα στη μαμά
αλλά εδώ φοβάμαι μη χαθώ πραγματικά.
Τέτοια ανακατωσούρα είδα μόνο
το Καλοκαίρι στο πανηγύρι στον Αη- Λια
που πήγα με τη θεία Αθηνά.
Ελάτε στο βασιλιάά
Ελάτε στο βασιλιάά...
ωωχ ..., ακούγεται πιο δυνατά
μου πήρε τα αφτιά
μάλλον είμαστε πολύ κοντά στο Βασιλιά.
Και πραγματικά!
Στεκόμαστε μπροστά του με τη γιαγιά.
Δεν βλέπω όμως τίποτα βασιλικό.
Στέμα, στολίδια, ρούχα μακριά φανταχτερά
εγώ, τέτοια περίμενα να δω
γιατί, σκέφτηκα, κάποιος θα ντύθηκε βασιλιάς στη λαϊκή
έτσι όπως ντύνονται κλόουν, ξυλοπόδαροι, μερικοί
που τους βρίσκουμε όταν πάμε στην αγορά
για να πάρουμε ρούχα, παπούτσια, δώρα , σχολικά....
Ετούτος ο βασιλιάς από πάνω φοράει φανέλα σαν τις δικές μου
αλλά από κάτω δεν βλέπω επειδή
τα καρπούζια μπροστά ένα σωρό
ολόκληρα κι ένα χοντρές φέτες, κάνουν βουνό.
Κυρία μου...! λέει στη γιαγιά ο βασιλιάς
και με κανονική φωνή. Όχι δυνατά
δοκίμασε, καρδιά
από ένα καρπούζι, ένα κομματάκι
το βγάζει με μία μαχαιριά
και το δίνει στη γιαγιά.
Εγώ φοβάμαι μήπως κάποιος κοπεί
αυτό το μαχαιράκι φαίνεται επικίνδυνο πολύ.
"Μμμμ!!!... πραγματικά!
τι γλύκα! τι γεύση είναι αυτή!
Βασιλιάς το καρπούζι
καλά κάνεις και φωνάζεις εσύ"
λέει η γιαγιά.

Στη λαϊκή όλοι το ξέρουν
μαζί με αυτούς τώρα και' γω
το Καλοκαίρι το καρπούζι
είναι ο βασιλιάς εδώ.