Τα ζάρια της φαντασίας

 Ρίχνω τα ζάρια. Με τέσσερις εικονες που έδειξαν: παγωτό, καπέλο, ποδήλατο και ένα τροχόσπιτο φτιάχνω την ιστορία μου.

Στο κάμπινγκ

Είχα αγωνία, τι θα δω.
Όταν φτάσαμε επιτέλους στο κάμπινγκ, μου φάνηκε μεγαλύτερο από εκείνο που πήγαμε πέρσυ.
Ναι.Με πιο πολλά τροχόσπιτα και πολλές μεγάλες σκηνές.Δύο-τρεις είδα μικρές.
Ο μπαμπάς έβαλε το τροχόσπιτό μας στο μέρος που είχε κανονίσει με τον ιδιοκτήτη, πολύ καιρό πριν. Άκουγα και στο τηλέφωνο από τις φωτογραφίες που του έστελνε ο υπεύθυνος, για τους ελεύθερους χώρους, τις αποστάσεις από το εστιατόριο, από τις τουαλέτες, από τα πλυντήρια και τα ντους.
Όπως συνήθως, με το πρόγραμμά του ο μπαμπάς. Οργανωτικός. Όλα τα βρήκε όπως τα είχε συμφωνήσει.
Ετοιμαστήκαμε να πάμε για μπάνιο με τη Σοφία και τη μαμά. Ο μπαμπάς θα έμενε να ξεφορτώσει το αυτοκίνητο και να τακτοποιήσει τα πράγματα.
Η θάλασσα τέλεια. Παιδιά αρκετά."θα έχουμε παρέα" είπα στη Σοφία, για να έχει το νου της να βρει, να μη μου φορτώνεται συνέχεια. Να είμαστε λίγο πιο ελεύθεροι και εγώ και αυτή.
Αφού πλατσουρήσαμε αρκετά και ο ήλιος έκαιγε για τα καλά,
βγήκαμε χωρίς πολλά- πολλά από τη μαμά. Κάτω από το δέντρο που καθόταν, μόνο τα ονόματά μας φώναξε και μας έδειξε κουνώντας τα  δύο παγωτά.
Και 'κει που απολαμβάναμε  σε ωραία δικτυωτά καρεκλάκια το παγωτό μας, ακούστηκε φασαρία, τσακωμός πολύ κοντά.
" κύριε Παππά, εγώ απέναντι στους πελάτες μου έχω δεσμευτεί. Ο ποδηλατόδρομος έπρεπε να έχει φτιαχτεί", ακούσαμε να λέει κάποιος. Αμέσως μετά μίλησε άλλος. Μάλλον ο κύριος Παππάς. 
" Σας είπα, η απεργία των εργατών μας έφερε πίσω. Μία ημέρα θέλει η ασφαλτόστρωση. Θα τελειώσει. Υπομονή τρεις μέρες. Την Παρασκευή πρωί- πρωί το συνεργείο θα είναι εδώ."
Κοιταχτήκαμε. Εγώ, η Σοφία, η μαμά..." Αααα κατάλαβα" είπα.
" Μόνο ποδήλατο θαλάσσης θα κάνουμε. Τα ποδήλατά μας θα περιμένουν πάνω στο τροχόσπιτο."
"Άντε πάμε, σηκωθείτε να προλάβουμε να μην τα κατεβάσει ο μπαμπάς", είπε η μαμά και φύγαμε.
Φτάσαμε στο τροχόσπιτό μας αλλά ο μπαμπάς δεν ήταν εκεί.
 Για κάποια δουλειά θα ήταν πάλι.Για μπάνιο καταμεσήμερο, τον ξέρουμε, ποτέ δεν έχει πάει. Ευτυχώς τα ποδήλατα ήταν ακόμα δεμένα, δεν τα είχε κατεβάσει. 
Η μαμά όπως ξεκίνησε για πετσέτες και ρούχα καθαρά, γύρισε με τη μία. "Ωωωχ , ξέχασα το καπέλο μου στο δέντρο, πάω πίσω παιδιά" μας είπε
"περιμένετε εδώ, επιστρέφω και πάμε για ντους σε πέντε λεπτά".